 |
|
|  Tρίτη 25/7
ΣΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ
Ένα κορίτσι 10 ετών ζητά να της επιτραπεί να κάνει άμβλωση μετά τον βιασμό της από τον θείο της
AFP
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας δέχθηκε να εξετάσει την προσφυγή ενός κοριτσιού 10 ετών που βιάστηκε από τον θείο του και ζητεί να κάνει άμβλωση παρότι είναι στην 26η εβδομάδα της κύησης.
Οι γονείς του θύματος επισημαίνουν ότι το κορίτσι δεν είναι ικανό σωματικά να αντέξει τον τοκετό. Απευθύνθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, αφού το εφετείο απέρριψε το αίτημά τους και δεν επέτρεψε στο 10χρονο κορίτσι να κάνει άμβλωση.
Οι αμβλώσεις δεν επιτρέπονται στην Ινδία μετά την 20η εβδομάδα της κύησης εκτός κι αν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο δέχθηκε να εξετάσει την υπόθεση αυτή και ζήτησε από γιατρούς να εξετάσουν αύριο Τετάρτη το κορίτσι για να ανακοινώσει την απόφασή του την Παρασκευή.
Το κορίτσι ανακάλυψε πρόσφατα ότι είναι έγκυος αφού παραπονέθηκε για πόνους στην κοιλιά.
Τα ινδικά δικαστήρια εκδικάζουν συχνά τις προσφυγές θυμάτων βιασμού που ανακαλύπτουν αργά την εγκυμοσύνη τους.
Τον Μάιο το Ανώτατο Δικαστήριο είχε επιτρέψει σε ένα άλλο 10χρονο κορίτσι από την Πολιτεία Χαριάνα να κάνει άμβλωση όταν διένυε την 21η εβδομάδα κύησης.
Η Ινδία κατέχει θλιβερό ρεκόρ στους βιασμούς. Μόνο στο Νέο Δελχί το 2015 είχαν καταγραφεί 2.199 βιασμοί, δηλαδή έξι την ημέρα κατά μέσο όρο.
Περίπου 20.000 περιπτώσεις βιασμών καταγράφονται κάθε χρόνο στη χώρα, όμως ο πραγματικός τους αριθμός εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς πολλά θύματα αποφεύγουν να καταγγείλουν την επίθεση εναντίον τους φοβούμενα τον στιγματισμό.
Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Παιδιών είχε εκτιμήσει το 2014 ότι ένα στα τρία θύματα βιασμού στην Ινδία είναι ανήλικο. Σε σχεδόν το 50% των περιπτώσεων οι δράστες είναι άνθρωποι από το περιβάλλον των θυμάτων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
