 |
|
|  Tεχεράνη 9/8
ΕΛΛΑΔΑ
Διάπλους της Σκιάθου με σανίδα από πλαστικά μπουκάλια!
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νατάσα Καραθάνου
Τον διάπλου της Σκιάθου, με μια αυτοσχέδια σανίδα θαλάσσης από πλαστικά μπουκάλια, θα κάνουν στις 12 Αυγούστου δύο άτομα από την περιβαλλοντική οργάνωση «The Whale Company» προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες για τα πλαστικά απορρίμματα.
«Προσκαλέσαμε τον Κάρλος και την Κάρολιν από την διεθνή οργάνωση να συμπεριλάβουν την Ελλάδα και συγκεκριμένα τη Σκιάθο στην περιοδεία τους, που περιλαμβάνει διαδρομές 26 μιλίων σε 12 χώρες» εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Θοδωρής Τζούμας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Σκιάθος», που υλοποιεί από τον περασμένο Μάιο το πρόγραμμα ενάντια στην πλαστική σακούλα ASAP (Active Skiathos Against Plastic bag).
«Η μοναδική τους στάση στην Ελλάδα είναι η Σκιάθος, που είναι και ο έβδομος σταθμός τους μετά από αντίστοιχες δράσεις που έχουν πραγματοποιήσει σε Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Σλοβενία και Κροατία. Οι δύο ακτιβιστές έχουν ήδη καταπλεύσει και είναι έτοιμοι για τον διάπλου με εκκίνηση από την παραλία Κουκουναριές» ανέφερε ο κ. Τζούμας.
Αύριο πάντως, στο πλαίσιο των δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, θα πραγματοποιηθεί στην παραλία «Αχλαδιές» εργαστήριο κατασκευής σανίδας θαλάσσης από πλαστικά μπουκάλια που θα διαθέσει η τοπική εταιρεία ανακύκλωσης, «Ανακύκλωση Σκιάθου- Skiathos Recycling» και τη συμμετοχή του Τοπικού Τμήματος Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού.
Σύμφωνα με τον κ. Τζούμα, ο πολιτιστικός σύλλογος «Η Σκιάθος» έχει δώσει έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής, καθώς πρόκειται για ένα νησί μοναδικό από τη φύση του.
«Τα 2/3 της έκτασής της έχουν χαρακτηριστεί ως «αισθητικά δάση-ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους» με παραλίες και ακτογραμμή-μνημεία της φύσης, ανάμεσά τους τα Λαλάρια, οι Κουκουναριές και το Μαντράκι, άλλες πολύβουες και «ηχηρές», αλλά οι περισσότερες από τις 67 ανέγγιχτες από τον χρόνο και τον άνθρωπο και ήσυχες ακόμη και στην καρδιά του καλοκαιριού».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
