 |
|
|  Τρίτη 25/7
ΘΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ 10 ΑΦΓΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Εχουν σκοτωθεί το πρώτο εξάμηνο του έτους...
AFP
Δέκα Αφγανοί δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί το πρώτο εξάμηνο του 2017, αύξηση 35% σε σχέση με την περσινή χρονιά, η οποία όμως συνδέεται με τη γενικότερη αύξηση της βίας στη χώρα, σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή Υπεράσπισης του Τύπου.
Οι Ταλιμπάν και το Ισλαμικό Κράτος ευθύνονται για τις περισσότερες «άμεσες και έμμεσες» επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων και εργαζόμενων στα μέσα ενημέρωσης του Αφγανιστάν, επεσήμανε η Επιτροπή στη διάρκεια της παρουσίασης της εξαμηνιαίας έκθεσής της.
«Τους έξι πρώτους μήνες του 2017 καταγράφηκαν 73 περιστατικά βίας εναντίον δημοσιογράφων, εκ των οποίων 10 σκοτώθηκαν, 19 χτυπήθηκαν και 12 τραυματίστηκαν», αναφέρεται στην έκθεση.
«Ομάδες ανταρτών (…) έχουν απειλήσει δημοσιογράφους ότι θα κλείσουν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα τηλεοπτικά δίκτυα, αν δεν μεταδώσουν αυτό που τους ζητούν», δήλωσε ο Νατζίμπ Σαρίφι, διευθυντής της Επιτροπής.
Η αφγανική κυβέρνηση εμφανίζεται ως υπεύθυνη για το 46% των περιστατικών εναντίον δημοσιογράφων κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους, περιορίζοντας την πρόσβαση σε πληροφόρηση και αυξάνοντας τα εμπόδια που θέτει στα μέσα ενημέρωσης.
Το 2016 το Αφγανιστάν είχε καταγράψει ρεκόρ στους θανάτους δημοσιογράφων και κατατάχθηκε δεύτερη στον κατάλογο με τις πιο επικίνδυνες χώρες στον κόσμο για τους εργαζόμενους στον Τύπο, μετά τη Συρία.
Πέρυσι τουλάχιστον 13 δημοσιογράφοι είχαν σκοτωθεί, σύμφωνα με την Επιτροπή, η οποία είχε κατηγορήσει τους Ταλιμπάν για τον θάνατο τουλάχιστον 10 εξ αυτών.
Χθες Δευτέρα η οργάνωση στήριξης του Τύπου στο Αφγανιστάν «Νάι» είχε διαμαρτυρηθεί για «την κακή συμπεριφορά της αστυνομίας» απέναντι στους δημοσιογράφους οι οποίοι προσπάθησαν να καλύψουν τη φονική επίθεση με παγιδευμένο φορτηγό στη δυτική Καμπούλ από την οποία σκοτώθηκαν 26 άνθρωποι και τραυματίστηκαν ακόμη 41.
Η «Νάι» αναφέρεται στις καταγγελίες πολλών δημοσιογράφων που χτυπήθηκαν από την αστυνομία ή που τους κατασχέθηκαν τα κινητά τηλέφωνα στα οποία είχαν φωτογραφίες από το σημείο της επίθεσης, ή που αναγκάστηκαν να σβήσουν βίντεο που είχαν τραβήξει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
