 |
| Τρίτη 8/8
΄Αρθρο
Θέλουμε αλήθεια τον Κάρολο βασιλιά και την Καμίλα βασίλισσα;
του Sean O' Grady*
Independent
Έπραξε, άραγε, σωστά το Channel 4 να βγάλει στον αέρα τα διάσημα βίντεο της πριγκίπισσας Νταϊάνα στα οποία μιλούσε με ειλικρίνεια – και ιδιωτικά- για τη ζωή της; Η ρεαλιστική απάντηση σε αυτό πρέπει να είναι, σε τελική ανάλυση, ναι. Αποτέλεσαν παραβίαση της ιδιωτικότητας, η απόκτησή τους θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και κλοπή, πλήττουν τη μοναρχία ως θεσμό και πληγώνουν όλους όσους βρίσκονται εν ζωή.
Όλα αυτά ισχύουν, αλλά και πάλι, εάν δεν είχαν δημοσιοποιηθεί, οι συνωμοσιολόγοι γρήγορα θα έπιαναν δουλειά, υποστηρίζοντας ίσως ότι υποκρύπτονται από ένα σκιώδες καθεστώς διότι υποστήριξαν κάποιες από τις πιο τρελές ιδέες για συνωμοσίες για το θάνατό της, το Fiat Uno που διέφυγε και τον υποτιθέμενο πανίσχυρο και μοχθηρό Δούκα του Εδιμβούργου.
Η απλή αλήθεια σε αυτό, παρεμπιπτόντως, είναι ότι η Mercedes-Benz S-Class στην οποία επέβαινε η Νταϊάνα σε ένα πραγματικά ασφαλές όχημα από το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει εάν είχε απλά φορέσει τη ζώνη της, μια ενέργεια που οι μυστικές υπηρεσίες δεν μπορούσαν να είχαν προβλέψει.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μάθαμε στην ουσία κάτι καινούργιο για την Πριγκίπισσα του Λαού, τον σύζυγό της, την ερωμένη του ή τους αθώους γιους της που δεν γνωρίζαμε ήδη. Όλα είναι εκεί: η αίσθηση που προκαλούσε η Lady Di, ο παραμυθένιος γάμος, αυτός που δήλωνε «ό,τι κι αν σημαίνει ερωτευμένος», η Καμίλα που κυνηγούσε αλεπούδες, τα πάντα. Οι δεύτεροι ρόλοι: η Φέργκι, ο Άντριου Μόσιον, ο Τζέιμς Χιούιτ, ο Μπάρι Μάνακι, ο Τζόναθαν Ντίμπλεμπι, ο Άντριου Πάρκερ-Μπόουλς, μερικοί αυλικοί.
Σε μια συνεχή κάλυψη από τον Τύπο και στην ίδια προβολή των βίντεο, μάθαμε λίγο πιο ιδιαίτερες λεπτομέρειες απ’ ό,τι χρειαζόμασταν ή θέλαμε για την ερωτική ζωή του πρίγκιπα και της πριγκίπισσας της Ουαλίας. Μάθαμε επίσης ότι η αίσθηση του Καρόλου για το τι δικαιούται είναι πραγματικά βασιλική – «Αρνούμαι να είμαι ο μοναδικός πρίγκιπας της Ουαλίας που δεν είχε ποτέ ερωμένη».
Η Νταϊάνα ήταν εξυπνότερη και πιο πνευματώδης και με μεγαλύτερη αυτογνωσία απ’ ό,τι άφηνε να διαφανεί ή όπως πιθανόν μαντεύαμε. Ωστόσο, στην πραγματικότητα αφορούσε το μέγεθος της όποιας καινοτομίας. Εκατοντάδες βιβλία, άρθρα εφημερίδων και τηλεοπτικές εκπομπές αφιερώθηκαν στο δυστυχισμένο γάμο και κάποιοι από εμάς είχαν ακούσει υπεραρκετά για αυτό πριν από περίπου δύο δεκαετίες. Ήταν κουτσομπολιό, συναρπαστικό, ενδιαφέρον για πολλούς, αλλά και πάλι κουτσομπολιό. Εκτός από ένα αρκετά σημαντικό πράγμα: την ερώτηση για τον Κάρολο.
Το μόνο αμυδρά σημαντικό, από θεσμική άποψη, σχόλιο που άκουσα στις δύο σχεδόν ώρες του ντοκιμαντέρ ήταν η κουβέντα που είχε η Νταϊάνα με τη βασίλισσα για το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόταν: «Πήγα στη βασίλισσα, κλαίγοντας και της είπα: ‘Τι πρέπει να κάνω;’ και εκείνη απάντησε: ‘Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνεις, ο Κάρολος είναι πραγματικά άχρηστος». «Και αυτό ήταν, αυτή ήταν η βοήθεια».
