Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 20/7

ΤΕΧΝΗ

Βρέθηκαν τρεις πίνακες του Φράνσις Μπέικον που είχαν κλαπεί στην Ισπανία



AFP

Τρεις από τους πέντε πίνακες του βρετανού ζωγράφου Φράνσις Μπέικον που είχαν κλαπεί από ιδιώτη στη Μαδρίτη το 2015, σε μια από τις σημαντικότερες κλοπές έργων σύγχρονης τέχνης στην Ισπανία, βρέθηκαν, ανακοίνωσε σήμερα η ισπανική αστυνομία. "Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι τρεις πίνακες ανακτήθηκαν", δήλωσε εκπρόσωπος της αστυνομίας επιβεβαιώνοντας πληροφορία που δημοσίευσε η εφημερίδα El Pais. Η εκπρόσωπος δεν έδωσε άλλες λεπτομέρειες για τον τόπο και τον χρόνο που κατέστη δυνατή η ανάκτηση των πινάκων, διευκρινίζοντας ότι η έρευνα συνεχίζεται. Ωστόσο, σύμφωνα με την εφημερίδα, ένας από τους πίνακες βρέθηκε πριν από μερικούς μήνες κι οι άλλοι δύο πολύ πρόσφατα. Οι πέντε πίνακες είχαν κλαπεί το καλοκαίρι από το σπίτι του ιδιοκτήτη τους στη Μαδρίτη, στενού φίλου του Μπέικον, που τότε ήταν στο Λονδίνο. Σύμφωνα με τον ισπανικό Τύπο, επρόκειτο για τον Χοσέ Καπέλο, τον τελευταίο έρωτα του Μπέικον, έναν άνδρα με τον οποίο ο μεγάλος ζωγράφος είχε αισθηματική σχέση επί τέσσερα χρόνια και τον οποίο επίσης ζωγράφισε. Το ειδύλλιό τους διηγήθηκε ένας άλλος φίλος του Μπέικον, ο Μπάρι Τζουλ, στην εφημερίδα Sunday Times το 2014, ένα χρόνο πριν από την κλοπή. Εκτός από τους πίνακες των οποίων η συνολική αξία εκτιμάται στα 25 εκατομμύρια ευρώ, οι δράστες φέρεται να πήραν μαζί τους το χρηματοκιβώτιο και κοσμήματα. Η έρευνα για την κλοπή αυτή οδήγησε τελικά την ισπανική αστυνομία στα ίχνη των δραστών τον Μάιο του 2016 αλλά όχι στην εύρεση των πινάκων. Δέκα άνθρωποι συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των ερευνών, κλέφτες και κλεπταποδόχοι. Τελικά, το μυστήριο λύθηκε από έναν καταλανό έμπορο έργων τέχνης στον οποίο είχαν σταλεί φωτογραφίες των κλεμμένων πινάκων προκειμένου να τους αγοράσει. Ο έμπορος αποφάσισε να πληροφορηθεί από βρετανική εταιρία που διέθετε μητρώο έργων τέχνης που είχαν κλαπεί. Η εταιρία τότε τού επιβεβαίωσε ότι οι πίνακες είχαν κλαπεί. Στη συνέχεια, οι φωτογραφίες φαίνεται ότι έφθασαν στα χέρια της αστυνομίας, η οποία ταυτοποίησε τη φωτογραφική μηχανή από την οποία έγινε η λήψη των φωτογραφιών, και στη συνέχεια αυτούς που φωτογράφησαν, χάρη στα μεταδεδομένα που περιλαμβάνονταν στη μηχανή. Ο εντολέας φέρεται να ήταν ένας έμπορος έργων τέχνης στη Μαδρίτη, σύμφωνα με την El Pais. Ο Μπέικον γεννήθηκε το 1909 και ήταν λάτρης των σπουδαίων ισπανών ζωγράφων Γκόγια και Βελάθκεθ. Πέθανε στη Μαδρίτη το 1992 σε ηλικία 82 ετών, ενώ επισκεπτόταν για τελευταία φορά αγαπημένους του ζωγράφους και σίγουρα τον εραστή του, είχε γράψει το 2014 η εφημερίδα ABC.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία