 |
|
|  Τετάρτη 26/7
ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ποινή κάθειρξης πεντέμισι ετών επιβλήθηκε σε έναν ισλαμιστή ιεροκήρυκα
AFP
Ο πιο γνωστός ισλαμιστής ιεροκήρυκας στη Γερμανία, ο Σβεν Λάου, ο οποίος είχε δημιουργήσει μια «αστυνομία της σαρίας» το 2014, καταδικάστηκε σήμερα σε ποινή κάθειρξης πεντέμισι ετών αφού κρίθηκε ένοχος για «υποστήριξη μιας τρομοκρατικής επιχείρησης».
Ο 36χρονος, που έχει προσηλυτιστεί στον σαλαφισμό, κρίθηκε ένοχος από δικαστήριο του Ντίσελντορφ διότι είχε στρατολογήσει το 2013 υποψήφιους για τον τζιχάντ σε αυτή την περιοχή για λογαριασμό της οργάνωσης Τζάις αλ Μουχατζιρίν ουάλ Άνσαρ στη Συρία.
Πρόκειται για μια οργάνωση τζιχαντιστών από την Τσετσενία και την κεντρική Ασία οι οποίοι εμφανίστηκαν το 2012 στον συριακό πόλεμο. Η οργάνωση χαρακτηρίζεται «τρομοκρατική» από τις αρχές της Γερμανίας.
Το δικαστήριο αποδέχθηκε κατά μεγάλο μέρος την εισήγηση του εισαγγελέα, ο οποίος είχε προτείνει να επιβληθεί κάθειρξη εξίμισι ετών στον ιεροκήρυκα, έναν «καθ' έξιν εγκληματία».
Ο άνδρας αυτός κρίθηκε ένοχος στην κατηγορία ότι είχε πάει στη Συρία στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2013 και ότι αγόρασε με την επιστροφή του στη Γερμανία μεγάλη ποσότητα εξοπλισμού νυχτερινής όρασης για την οργάνωση.
Η Τζάις αλ Μουχατζιρίν ουάλ Άνσαρ ορκίστηκε πίστη στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2015 στο Μέτωπο Υποστήριξης (Τζαμπχάτ αλ Νούσρα), τον συριακό βραχίονα της αλ Κάιντα, που βρισκόταν σε σύγκρουση με τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ).
Όμως ένας από τους πρώην επικεφαλής της μαζί με ορισμένους από τους μαχητές της οργάνωσης εντάχθηκε αντιθέτως στο ΙΚ και, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Λάου ανήκε σε αυτή την τελευταία μερίδα των τζιχαντιστών.
Ο Σβεν Λάου είναι μαζί με τον Πιερ Φόγκελ ένας από τους γνωστότερους ισλαμιστές ιεροκήρυκες της Γερμανίας. Και οι δύο είναι προσήλυτοι.
Όταν είχε συλληφθεί τον Δεκέμβριο του 2015 ο πρώην πυροσβέστης είχε διαψεύσει τις κατηγορίες που τον βάρυναν, διαβεβαιώνοντας ότι τα ταξίδια του είχαν ανθρωπιστικούς σκοπούς παρότι υπήρχαν φωτογραφίες που τον απεικόνιζαν το 2013 στη Συρία πάνω σε ένα θωρακισμένο, οπλισμένο με ένα Καλάσνικοφ.
Απέκτησε φήμη το 2014, όταν οργάνωσε στους δρόμους του Βούπερταλ, στη Ρουρ, πολλές συγκεντρώσεις ανδρών που φορούσαν πορτοκαλί γιλέκα που ανέγραφαν «αστυνομία της σαρίας», του κορανικού νόμου.
Αυτή η πολιτοφυλακή σκόπευε να επιβάλλει την απαγόρευση της κατανάλωσης αλκοόλ, της αναπαραγωγής μουσικής κ.ά.
Η πρωτοβουλία είχε προκαλέσει αγανάκτηση στη Γερμανία. Τον Νοέμβριο του 2016 δικαστήριο του Βούπερταλ, ενώπιον του οποίου προσήχθησαν ο Λάου και άλλοι έξι κατηγορούμενοι, είχε πάντως αποφανθεί ότι αυτή η «αστυνομία» δεν ήταν παράνομη.
Στο μεταξύ, η αντιτρομοκρατική διεύθυνση της γερμανικής εισαγγελίας ανακοίνωσε σήμερα τη σύλληψη τριών φερόμενων ως ισλαμιστών στο Γκούστροβ, στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας.
Τους βαρύνουν υποψίες ότι προετοιμάζονταν να διαπράξουν «μια βίαιη ενέργεια που απειλούσε την κρατική ασφάλεια», ανέφερε σε μια ανακοίνωσή της η ομοσπονδιακή εισαγγελία χωρίς να υπεισέλθει σε περισσότερες λεπτομέρειες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
