 |
|
|  Τετάρτη 9/8
ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ
Κληρονόμοι μοναδικών πολιτισμών και ξεχωριστών τρόπων ζωής
AFP-Reuters
Η 9η Αυγούστου έχει καθιερωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως Διεθνής Ημέρα για τα δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών του Κόσμου. Τα δικαιώματα των πληθυσμών αυτών, που ζουν σε κοινωνίες με διαφορετικά κοινωνικά, πολιτιστικά, οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, προστατεύονται από τη Διακήρυξη που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2007. Η 10η επέτειος της Διακήρυξης για τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών, είναι το θέμα της σημερινής Διεθνούς Ημέρας.
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, υπάρχουν περίπου 370 εκατομμύρια αυτοχθόνων στον κόσμο, που ζουν σε 90 χώρες. Αποτελούν λιγότερο από το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά αντιπροσωπεύουν το 15% των φτωχότερων. Μιλούν την πλειονότητα των εκτιμώμενων 7.000 γλωσσών στον κόσμο και αντιπροσωπεύουν 5.000 διαφορετικούς πολιτισμούς.
Οι αυτόχθονες λαοί είναι κληρονόμοι μοναδικών πολιτισμών και τρόπων που σχετίζονται με τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Έχουν διατηρήσει κοινωνικά, πολιτιστικά, οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που διαφέρουν από εκείνα των κυρίαρχων κοινωνιών στις οποίες ζουν. Παρά τις πολιτιστικές τους διαφορές, οι αυτόχθονες πληθυσμοί από όλον τον κόσμο μοιράζονται κοινά προβλήματα που σχετίζονται με την προστασία των δικαιωμάτων τους ως ξεχωριστοί λαοί.
Οι αυτόχθονες λαοί έχουν επιδιώξει εδώ και χρόνια να αναγνωρίσουν την ταυτότητά τους, τον τρόπο ζωής τους και το δικαίωμά τους σε παραδοσιακές εκτάσεις, εδάφη και φυσικούς πόρους, αλλά σε όλη την ιστορία τα δικαιώματά τους παραβιάζονταν. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί, σήμερα, είναι αναμφίβολα από τις πιο μειονεκτικές και ευάλωτες ομάδες ανθρώπων στον κόσμο. Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει τώρα ότι απαιτούνται ειδικά μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων τους και τη διατήρηση των ξεχωριστών πολιτισμών και τρόπων ζωής τους.
Θέμα 2017: 10η επέτειος της Διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών
Πριν από δέκα χρόνια, στις 13 Σεπτεμβρίου 2007, η Γενική Συνέλευση ενέκρινε τη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών, ένα σημαντικό ορόσημο όσον αφορά στη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ αυτόχθονων πληθυσμών και κρατών μελών.
Η Διακήρυξη ενσωματώνει την παγκόσμια συναίνεση για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων πληθυσμών και θεσπίζει ένα καθολικό πλαίσιο ελάχιστων προτύπων για την επιβίωσή τους, την αξιοπρέπεια και την ευημερία τους. Αναλύει τα υφιστάμενα πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, καθώς εφαρμόζονται στην ειδική κατάσταση των αυτόχθονων λαών.
Όπως επισημαίνουν τα Ηνωμένα Έθνη, κατά την τελευταία δεκαετία, η εφαρμογή της δήλωσης έχει ως αποτέλεσμα μείζονες επιτυχίες σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, αλλά παρά τα επιτεύγματα, εξακολουθεί να υπάρχει ένα κενό μεταξύ της επίσημης αναγνώρισης των αυτόχθονων πληθυσμών και της εφαρμογής επιτόπιων πολιτικών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
