 |
|
|  Πέμπτη 20/7
ΙΣΠΑΝΙΑ
Νεκρός, με μια σφαίρα στο στήθος, βρέθηκε ο πρώην διευθυντής του ταμιευτηρίου Caja Madrid που είχε εμπλακεί σε σειρά σκανδάλων
Reuters
Ένας Ισπανός τραπεζίτης, το όνομα του οποίου είχε φτάσει να συμβολίζει τη χρηματοπιστωτική κρίση και τη "φούσκα των ακινήτων" στη χώρα του, βρέθηκε νεκρός μέσα σε μια εξοχική κατοικία στην επαρχία της Κόρδοβας, όπως αποκάλυψε ένα μέλος της οικογένειάς του.
Το πτώμα του Μιγκέλ Μπλέσα, που είχε γεννηθεί το 1947 και ήταν πρώην επικεφαλής του ταμιευτηρίου Caja Madrid, έφερε ένα τραύμα από πυροβολισμό στο στήθος, είπε ο συγγενής αυτός ζητώντας να τηρηθεί η ανωνυμία του.
Ένας εκπρόσωπος των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης της Ανδαλουσίας επιβεβαίωσε ότι βρέθηκε ένα πτώμα, αλλά απέφυγε να ανακοινώσει την ταυτότητα του θανόντος. Ο δικηγόρος του Μπλέσα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμος για να κάνει κάποιο σχόλιο.
Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Μπλέσα καταδικάστηκε σε κάθειρξη έξι ετών για την εμπλοκή του σε ένα σκάνδαλο κατάχρησης πιστωτικών κρατών την εποχή που ήταν διοικητής της Caja Madrid. Είχε ασκήσει έφεση στην καταδικαστική απόφαση. Υπήρξε πρόεδρος της τράπεζας αυτής από το 1996 μέχρι το 2010, την περίοδο δηλαδή της οικονομικής άνθισης στην Ισπανία και της επακόλουθης "φούσκας" που οδήγησε τη χώρα σε κρίση.
Ο Μπλέσα και άλλοι μεγαλοτραπεζίτες, όπως και ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ Ροντρίγκο Ράτο, κατέληξαν να συμβολίζουν το πόσο είχε αποκοπεί η ισπανική ελίτ από τους απλούς ανθρώπους κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης που σημαδεύτηκε από ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη. Το 2013, στο αποκορύφωμα της ύφεσης, διέρρευσαν στον Τύπο φωτογραφίες που έδειχναν τον Μπλέσα να συμμετέχει σε εξωτικά σαφάρι, γεγονός που προκάλεσε σάλο στην Ισπανία. Σε κάποιες από αυτές πόζαρε, με το όπλο στο χέρι, δίπλα στα πτώματα ζώων που είχε σκοτώσει, όπως μιας αρκούδας, ενός λιονταριού, μιας αντιλόπης, ενός ιπποπόταμου...
Η Caja Madrid συγχωνεύτηκε το 2010 με άλλα έξι ταμιευτήρια και δημιούργησαν την Bankia. Ωστόσο, η "βαριά κληρονομιά" της Caja Madrid και τα τεράστια στεγαστικά δάνεια που είχαν χορηγήσει τα άλλα ταμιευτήρια ανάγκασαν το ισπανικό κράτος να παρέμβει το 2012, στη μεγαλύτερη διάσωση τράπεζας που είχε γίνει ποτέ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
