 |
|
|  Σάββατο 22/7
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΙΒΟΥ
Χρυσός ο Μίλτος Τεντόγλου
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U20 που διεξάγεται στην Ιταλία κατέκτησε ο Μίλτος Τεντόγλου. Ο Ελληνας πρωταθλητής του μήκους πέταξε στα 8.07μ. και ανέβηκε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου. Ο 19χρονος άλτης του Γιώργου Πομάσκι, έδειξε για μια ακόμη φορά το πλούσιο ταλέντο του. Δίχως αμφιβολίας αποτελεί έναν από τους ανερχόμενους άλτες του μήκους της Ευρώπης.
Στα 19 του χρόνια ο Μίλτος Τεντόγλου παρουσιάζει την βελτίωση, την εξέλιξη και την πρόοδο που θα πρέπει να έχεις ένας αθλητής με το ταλέντο του και παρά το γεγονός ότι ήταν το φαβορί δεν επηρεάστηκε. Ο Τεντόγλου προσγειώθηκε" δύο φορές στα 8,07 μ. στο πρώτο και δεύτερο άλμα του, ήταν άκυρος στο τρίτο και το πέμπτο και πέτυχε 7,91 μ. στο τέταρτο, ενώ στο έκτο και τελευταίο σημείωσε 7,78 μέτρα .
Η νίκη του Τεντόγλου έχει και σημειολογική αξία δεδομένο του ότι στην ίδια διοργάνωση, στην ίδια πόλη ένας άλλος σπουδαίος Ελληνας άλτης του μήκους κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Το 2001 ο Λούης Τσάτουμας "προσγειώθηκε" στα 7,98 μέτρα στην αντίστοιχη διοργάνωση και πανηγύρισε την πρώτη μεγάλη διάκριση της καριέρας του. Ο Τεντόγλου κατέκτησε το 24 ελληνικό μετάλλιο στην ιστορία του θεσμού και το έκτο χρυσό. Παράλληλα ο νεαρός έκλεισε τον κύκλο του στην κατηγορία των εφήβων με ένα χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ένα χάλκινο σε Παγκόσμιο, από πέρυσι στο Μπίντγκοζ.
Εξαιρετικό αγώνα έκανε και ο Παναγιώτης Μαντζουρογιάννης, που κατέκτησε την όγδοη θέση με 7,74 μέτρα. Ο αθλητής βελτίωσε δύο φορές στη διάρκεια του τελικού το ατομικό του ρεκόρ, αφού πριν το 7,74 μ. στην έκτη προσπάθεια είχε πετύχει 7,72 μ. στην τρίτη προσπάθεια, επίδοση που τον έβαλε στην οχτάδα. Ο αθλητής του Παύλου Σκορδίλη ξεκίνησε την προετοιμασία του μετά το χειμώνα, εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού, ωστόσο κατάφερε να βρει το δρόμο προς τις καλές επιδόσεις. Το ασημένιο μετάλλιο κατέκτησε ο Γιάκουμπ Αντεζάκ με 8,02 μ. και νέο ατομικό ρεκόρ και το χάλκινο ο Σάντος με 7,96 μέτρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
