Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 7/8

Αδελφικά καρφιά!

Η Μαντόνα είναι «απαίσια», πιστεύει ο αδελφός της



ΑΠΕ-ΜΠΕ.-Απόδοση κειμένου Βασίλης Τσεκούρας

Είχαν μόλις συμφιλιωθεί μετά από μια έριδα που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια μακριά τον ένα απ' τον άλλο λόγω ενός βιβλίου που έγραψε για την αδελφή του, τη Μαντόνα. Όμως, όταν οι φωτιές δεν έχουν σβήσει τελείως, σπίθες πετάγονται ξανά. Σε μια καινούργια συνέντευξη, ο Κρίστοφερ Τσικόνε (Christopher Ciccone) κατηγόρησε τη διάσημη αδελφή του και βασίλισσα της ποπ ότι τον έβαλε σε μαύρη λίστα στο Χόλιγουντ. Είπε, ακόμη, ότι θα μπορούσε να γράψει άλλο ένα βιβλίο για το πόσο «απαίσια» είναι. Κι όλα αυτά, εννιά χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του, «Life with My Sister Madonna», το οποίο κατέστρεψε τη σχέση τους. Σε αυτό το βιβλίο, ο Τσικόνε είχε πει πόσο αυταρχική, ευέξαπτη και πάνω απ' όλα μοχθηρή ήταν η αδελφή του. «Θα μπορούσα να είχα γράψει αυτό το βιβλίο (σ.σ. το καινούργιο), το βιβλίο για το πόσο απαίσια είναι ή μπορεί να γίνει, αλλά δεν το έγραψα» τόνισε ο Κρίστοφερ Τσικόνε. Ήταν και οι δύο σημαδεμένοι από τον θάνατο της μητέρας τους, όταν η Μαντόνα έφερε τον αδελφό της στη Νέα Υόρκη και τον πήρε στη δούλεψή της. Αλλά, ταυτόχρονα, τον ταπείνωνε και τον πλήρωνε λίγο, λέει ο Τσικόνε και προσθέτει ότι τον ξεμπρόστιασε ως γκέι, στην τηλεόραση. Φέρνοντας στη μνήμη του εκείνα τα περιστατικά, ο Τσικόνε, ο οποίος για χρόνια έντυνε στα παρασκήνια την αδελφή του και σχεδίαζε τα show της, εξομολογείται: «Όταν πήγα πίσω στο Λος Άντζελες, οι 500 γνωριμίες μου αποδείχθηκαν τέσσερις φίλοι. Είναι πολύ ισχυρή στο Λος Άντζελες, στη βιομηχανία. Δούλευα στη βιομηχανία, κάνοντας βίντεο και περιηγήσεις και ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να βρω δουλειά.» Εκτιμά ότι χωρίς αυτόν η Μαντόνα έχασε τον δρόμο της. Λέει ότι μόλις που αντέχει να παρακολουθεί τα live της πια, γιατί η ίδια δεν βλέπει τι θέλουν οι φανατικοί θαυμαστές της. «Για μένα, η περφόρμανς της έχασε τη θεατρικότητά της κι έχασε τη σύνδεσή της με το ακροατήριο. Ήταν απογοητευτικό. Πόσες τουρνέ έχει κάνει από το '94; Πέντε; Είναι δύσκολο να τις δεις, γιατί ξέρω για ποιο πράγμα είναι ικανή» τονίζει. Επιμένει ότι τα αδελφάκια έκαναν πρόοδο και πίστωσε στον γηραιό πατέρα τους, τον Τόνι, μέρους του γεφυρώματος του χάσματος: «Πήγαμε παρακάτω, μιλάμε. Της μίλησα πριν δυο βδομάδες, στο αμπέλι του πατέρα μου. Για μένα έχει περάσει, αλλά ξέρω ότι αρέσει στη Μαντόνα να κρατάει κακίες. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό.»

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία