 |
|
|  Τετάρτη 16/8
ΚΕΝΥΑ
Πέθανε βρέφος έξι μηνών που χτυπήθηκε με γκλοπ από αστυνομικούς, όπως καταγγέλλουν οι γονείς του
AFP-Reuters
Ένα βρέφος έξι μηνών υπέκυψε στα τραύματά του στην Κένυα αφού το είχαν ξυλοκοπήσει αστυνομικοί στο σπίτι του σε μια παραγκούπολη στο Κισούμο (δυτικά), κατά τις εφόδους που πραγματοποίησαν οι αρχές μετά τις εκλογές, για να καταστείλουν τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για το αποτέλεσμα, έγινε γνωστό από τον πατέρα του παιδιού.
Η Σαμάνθα Πέντο διακομίστηκε σε νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση από την Παρασκευή το βράδυ. Σύμφωνα με τον Τζόσεφ Αμπάντζα, τον πατέρα του παιδιού, αστυνομικοί εκτόξευσαν δακρυγόνα εντός της οικίας της οικογένειας προτού εισβάλλουν και κατόπιν χτυπήσουν με τα γκλομπ τον ίδιο και τη σύζυγό του.
Το μωρό, το οποίο κρατούσε στην αγκαλιά της η μητέρα του, δέχθηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι.
«Έχασα την κόρη μου πριν από λίγο, ας αναπαυθεί εν ειρήνη» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Τζόζεφ Αμπάντζα.
«Γιατί έπρεπε να χτυπήσουν και να τραυματίσουν τον αθώο άγγελό μου; Υπακούσαμε στις εντολές της κυβέρνησης να ψηφίσουμε και κατόπιν παραμείναμε στα σπίτια μας. Γιατί έπρεπε να μας κυνηγήσουν μέσα στα σπίτια μας;».
Η Σαμάνθα Πέντο αναδείχθηκε στο πρόσωπο της βίαιης καταστολής των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας που ακολούθησαν την ανακοίνωση της επανεκλογής του Ουχούρου Κενυάτα, ένα αποτέλεσμα που αμφισβητείται από τον αντίπαλό του Ράιλα Οντίγκα.
Σε ένα άλλο περιστατικό, ένα κοριτσάκι 9 ετών που βρισκόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του στην παραγκούπολη Ματάρε, στο Ναϊρόμπι, σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα, την ώρα που οι αστυνομικές δυνάμεις πυροβολούσαν στον αέρα για να απωθήσουν τους διαδηλωτές.
Τουλάχιστον 17 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 177 τραυματίστηκαν στα βίαια επεισόδια που ξέσπασαν από την Παρασκευή το βράδυ σε προπύργια της αντιπολίτευσης, στις παραγκουπόλεις Κιμπέρα, Ματάρε, Καουνγκουάρε, στο Ναϊρόμπι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
