Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 27/7

ΗΠΑ

Η Πολιτεία Οχάιο προχώρησε στην πρώτη εκτέλεση θανατοποινίτη έπειτα από τρία και πλέον χρόνια



AFP

Οι αρχές της Πολιτείας του Οχάιο προχώρησαν στην εκτέλεση ενός φυλακισμένου ο οποίος είχε καταδικαστεί για τον βιασμό και τη δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού. Πρόκειται για την πρώτη φορά που επιβλήθηκε η εσχάτη των ποινών σε αυτή την Πολιτεία στο βόρειο τμήμα των ΗΠΑ τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια. Ο θάνατος του Ρόναλντ Φίλιπς, 43 ετών, κηρύχθηκε στις 10:43 (17:43 ώρα Ελλάδας), διευκρίνισαν οι αρχές της Πολιτείας. Η θανάτωσή του έβαλε τέλος στο μορατόριο που είχε επιβληθεί όσο οι αρχές αναζητούσαν έναν νέο φαρμακευτικό συνδυασμό για τις εκτελέσεις. Πολλές αμερικανικές Πολιτείες δυσκολεύονται εδώ και χρόνια να βρουν προμηθευτές των θανατηφόρων κοκτέιλ φαρμακευτικών σκευασμάτων, καθώς πολλές εταιρείες επέβαλαν περιορισμούς στη χρήση των προϊόντων τους στη χώρα, όπου εξάλλου η υποστήριξη προς την εσχάτη των ποινών βαθμιαία μειώνεται. Εξάλλου, έχουν γίνει προσφυγές στη δικαιοσύνη εναντίον διαφόρων Πολιτειών για τους νέους φαρμακευτικούς συνδυασμούς. Όμως ένα ομοσπονδιακό εφετείο επικύρωσε τον περασμένο μήνα τη νέα διαδικασία η οποία προβλέπεται στο Οχάιο, γεγονός που επέτρεψε να προγραμματιστούν εκ νέου εκτελέσεις. Ο Ρόναλντ Φίλιπς ήταν 19 ετών το 1993, όταν καταδικάστηκε για τον βιασμό και τη δολοφονία ενός κοριτσιού τριών ετών, της Σίλα Μαρί Έβανς, της κόρης της κοπέλας του. Ομολόγησε τα εγκλήματά του, όμως η διευκρίνισή του ότι είχε υποστεί σωματική και σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα του όταν ήταν μικρός δεν αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό στη δίκη του. Τα αιτήματά του για επιείκεια απορρίφθηκαν από την Πολιτεία δύο φορές. Η θανατηφόρα ένεση που του χορηγήθηκε περιείχε τρεις ουσίες, συμπεριλαμβανομένης της αμφιλεγόμενης μιδαζολάμης, ενός αγχολυτικού που προκαλεί νάρκωση, αλλά φέρεται να μην αρκεί ώστε ο θανατοποινίτης να μην αισθάνεται πόνο. Είχαν γίνει πολλές προσφυγές για το θέμα αυτό στις ΗΠΑ, ανάμεσά τους κι εξ ονόματος του Ρόναλντ Φίλιπς και άλλων δύο θανατοποινιτών στο Οχάιο. Αλλά ένα εφετείο συμπαρατάχθηκε με τις αρχές της Πολιτείας, υπογραμμίζοντας ότι «το Σύνταγμα δεν εγγυάται μια ανώδυνη εκτέλεση». Μέχρι στιγμής εντός του 2017 έχουν εκτελεστεί πλέον δεκαπέντε θανατοποινίτες, οι εννιά από τους οποίους με ένα θανατηφόρο κοκτέιλ που περιέχει μιδαζολάμη, σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφόρησης για τη Θανατική Ποινή. Η εσχάτη των ποινών μπορεί να επιβάλλεται στις περισσότερες αμερικανικές Πολιτείες, αλλά μόνο το 49% των Αμερικανών τάσσεται υπέρ της σε περιπτώσεις ανθρωποκτονιών. Αυτό είναι το χαμηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί τα τελευταία σαράντα και πλέον χρόνια, σύμφωνα με μια έρευνα του ινστιτούτου Pew που είχε διενεργηθεί το 2016.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία