 |
|
|  Κυριακή 23/7
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
70 χωρικοί απήχθησαν και οι επτά από αυτούς εκτελέστηκαν-Oι αρχές επιρρίπτουν την ευθύνη στους Ταλιμπάν
AFP
Εβδομήντα αφγανοί χωρικοί απήχθησαν την Παρασκευή στο χωριό τους, κατά μήκος του σημαντικότερου αυτοκινητοδρόμου στο νότιο τμήμα της χώρας, και τουλάχιστον οι επτά από αυτούς εκτελέστηκαν, δήλωσε χθες Σάββατο ο επικεφαλής της αστυνομίας στην επαρχία Κανταχάρ, ο οποίος επέρριψε την ευθύνη για την ενέργεια στους Ταλιμπάν.
Περίπου τριάντα χωρικοί αφέθηκαν ελεύθεροι, όμως άλλοι τουλάχιστον τριάντα αγνοούνταν χθες βράδυ, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο στρατηγός Άμπντουλ Ραζίκ, ο επικεφαλής της αστυνομίας στην επαρχία.
Ο ίδιος διευκρίνισε ότι η απαγωγή έγινε κατά μήκος ενός αυτοκινητοδρόμου που συνδέει την Κανταχάρ, την πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, με μια από τις σημαντικότερες πόλεις του νότου, την Ταρίν Κοτ, πρωτεύουσα της επαρχίας Ουρουζγκάν, όπου η δράση των ανταρτών είναι έντονη.
Οι τελευταίοι δεν έχουν αντιδράσει μέχρι στιγμής στις πληροφορίες για την απαγωγή και δεν έχουν αναλάβει την ευθύνη για αυτήν.
«Οι Ταλιμπάν απήγαγαν χθες (σ.σ. προχθές Παρασκευή) 70 χωρικούς μέσα από τα σπίτια τους κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου μεταξύ της Κανταχάρ και της Ταρίν Κοτ», είπε ο στρατηγός Ραζίκ. «Σκότωσαν επτά από αυτούς σήμερα (σ.σ. χθες), τα πτώματά τους ανακαλύφθηκαν από (άλλους) χωρικούς το πρωί» του Σαββάτου, συμπλήρωσε ο ίδιος αφγανός αξιωματικός.
«Άφησαν ελεύθερους 30 αλλά κρατούν ακόμη τουλάχιστον 30 ομήρους», συνέχισε ο στρατηγός, ο οποίος υπογράμμισε ότι πρόκειται για «άμαχους Παστούν», μέλη της εθνικής ομάδας από την οποία προέρχονται γενικά οι Ταλιμπάν.
Αξιωματούχοι της ανεξάρτητης επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κανταχάρ και στην Καμπούλ επιβεβαίωσαν την εξέλιξη και καταδίκασαν σε μια ανακοίνωση την απαγωγή και την εκτέλεση αμάχων.
Δεν είναι γνωστός ο λόγος που οι αντάρτες στοχοθέτησαν τους χωρικούς. Τέτοιου τύπου επιχειρήσεις γενικά στρέφονται εναντίον δημοσίων λειτουργών της Καμπούλ καθώς και εναντίον στελεχών των αφγανικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που Ταλιμπάν μπήκαν σε ένα χωριό και πήραν κατοίκους όμηρους. Συνήθως σταματούν αυτοκίνητα και ελέγχουν τους επιβάτες, κυρίως για να διαπιστώσουν εάν εργάζονται για την κυβέρνηση.
Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2016, μια σειρά τέτοιων ελέγχων είχε οδηγήσει στην απαγωγή σχεδόν 200 ανθρώπων, κυρίως στην επαρχία Κουντούζ (βόρεια): στην πλειονότητά τους οι όμηροι αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά τουλάχιστον 12 εκτελέστηκαν, σύμφωνα με την αστυνομία.
Το πιο πρόσφατο συμβάν αυτού του είδους είχε καταγραφεί τη 12η Ιουλίου: οι αφγανικές αρχές ανακάλυψαν τα διάτρητα από σφαίρες πτώματα επτά επιβατών ενός λεωφορείου, οι δεκαέξι επιβαίνοντες στο οποίο απήχθησαν στο δυτικό τμήμα της χώρας, μια ενέργεια που αποδόθηκε στους Ταλιμπάν.
Αυτή η απαγωγή και η εκτέλεση των ομήρων έγινε στον αυτοκινητόδρομο που συνδέει τη Φαριάμπ, την πρωτεύουσα της επαρχίας Φαράχ (βορειοδυτικά) με τη Χεράτ, μια πόλη που οι Ταλιμπάν είχαν θέσει για ένα διάστημα υπό πολιορκία.
Η τύχη των υπολοίπων επιβατών παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα.
Στο μεταξύ μάχες βρίσκονται σε εξέλιξη σε βορρά και νότο, συμπεριλαμβανομένης της Χελμάντ, όπου 16 αφγανοί αστυνομικοί σκοτώθηκαν κατά λάθος το βράδυ της Παρασκευής σε μια αμερικανική επιδρομή καθώς συμμετείχαν σε μια επιχείρηση για να απωθηθούν οι Ταλιμπάν από μια κοινότητα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