Βοήθεια ή όχι, πρόδωσε τι πραγματικά πιστεύει η Ελισάβετ η Β’ για την ικανότητα του γιου της να γίνει βασιλιάς και επικεφαλής της Κοινοπολιτείας, αναλαμβάνοντας ρόλους ως αρχηγός κράτους σε Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Καναδά, Τζαμάικα, Γρενάδα, Παπούα Νέα Γουινέα, Νησιά Σολομώντα, Τουβαλού, Σάντα Λουτσία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Μπελίζ, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και Άγιος Χριστόφορος και Νέβις.
Διότι οι Βρετανοί, και οι υπόλοιποι, αρχίζουν να καταλαβαίνουν πώς θα είναι η ζωή μετά την Ελισάβετ. Θέλουμε για βασιλιά τον Κάρολο; Θέλουμε την Καμίλα βασίλισσα; Θέλουν αυτά τα μακρινά βασίλεια και οι επικράτειες αυτό το ζευγάρι; Είχε δίκιο η Νταϊάνα όταν έλεγε ότι εκείνος δεν είναι κατάλληλος για το ανώτατο αξίωμα, υποδηλώνοντας ότι ο Ουίλιαμ, κατά το ήμισυ ένας Σπένσερ, θα έπρεπε κάπως να αναλάβει;
Πίσω στη δεκαετία του ΄80, όταν το show Κάρολος και η Νταϊάνα ήταν στις δόξες του και εξωτερικά ήταν το ιδανικό λαμπερό ζευγάρι, υπήρχε ενθουσιώδης συζήτηση, απίθανη σήμερα, για την βασίλισσα να παραιτείται υπέρ του νεαρού ζευγαριού, του Ουίλς και της Κέιτ θα έλεγε κανείς στις μέρες μας.
Υπάρχουν υποψίες ότι η βασίλισσα δεν ήταν έτοιμη γι΄αυτό, διότι έπαιρνε στα σοβαρά τους όρκους της και τα σχετικά, αλλά ίσως συνειδητοποιώντας τι υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα του γάμου της Ουαλίας και τι υπάρχει πίσω από τα πεταχτά σαν χερούλια κανάτας αυτιά του μεγαλύτερου γιου της ...Ακόμη και τώρα, στην δέκατη δεκαετία της ζωής της, φαίνεται διστακτική να του επιτρέψει να κάνει οτιδήποτε κάπως υπεύθυνο.
Εν ευθέτω χρόνω, και εάν δεν συμβεί κάτι απροσδόκητο, θα έχουμε τον Κάρολο ΙΙΙ είτε μας αρέσει είτε όχι. Αυτή είναι η φύση του τέρατος της κληρονομικής διαδοχής. Κάθε τόσο μας φέρνει ένα διαμάντι -Ελισάβετ ΙΙ, Γεώργιος VI, Βικτωρία, και μερικές φορές φέρνει κάποιον εγωπαθή, κακομαθημένο τύπο - Εδουάρδος VIII, Γεώργιος IV, Κάρολος Ι (τι αστείο, και οι τρεις πρίγκιπες της Ουαλίας).
Με το Brexit να διχάζει τη χώρα και την Σκωτία να απειλεί με απόσχιση από το Ηνωμένο Βασίλειο, χρειαζόμαστε μία μοναρχία που να μπορεί να εκπροσωπήσει την ίδια τη χώρα. Την έχουμε τώρα. Θα την έχουμε και με τον Κάρολο βασιλιά;
Πόσο καλύτερα θα ήταν όλα αν ο Κάρολος είχε αγαπήσει την Νταϊνα, εάν είχαν μείνει μαζί, εάν ήταν τώρα έτοιμοι να γίνουν βασιλιάς και βασίλισσα, πόσο δημοφιλείς θα ήταν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό! Ηταν, όπως είπε η Νταϊάνα, «φοβερή ομάδα» στον δημόσιο χώρο, διότι εκείνη έπαιζε το συναισθηματικό κομμάτι που δεν μπορούσε αυτός να παίξει. Εκείνη χάθηκε χωρίς να αποκτήσει τον βασιλικό της ρόλο, σαν τον ... που κάνει όλο το φιλανθρωπικό έργο και τις δημόσιες εμφανίσεις, αλλά χωρίς πραγματικό στάτους. Εκείνος δεν επανέκτησε ποτέ τη δημοτικότητά του.
Τι απώλεια ήταν εκείνη και πόσο ανόητος ήταν αυτός. Η πρώην σύζυγός του και η μαμά του είχαν δίκιο γι΄αυτόν: άχρηστος
Ο Σον Ο' Γκρέιντι είναι δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης της εφημερίδας Independent
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|