 |
|
|  Τετάρτη 9/8
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Αν και εξοστρακισμένη, η χώρα διατηρεί σημαντικά στηρίγματα στη διεθνή σκηνή
AFP
Παρότι αυξάνονται διεθνώς οι καταδίκες σε βάρος της, η Βενεζουέλα του προέδρου Νικολάς Μαδούρο διατηρεί αρκετά στηρίγματα ώστε να αποφύγει ή να φρενάρει τις κυρώσεις του ΟΗΕ, του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπογραμμίζουν αναλυτές.
Λόγω ιδεολογικής συγγένειας, για στρατηγικούς ή οικονομικούς λόγους, πολλές χώρες εξακολουθούν να αρνούνται να διακόψουν τις σχέσεις με μια κυβέρνηση η οποία θεωρείται υπεύθυνη για την κρίση που μέσα σε τέσσερις μήνες έχει στοιχίσει τη ζωή σε 125 ανθρώπους.
Ένδεκα χώρες της Λατινικής Αμερικής και ο Καναδάς καταδίκασαν μια «ρήξη της δημοκρατικής τάξης» στη Βενεζουέλα μετά την εκλογή, στις 30 Ιουλίου, μιας Συντακτικής Συνέλευσης που υποκαθιστά το κοινοβούλιο το οποίο ελέγχεται από την αντιπολίτευση.
Όμως αυτή η ad hoc σύνοδος που πραγματοποιήθηκε στη Λίμα φανερώνει την παράλυση του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, μιας οργάνωσης 34 χωρών της Αμερικής που, απουσία συναινέσεως, δεν μπόρεσε να αναλάβει κάποια πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση της κρίσης στη Βενεζουέλα.
Η Κούβα, η Βολιβία και η Νικαράγουα παραμένουν άνευ όρων σύμμαχοι της Βενεζουέλας, της οποίας συμμερίζονται την ιδεολογία και τον αντιιμπεριαλιστικό λόγο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Αυτοί είναι που συμπαρατάσσονται» με το Καράκας, εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Άννα Αγιούσα, ειδική σε θέματα Λατινικής Αμερικής στη «δεξαμενή σκέψης» CIDOB με έδρα τη Βαρκελώνη.
Άλλοι «δυσκολεύονται να έρθουν σε ρήξη με την κληρονομιά του Ούγκο Τσάβες (του προκατόχου του Μαδούρο) που τους επιδοτεί μέσω της Petrocaribe», μιας συμμαχίας της Βενεζουέλας με μια δεκαπενταριά χώρες της Καραϊβικής στις οποίες παραδίδει πετρέλαιο σε μειωμένες τιμές, πρόσθεσε ο Πολ Χέιρ, πρώην πρεσβευτής της Βρετανίας στην Κούβα και καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Το Καράκας έχει επίσης την υποστήριξη της Κίνας και της Ρωσίας, που μπορούν να θέσουν βέτο σε κυρώσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Αμφότερες οι χώρες αυτές έχουν «οικονομικά ή στρατηγικά συμφέροντα στη Βενεζουέλα», τα οποία αναπτύχθηκαν κυρίως υπό τον Ούγκο Τσάβες (1998-2013), υπενθυμίζει ο Μάικλ Σίφτερ, πρόεδρος του Διαμερικανικού Διαλόγου, μιας ομάδας σκέψης στην Ουάσινγκτον.
«Η Κίνα θέλει να διατηρήσει μια πρόσβαση στα πετρελαϊκά αποθέματα της Βενεζουέλας», εξηγεί.
«Η αποφασιστική στήριξη είναι αυτή της Κίνας», προσθέτει η Άννα Αγιούσα. «Έχει επενδύσει περισσότερα από 60 δισεκ. δολάρια και έχει χορηγήσει δάνεια στο Καράκας σε αντάλλαγμα για πετρέλαιο και παραχωρήσεις ορυχείων. Ο Μαδούρο είναι αυτός που εγγυάται τις επενδύσεις της».
Η Ρωσία δεν έχει μόνο επενδύσει περισσότερα από 20 δισεκ. δολάρια σε μια χώρα που ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν χαρακτηρίζει «στρατηγικό εταίρο κλειδί». Έχει γίνει επίσης ένας προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού της Βενεζουέλας από το 2006 που η Ουάσινγκτον αποφάσισε να επιβάλει εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων στο Καράκας.
Τη Δευτέρα το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επέκρινε αυστηρά την αντιπολίτευση που «όχι μόνο δεν έχει απαντήσει στην έκκληση να συμμετάσχει στην εκλογή (της Συντακτικής Συνέλευσης), αλλά επιχείρησε να την διαταράξει προκαλώντας σποραδικές συγκρούσεις που οδήγησαν σε απώλειες ανθρώπινων ζωών».
Το Ιράν επίσης, σύμμαχος του Καράκας στους κόλπους του ΟΠΕΚ για να διατηρηθεί μια υψηλή τιμή του πετρελαίου, προσέφερε την υποστήριξή του την περασμένη εβδομάδα και κατήγγειλε «τις μονομερείς κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε βάρος της Βενεζουέλας». Όμως οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι σήμερα λιγότερο στενές απ' ό,τι ήταν ανάμεσα στον Ούγκο Τσάβες και τον υπερσυντηρητικό λαϊκιστή πρώην πρόεδρο του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να μην αναγνωρίσει τη Συντακτική Συνέλευση, όμως καθυστερεί να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις της Ισπανίας και να επιβάλει ατομικές κυρώσεις εναντίον των υπεύθυνων για την κρίση.
«Αυτοί που αντιτίθενται περισσότερο είναι η Πορτογαλία και η Ελλάδα», υποστηρίζει ο Κάρλος Μαλαμούντ του ερευνητικού ινστιτούτου ElCano της Μαδρίτης.
Όμως οι δύο χώρες το διαψεύδουν.
Η σταθερότητα αυτών των διεθνών στηριγμάτων θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη της κατάστασης στη Βενεζουέλα, εκτιμούν οι αναλυτές.
«Είναι εντελώς πιθανό η Συντακτική να προκαλέσει περισσότερο χάος και καταπίεση και η κυβέρνηση του Μαδούρο μπορεί να χάσει ακόμη περισσότερους φίλους», δήλωσε ο Σίφτερ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
