Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 1/8

ΥΓΕΙΑ

Ανοίγει ο δρόμος για αιματολογικό τεστ διάγνωσης του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης, που είναι πραγματική φλεγμονώδης νόσος και όχι αποκύημα φαντασίας



Πανεπιστήμιο Στάνφορντ / Καλιφόρνια.-

Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακάλυψαν για πρώτη φορά μια σειρά από βιοδείκτες στο αίμα, που αποκαλύπτουν την παρουσία και τον βαθμό σοβαρότητας του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης σε έναν άνθρωπο. Το εν λόγω σύνδρομο είναι μια μυστηριώδης πάθηση, ο βιολογικός μηχανισμός της οποίας δεν έχει ξεκαθαρισθεί από τους γιατρούς εδώ και 35 χρόνια. Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον καθηγητή Χοσέ Μοντόγια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανακάλυψαν ότι τα επίπεδα 17 κυτοκινών (πρωτεϊνών που παράγονται από τα λευκά αιμοσφαίρια) συνδέονται με το σύνδρομο αυτό, γνωστό και ως μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα. Η ανακάλυψη αφενός ενισχύει την πεποίθηση των επιστημόνων ότι η φλεγμονή παίζει ισχυρό ρόλο στο σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και αφετέρου μπορεί να αξιοποιηθεί για τη βελτίωση της διάγνωσης και της θεραπείας του, κάτι που έως τώρα έχει αποδειχθεί αξιοσημείωτα δύσκολο. Έως σήμερα δεν έχει βρεθεί θεραπεία για το σύνδρομο, από το οποίο -για άγνωστους λόγους- πάσχουν τριπλάσιες γυναίκες από ό,τι άνδρες. Το σύνδρομο εμφανίζεται κυρίως σε εφήβους και νέους 15 έως 20 ετών, καθώς και σε ενήλικες 30 έως 35 ετών, ενώ μπορεί να διαρκέσει για δεκαετίες. Μερικές φορές εξαφανίζεται από μόνο του κατά το πρώτο έτος, αλλά σπάνια αυτό συμβαίνει, όταν η πάθηση έχει διαρκέσει πάνω από πέντε χρόνια. «Υπάρχει μεγάλη διαμάχη και σύγχυση σχετικά με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, ακόμη και για το κατά πόσο όντως αποτελεί ασθένεια. Τα ευρήματά μας δείχνουν σαφώς ότι πρόκειται για μια φλεγμονώδη νόσο και συνιστούν πλέον μια στερεή βάση για να αναπτυχθεί ένα αιματολογικό τεστ διάγνωσης», δήλωσε ο καθηγητής ανοσολογίας και μικροβιολογίας Μαρκ Ντέηβις. «Μερικές φορές το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης περιγράφεται ως ψυχολογική κατάσταση. Όμως με κανένα τρόπο δεν αποτελεί αποκύημα της φαντασίας. Είναι πραγματικό» πρόσθεσε ο Μοντόγια. Πολλοί ασθενείς-αλλά όχι όλοι- εκδηλώνουν συμπτώματα τύπου γρίπης, κοινά με άλλες φλεγμονώδεις νόσους. 'Αλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν καρδιολογικά προβλήματα, νοητικά (γνωστά και ως «ομίχλη του εγκεφάλου»), πεπτικά (δυσπεψία, διάρροια, δυσκοιλιότητα), μυικούς πόνους κ.α. Όχι σπάνια, παρόλο που οι ασθενείς επισκέπτονται πολλούς γιατρούς για να καταλάβουν τι έχουν, το σύνδρομο ποτέ δεν διαγιγνώσκεται. Φάρμακα αντιικά, αντιφλεγμονώδη και ανοσοτροποποιητικά μπορεί να οδηγήσουν σε κάποια βελτίωση των συμπτωμάτων, αλλά δεν έχει απομονωθεί κάποια συγκεκριμένη παθολογική αιτία που να «πυροδοτεί» το σύνδρομο. Οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα αίματος από 192 ασθενείς με το σύνδρομο και -για λόγους σύγκρισης- από 392 υγιείς, με μέση ηλικία 50 ετών. Οι ασθενείς είχαν το σύνδρομο για πάνω από δέκα έτη. Διαπιστώθηκε ότι τα επίπεδα 17 κυτοκινών είναι χαμηλότερα στους ασθενείς με ήπιες μορφές συνδρόμου χρόνιας κόπωσης, αλλά αρκετά υψηλότερα στις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Από τις 17 κυτοκίνες, οι 13 σχετίζονται με τη φλεγμονή στο σώμα. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι θα σχεδιασθούν πλέον κλινικές δοκιμές για να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της χρήσης συγκεκριμένων αντιφλεγμονωδών και ανοσοτροποποιητικών φαρμάκων σε ασθενείς με το εν λόγω σύνδρομο.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία