 |
|
|  Δευτέρα 24/7
ΜΠΑΣΚΕΤ
Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Εθνική Νέων Ανδρών
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Αφού «σπατάλησε» τα πρώτα 7 λεπτά του τελικού προσπαθώντας να τα... βρει με την επίθεσή της, η Εθνική Νέων Ανδρών βρήκε τη θέση της στον... αεροδιάδρομο του Ηρακλείου και «απογειώθηκε» για την κορυφή της Ευρώπης. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επικράτησε με 65-56 του Ισραήλ στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, που φιλοξενήθηκε στην Κρήτη, και «αναρριχήθηκε» στο πρώτο σκαλί του βάθρου για τρίτη φορά στην Ιστορία του και πρώτη μετά από οκτώ χρόνια (χρυσά το 2009 στη Ρόδο και το 2002 στη Λιθουανία).
Με νταμπλ νταμπλ σε πόντους (10) και ριμπάουντ (10) στον αποψινό τελικό, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος αναδείχθηκε MVP του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ενώ ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής με 15 πόντους, Αντώνης Κόνιαρης, κέρδισε μία θέση στην κορυφαία πεντάδα της διοργάνωσης.
Τα δεκάλεπτα: 9-16, 26-23, 48-41, 65-56
Με την Εθνική να ψάχνει... απεγνωσμένα της επιθετική της «ταυτότητα» (0/6τρ., 3/16 σουτ εντός πεδιάς στο α' δεκ.), το Ισραήλ κυριάρχησε στο παρκέ από το πρώτο τζάμπολ και στο 7΄ βρέθηκε στο +12 (2-14). Ένα «ξέσπασμα» του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο τελευταίο τρίλεπτο της περιόδου (επιμέρους σκορ 7-2), πάντως, αποτέλεσε το αγωνιστικό «χαστούκι» που χρειαζόταν για την αφύπνισή του. Μία αφύπνιση που μεταφράστηκε σε ανατροπή στη δεύτερη περίοδο, όταν επιτέλους οι διεθνείς «συνδέθηκαν» από τα 6.75 (5/9τρ. στο β΄ δεκ.). Την αρχή έκανε ο Λούντζης, ο οποίος με δύο «κολλητά» τρίποντα έγραψε το 15-16 στο 13΄, για να έρθει η ανατροπή δια χειρός Κόνιαρη από την ίδια θέση στο 17΄ (18-16). Με τον πόιντ γκαρντ του ΠΑΟΚ να βρίσκει ρυθμό από τα 6.75 (23-22 στο 19΄), η σκυτάλη πέρασε στον Χαραλαμπόπουλο, με τον φόργουορντ του Παναθηναϊκού να διαμορφώνει στα 3΄΄ για τη λήξη του ημιχρόνου το 26-23. Τα εύσημα, πάντως, μοιράστηκαν και στην άμυνα της ελληνικής ομάδας, η οποία κατάφερε να «κόψει» το πικ εν ρολ των Ισραηλινών, την έφεσή τους στη δημιουργία, ενώ τους περιόρισε σε μόλις 7 πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο.
Με τους Κόνιαρη, Χαραλαμπόπουλο να παραμένουν «ζεστοί» από τα 6.75 και την άμυνα να... υπερλειτουργεί, η Εθνική μπήκε με το εντυπωσιακό επιμέρους σκορ 13-4 στην τρίτη περίοδο, «εκτόξευσε» τη διαφορά στο +12 (39-27 στο 25΄) και δεν κοίταξε πίσω... Ακόμη κι όταν το Ισραήλ προσπάθησε να «μαζέψει» τη διαφορά (45-41), ο Δίπλαρος έδωσε συνέχεια στο ρεσιτάλ της Εθνικής από την περιφέρεια και με τρίποντο από το κέντρο (!) έγραψε το σκορ τρίτης περιόδου 48-41! Με ανεβασμένη την ψυχολογία και σίγουρη σε άμυνα και επίθεση, η «γαλανόλευκη» δεν αγχώθηκε μέχρι το τελικό 65-56.
Διαιτητές: Ομπράντοβιτς (Βοσνία Ερζεγοβίνη), Μπούλτο (Ισπανία), Αουνκρότζερς (Λετονία)
Οι συνθέσεις:
ΕΛΛΑΔΑ (Παπαθεοδώρου): Λούντζης 12 (2), Μιλεντίγιεβιτς, Κόνιαρης 15 (5 τρίπ., 6 ριμπ.), Φλιώνης 2, Καρράς 6, Σκουλίδας, Δίπλαρος 8 (1), Αγραβάνης, Χρηστίδης 9, Χαραλαμπόπουλος 10 (2 τρίπ., 10 ριμπ.), Μουράτος 3, Τάταρης.
ΙΣΡΑΗΛ (Κάτας): Άρτζι 7 (1 τρίπ., 8 ριμπ.), Μπένι, Ρούινα, Μόσκοβιτς, Μπλατ 10 (7 ασ., 6 λαθ.), Χούμπερ 4, Ραμπίνοβιτς, Σαπίρ, Ναβόν 7 (1), Κόπερμπεργκ 5 (7 ριμπ.), Νάτσια, Ζούσμαν 23 (5 τρίπ., 7 ριμπ.).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
