Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tετάρτη 19/7

ΗΡΩΕΣ!

Στην Κύπρο θα ενταφιαστούν τα λείψανα του Βασιλείου Παπαλάμπρου από την Καστοριά, που έπεσε ηρωικά κατά την τουρκική εισβολή του 1974



ΛΕΥΚΩΣΙΑ-΄Αρης Βικέτος

Στην Κύπρο, για την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της οποίας έδωσε την ζωή του, θα βρουν, έπειτα από 43 χρόνια, ανάπαυση τα λείψανα του Βασιλείου Παπαλάμπρου, ο οποίος στις 15 Αυγούστου 1974 βρήκε ηρωικό θάνατο στην επική μάχη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), στην περιοχή Γερόλακου της Λευκωσίας. Το 1974, ο Παπαλάμπρου, από το χωριό Λάγκα της Καστοριάς, είχε τον βαθμό του ανθυπασπιστή. Γεννήθηκε το 1931 και γονείς του ήταν ο Δημήτριος και η Αθηνά. Ο Παπαλάμπρου είχε πάρει μέρος με το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα και στον πόλεμο της Κορέας. Μετά θάνατον και, ενώ τα λείψανα του αγνοούνταν, του δόθηκε κατ' απονομή τιμητικά ο βαθμός του Συνταγματάρχη Πεζικού. Τα λείψανά του θα μείνουν στην Κύπρο, ύστερα από απόφαση των θυγατέρων του, Ιωάννας Παπαλάμπρου και Αθηνάς Γιάγκου. Οι δύο κόρες παρέλαβαν τα λείψανα του πατέρα τους, στις 26 του περασμένου Μαΐου, όταν παρουσία του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη και του υπουργού Εθνικής 'Αμυνας έγινε τελετή παραλαβής των λειψάνων 17 Ελλήνων στρατιωτικών πεσόντων, των οποίων τα λείψανα βρέθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Επιτροπής για Αγνοούμενα Πρόσωπα. Η νεκρώσιμη ακολουθία για τον Παπαλάμπρου θα ψαλεί στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Στρατόπεδο «Αντ/γου Σταυριανάκου Σωτήριου», στη Μαλούντα, όπου μετά το 1974 μεταφέρθηκε η έδρα της ΕΛΔΥΚ. Ο ενταφιασμός θα γίνει στο στρατιωτικό κοιμητήριο του Τύμβου Μακεδονίτισσας, στη Λευκωσία. Ο Βασίλειος Παπαλάμπρου υπηρετούσε στον λόχο βαρέων όπλων της ΕΛΔΥΚ. Σύμφωνα με μαρτυρίες και στοιχεία από τον φάκελό του, που υπάρχει στην αρμόδια υπηρεσία της κυπριακής κυβέρνησης, γύρω στις 11 το πρωί στις 15 Αυγούστου 1974, άρχισαν και πάλι από τον τουρκικό στρατό ισχυρότατοι βομβαρδισμοί από αέρος με βαριά πυροβόλα, όλμους, ενώ τα άρματα πλησίαζαν και «ξερνούσαν» φωτιά και ατσάλι. Η τουρκική αεροπορία, με πρωτοφανή μανία, ανέσκαπτε το έδαφος και πολυβολούσε ότι κινείτο μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔ.Κ. Τούρκοι καταδρομείς ξεχύθηκαν κατά εκατοντάδες εναντίον των υπερασπιστών του στρατοπέδου. Ο Παπαλάμπρου και ο επίσης ανθυπασπιστής Κέντρας, αχώριστοι φίλοι, σήκωσαν όλο το βάρος της επίθεσης. Με τα ΠΑΟ στα χέρια τους, έβαλαν ακατάπαυστα εναντίον των τουρκικών αρμάτων. Χτυπούσαν από απόσταση αναπνοής. Ο Κέντρας έπεσε βαριά τραυματισμένος. Πλάι του ο Παπαλάμπρου δεν τον άφησε. Συνέχισε μόνος με απαράμιλλη γενναιότητα να μάχεται εναντίον των τουρκικών αρμάτων. Στο τέλος έπεσε και αυτός ηρωικά. Σύμφωνα με το BBC, οι Τούρκοι αποκεφάλισαν σχεδόν όλους τους πεσόντες άνδρες της ΕΛΔΥΚ. Φωτογραφίες πήρε κρυφά ένας δημοσιογράφος του BBC, οποίος ανέφερε στο ρεπορτάζ του: «Τέτοια άνιση μάχη δεν έχει συμβεί στα παγκόσμια χρονικά. Τέσσερις μέρες κράτησε…δεν θα με πιστεύει κανένας».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία