 |
|
|  Παρασκευή 21/7
Life
Το χαρακτηριστικό μουστάκι του Σαλβαδόρ Νταλί παρέμεινε αναλλοίωτο 28 χρόνια μετά τον θάνατό του
AFP
Οι ειδικοί στην εγκληματολογική έρευνα που έχουν επιφορτιστεί με τη λήψη δειγμάτων DNA από τη σορό του ισπανού σουρεαλιστή ζωγράφου Σαλβαδόρ Νταλί, που πέθανε πριν από 28 χρόνια, διαπίστωσαν πως το ταριχευμένο λείψανό του είναι καλά διατηρημένο, αρχής γενομένης από το διάσημο μουστάκι του, ανακοίνωσε σήμερα το ίδρυμα Νταλί.
«Όπως γνωρίζετε, η σορός του Νταλί ταριχεύθηκε, μουμιοποιήθηκε και το μουστάκι διατηρήθηκε, όπως είπε ο ιατροδικαστής (Ναρσίς) Μπαρνταλέτ, ήταν κλασικά στη θέση του, ακριβώς», δήλωσε σήμερα ο γενικός γραμματέας του Ιδρύματος Νταλί, Λουίς Πενιουέλας Ρέισακ σε συνέντευξη Τύπου.
«Ήταν μια συγκινητική στιγμή για εκείνον και για εμάς επίσης», πρόσθεσε αναφερόμενος στο τόσο χαρακτηριστικό τσιγκελωτό μουστάκι του Νταλί, ο οποίος διασκέδαζε κρατώντας το και γουρλώνοντας τα μάτια.
Μια χαρτομάντις 61 ετών, η Πιλάρ Αμπέλ, που γεννήθηκε όπως και ο ζωγράφος, στο Φιγκέρες, μια μικρή πόλη στη βόρεια Καταλονία, κατέθεσε ενώπιον της δικαιοσύνης αίτημα αναγνώρισης πατρότητας, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του Σαλβαδόρ Νταλί.
Παρά τις προσπάθειες του ιδρύματος που διαχειρίζεται την κληρονομιά του και διαφυλάσσει τη σορό του να σταματήσει τη νομική διαδικασία, η δικαστής που έχει αναλάβει την υπόθεση διέταξε την εκταφή.
Η εκταφή πραγματοποιήθηκε ομαλά στη διάρκεια τεσσάρων ωρών μακριά από τα βλέμματα στο Θέατρο-Μουσείο Νταλί --όπου έχει ταφεί ο εκκεντρικός καλλιτέχνης-- μετά την αναχώρηση των επισκεπτών.
Μια πέτρα βάρους άνω του ενός τόνου που καλύπτει τον τάφο του μετακινήθηκε και το ξύλινο φέρετρο χρειάστηκε να ανοιχτεί.
Οι ειδικοί έλαβαν δείγματα «μαλλιών, νυχιών και δύο μακρών οστών», είπε ακόμη ο Λουίς Πενιουέλας στους δημοσιογράφους.
Τα δείγματα DNA θα αναλυθούν στη συνέχεια από το Τοξικολογικό Ινστιτούτο της Μαδρίτης και θα συγκριθούν με το DNA της ενάγουσας, μια διαδικασία που θα διαρκέσει αρκετές εβδομάδες.
Αν αποδειχθεί η πατρότητα, η Πιλάρ Αμπέλ, μια γυναίκα με μαύρα μάτια και μαύρα μαλλιά, θα είναι η μοναδική απόγονος του Σαλβαδόρ Νταλί και θα μπορεί να διεκδικήσει το ένα τέταρτο της κληρονομιάς του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
