Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tρίτη 8/8

ΕΛΛΑΔΑ-'Ερευνα του Ινστιτούτου "Αρχιπέλαγος"

Στα στομάχια δελφινών καταλήγουν τα πλαστικά απορρίμματα



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νατάσα Καραθάνου

Γεμάτο με πλαστικό ήταν το στομάχι νεκρών δελφινιών που ανέλυσαν ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας "Αρχιπέλαγος", αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά, τις τεράστιες διαστάσεις, που έχει λάβει η ανεξέλεγκτη ρίψη πλαστικού στο περιβάλλον. ΄Ακρως ανησυχητικά είναι τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας που διεξάγει το Ινστιτούτο για την εκτίμηση της περιεκτικότητας μικροσκοπικών ινών πλαστικού σε στομάχια δελφινιών, που έχουν βρεθεί νεκρά στις ακτές του Αιγαίου. Όπως αποκαλύπτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια έρευνας του Ινστιτούτου, Αναστασία Μήλιου, αναλύοντας ένα μέρος του πεπτικού συστήματος από επτά δελφίνια, έχουν ήδη εντοπιστεί περισσότερα από 700 μικροσκοπικά σωματίδια και ίνες πλαστικού. "Στο στομάχι των δελφινιών, η διαδικασία της ανάλυσης είναι σύνθετη και πολύ χρονοβόρος διαδικασία. Μέχρι στιγμής αναλύσαμε 200 ml του πεπτικού συστήματος από το κάθε δελφίνι (το σύνολο του στομάχου είναι κατά μέσο όρο 900 ml - άρα έχουμε αναλύσει περίπου το 22%) και εντοπίσαμε 700 μικροσκοπικές ίνες πλαστικού" εξηγεί η κ.Μήλιου. Σύμφωνα με την ίδια, το πλαστικό συνήθως δεν είναι ορατό, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις όπου εντοπίζονται σε στομάχια δελφινιών και σε χελώνες, κομμάτι από αλιευτικά εργαλεία στα οποία μπλέκονται τα ζώα προσπαθώντας να κλέψουν τις "ψαριές". "Το ζήτημα είναι ότι βρήκαμε μεγάλο αριθμό από πλαστικές ίνες οι οποίες είναι ορατές μόνο από το μικροσκόπιο και προέρχονται από την κατάληξη των πλαστικών απορριμμάτων" συμπληρώνει. Για τους ερευνητές του Ινστιτούτου, η αλόγιστη χρήση και απόρριψη του πλαστικού στο περιβάλλον, συνεχώς διογκώνεται και συσσωρεύεται, έπειτα από δεκαετίες συζητήσεων οι οποίες ποτέ δεν συνοδεύτηκαν από αποτελεσματικές δράσεις για την αντιμετώπισή του. Τα πλαστικά απορρίμματα στο περιβάλλον και στη ζωή μας, αντί να λιγοστεύουν, πληθαίνουν, ποιοτικά και ποσοτικά. "Καινούργιοι τύποι περιττού πλαστικού γίνονται γρήγορα μέρος της καθημερινότητάς μας, με τις ευλογίες της ΕΕ, η οποία στηρίζει σταθερά την Ευρωπαϊκή βιομηχανία πλαστικού, το εμπόριο και τα καταναλωτικά προϊόντα, επικαλούμενη το κλισέ της στήριξης της απασχόλησης, χωρίς πρόθεση να υπάρξει επίλυση του προβλήματος" αναφέρεται χαρακτηριστικά σε σχετική ανακοίνωση όπου υπογραμμίζεται ότι η ελληνική πολιτεία, από την πλευρά της, δεν έχει πάρει κανένα αποτελεσματικό μέτρο, "αλλά εφαρμόζει επιλεκτικά ακόμα και τις υποχρεώσεις μας έναντι στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία - αφήνοντας το πρόβλημα να διογκώνεται". Η έρευνα στοχεύει να δώσει μία πραγματική εκτίμηση της έκτασης του προβλήματος στις ελληνικές θάλασσες και στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, συμβάλλοντας στην καλύτερη κατανόησή του αλλά και στην ευθύνη που έχουμε όλοι για τη λήψη δραστικών μέτρων. "Ενδεικτική της κατάστασης είναι η εικόνα που παρουσιάζουν τώρα, μεσούσης της θερινής περιόδου, οι νησιωτικές ακτές που ακόμα και οι πιο απομονωμένες, είναι γεμάτες από σκουπίδια τα οποία, με τις πρώτες βροχές του Οκτωβρίου, θα καταλήξουν στη θάλασσα" καταλήγει η κ.Μήλιου.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία