 |
|
|  Τρίτη 25/7
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ!
Οι γονείς του μικρού Τσάρλι Γκαρντ,απο την Αγγλία,που πάσχει απο μιά σπάνια ασθένεια και δεν επιδέχεται πλέον θεραπεία, συμφώνησαν να τον αφήσουν να πεθάνει...
AFP-Reuters
Οι γονείς του μικρού Τσάρλι Γκαρντ εγκατέλειψαν τον δικαστικό αγώνα προκειμένου το αγοράκι τους, που πάσχει από μια σπάνια ασθένεια και βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο, να λάβει περαιτέρω θεραπεία και τώρα θα συζητήσουν με τους γιατρούς στο νοσοκομείο του Λονδίνου, όπου νοσηλεύεται, το πώς θα πρέπει να το αφήσουν να πεθάνει.
Η μητέρα του Τσάρλι, η Κόνι Γέιτς, στο πλευρό της οποίας στάθηκαν με δηλώσεις τους ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο πάπας Φραγκίσκος στηρίζοντας την εκστρατεία της να κρατηθεί στη ζωή το παιδί της, είπε πως ο 11 μηνών Τσάρλι θα μπορούσε να ζήσει μια φυσιολογική ζωή εάν του είχε παρασχεθεί νωρίτερα η θεραπεία που θα τον βοηθούσε.
«Αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε ποτέ» τόνισε η ίδια ενώπιον του δικαστηρίου του Λονδίνου όπου δικαστής επρόκειτο να ακούσει τις τελικές αγορεύσεις σχετικά με τους λόγους που το νοσοκομείο δεν θα έπρεπε να τερματίσει τη μηχανική υποστήριξη που παρείχε στο παιδί.
«Αποφασίσαμε ότι δεν είναι πλέον προς το συμφέρον του να συνεχίσει την θεραπεία» σημείωσε η Γέιτς.
«Αποφασίσαμε να αφήσουμε τον γιο μας να φύγει... Ο Τσάρλι είχε μια πραγματική ευκαιρία να γίνει καλύτερα. Τώρα δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα είχε συμβεί εάν είχε λάβει την θεραπεία».
Ο μικρός Τσάρλι πάσχει από μια σπάνια γενετική διαταραχή που προκαλεί σταδιακά μυϊκή αδυναμία και εγκεφαλική βλάβη. Οι γονείς του επιδίωκαν να τον στείλουν στις ΗΠΑ για να υποβληθεί σε πειραματική θεραπεία.
Βρετανικά δικαστήρια, με τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν το επέτρεψαν αυτό, με το επιχείρημα ότι θα παρέτεινε την ταλαιπωρία του χωρίς να υπάρχει πραγματική προοπτική να βοηθηθεί το παιδί.
Ο δικηγόρος Γκραντ Άρμστρονγκ, μιλώντας στο Ανώτατο Δικαστήριο, έκανε γνωστό ότι οι γονείς εγκαταλείπουν το νομικό αγώνα προκειμένου ο Τσάρλι να λάβει θεραπεία διότι οι ακτινογραφίες έδειξαν ότι το παιδί είχε πλέον μη αναστρέψιμες βλάβες.
«Για τον Τσάρλι, είναι πλέον πολύ αργά, ο χρόνος τελείωσε. Έχουν καταγραφεί μη αναστρέψιμες βλάβες στους μύες και η θεραπεία δεν μπορεί πλέον να στεφθεί με επιτυχία» τόνισε ο ίδιος.
«Ο Τσάρλι περίμενε υπομονετικά για θεραπεία. Εξαιτίας της καθυστέρησης, αυτό το παράθυρο ευκαιρίας χάθηκε».
Ο δικαστής, που εξέταζε την υπόθεση, ο Νίκολας Φράνσις, επισήμανε από την πλευρά του ότι κανείς γονέας δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο για το παιδί του.
Ο Φράνσις προέδρευε της ακροαματικής διαδικασίας, διάρκειας δύο ημερών, έπειτα από την οποία θα αποφάσιζε εάν οι γονείς του παιδιού θα μπορούσαν να μεταφέρουν τον Τσάρλι στις ΗΠΑ για να υποβληθεί σε θεραπεία από τον Μίχιο Χιράνο, καθηγητή νευρολογίας στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης.
Ο καθηγητής Χιράνο είχε δηλώσει ότι πιστεύει πως υπάρχουν πιθανότητες τουλάχιστον 10% η θεραπεία που εφαρμόζει να βελτιώσει την κατάσταση του Τσάρλι, που δεν μπορεί πλέον να αναπνέει χωρίς μηχανική υποστήριξη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
