 |
|
|  Παρασκευή 18/8
Τζέιμς Μέρντοχ
Δεν υπάρχουν καλοί Ναζί
Πηγή: The Guardian
Ο Τζέιμς Μέρντοχ, διευθύνων σύμβουλος της 21th Century Fox και γιος του μεγιστάνα του Τύπου Ρούπερτ Μέρντοχ και στενού συμμάχου του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, συγκαταλέγεται πλέον στις πιο διάσημες φωνές που σπεύδουν να καταδικάσουν την χλιαρή απάντηση του Αμερικανού ηγέτη στα όσα προκάλεσε η νεο-ναζιστική βία στο Σαρλότσβιλ.
Σε μνημόνιο προς όλους τους συνεργάτες του, που περιήλθε σε γνώση του περιοδικού Hollywood Reporter, ο Μέρντοχ δεσμεύεται να δωρίσει ένα εκατ. δολάρια στην οργάνωση Anti-Defamation League για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού.
«Αυτό που παρακολουθήσαμε την περασμένη εβδομάδα στο Σαρλότσβιλ και η αντίδραση από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών σε ό,τι έγινε αφορούν όλους μας ως Αμερικανoύς και ελεύθερους πολίτες», γράφει στο εσωτερικό του μνημόνιο ο 44χρονος Μέρντοχ.
«Αυτά τα γεγονότα μας υπενθυμίζουν γιατί η επαγρύπνηση ενάντια στο μίσος και τη μισαλλοδοξία αποτελεί μια αιώνια υποχρέωσή μας?μία αναγκαία προσήλωση στη διατήρηση του τρόπου ζωής μας και των ιδανικών μας. Η παρουσία του μίσους μέσα στην κοινωνία μας έγινε καταφανής όταν είδαμε ανθρώπους να κραδαίνουν σβάστικες στους δρόμους της Σαρλότσβιλ και έναν ρατσιστικό όχλο να επιδίδεται σε πράξεις ωμής τρομοκρατίας και βίας», τονίζει ο ίδιος.
Ο Mέρντοχ προσθέτει επίσης: «Δεν μπορώ να πιστέψω πως είμαι αναγκασμένος να γράψω αυτό: η αντίσταση στους Ναζί είναι απαραίτητη. Δεν υπάρχουν καλοί Ναζί. Ή οπαδοί της Κού Κλουξ Κλαν, ή τρομοκράτες. Οι Δημοκρατικοί, οι Ρεπουμπλικανοί και όλοι οι άλλοι θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτό και δεν κινδυνεύει κανείς και σε τίποτα πράττοντάς το».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
