 |
|
|  Τρίτη 15/8
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ,ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ,ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΕΝΤΕ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ Ν ΑΡΠΑΞΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥΣ!
Βαρειές ποινές επιβλήθηκαν στον δράστη και στην αμερικανίδα γυναίκα του,απο δικαστήριο τού Παναμά
AFP-Reuters
Ένα ζευγάρι Αμερικανών καταδικάστηκε στον Παναμά σε βαριές ποινές κάθειρξης, 47 και 26 χρόνια, για τη δολοφονία πέντε συμπατριωτών τους, προσώπων εύπορων τους οποίους έθαψαν στον κήπο τους, έγινε γνωστό από τις δικαστικές αρχές του Παναμά.
Στον Ουίλιαμ Χόλμπερτ, γνωστό με το προσωνύμιο "Άγριος Μπιλ" ("Wild Bill") και τη σύζυγό του Μισέλ Ριζ, επιβλήθηκαν αντίστοιχα ποινές κάθειρξης 46 ετών και ενός μηνός και 26 ετών και τεσσάρων μηνών, αφού κρίθηκαν ένοχοι για τη διάπραξη πέντε ανθρωποκτονιών και την κλοπή περιουσιακών στοιχείων, επισήμανε η εισαγγελία στον λογαριασμό της στο Twitter.
Το ζευγάρι συνελήφθη το 2010 έπειτα από ανθρωποκυνηγητό που είχαν εξαπολύσει οι αρχές σε τρεις χώρες της κεντρικής Αμερικής, το οποίο ξεκίνησε μετά την ανακάλυψη των πτωμάτων στον κήπο του ξενοδοχείου τους, στο παραδεισένιο αρχιπέλαγος Μπόκας ντελ Τόρο.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο "Wild Bill" έπιανε φιλίες με πλούσιους Αμερικανούς στους οποίους πρότεινε να αγοράσουν ακίνητα. Κατόπιν, τους δολοφονούσε, τους έθαβε στον κήπο του ξενοδοχείου του και μεταβίβαζε την περιουσία τους στον ίδιο.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν εντός της οικίας του ένα κουτί με χρυσά δόντια, που ενδεχομένως ανήκαν στα θύματα, και υποψιάζονται ότι ο άνδρας έχει σκοτώσει κι άλλους ανθρώπους εκτός του Παναμά.
Επιχειρηματίας στον κλάδο του τουρισμού, που δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για τον Αδόλφο Χίτλερ, ο Ουίλιαμ Χόλμπερτ, ηλικίας 37 ετών, είχε ως σύμβολο στην ιδιοκτησία του, τη "Villa Cortez", μια νεκροκεφαλή.
Τον Φεβρουάριο του 2017, εκλιπαρούσε για επιείκεια σε μια γραπτή δήλωση που ανέγνωσε ενώπιον των τοπικών ΜΜΕ, αφού ομολόγησε τα εγκλήματά του. Διαβεβαίωνε ότι έχει «μετανιώσει πλήρως» για τις «εγωιστικές πράξεις του».
«Ζητάω από το λαό του Παναμά να μην ξεχάσει ότι ποτέ στην ζωή μου δεν έκανα κακό σε κανέναν πολίτη της χώρας αυτής, δεν σκότωσα κανέναν πολίτη του Παναμά» τόνιζε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
