Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 18/8

ΥΓΕΙΑ

Φαρμακευτικά νανορομπότ για πρώτη φορά «κολυμπούν» μέσα στο στομάχι θεραπεύοντας λοιμώξεις και έλκη



Πανεπιστήμιο Σαν Ντιέγκο/Καλιφόρνια

Επιστήμονες στις ΗΠΑ χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά μικροσκοπικά αυτόνομα ρομπότ για να θεραπεύσουν βακτηριακές λοιμώξεις στο στομάχι. Τα νανο-οχήματα, το καθένα περίπου όσο το μισό πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας, εισέρχονται στο στομάχι από το στόμα και κολυμπούν μέσα στα γαστρικά οξέα, απελευθερώνοντας τα αντιβιοτικά που περιέχουν. Οι μηχανικοί του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, με επικεφαλής τους καθηγητές νανομηχανικής Τζόεφ Γουάνγκ και Λιανγκφάνγκ Ζανγκ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications». Η νέα τεχνολογία μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική μέθοδο για τη θεραπεία των παθήσεων του στομάχου, όπως λοιμώξεων και ελκών. Τα γαστρικά οξέα συχνά καταστρέφουν τα φάρμακα (αντιβιοτικά κ.ά.) που χορηγούνται από το στόμα, γι' αυτό οι ασθενείς αναγκάζονται να παίρνουν παράλληλα άλλα φάρμακα (τους αναστολείς αντλίας πρωτονίων), που όμως μπορεί να έχουν παρενέργειες μετά από μακρόχρονη χρήση. Οι νέες φαρμακευτικές νανομηχανές -που καθιστούν περιττούς τους αναστολείς αντλίας πρωτονίων- διαθέτουν ένα ενσωματωμένο μηχανισμό, ο οποίος μπορεί να εξουδετερώσει τα γαστρικά οξέα και έτσι να είναι αποτελεσματικά τα φάρμακα που απελευθερώνονται μέσα στο στομάχι. Κάθε νανομηχανή αποτελείται από ένα σφαιρικό πυρήνα από μαγνήσιο, επικαλυμμένο από ένα εσωτερικό προστατευτικό στρώμα από διοξείδιο του τιτανίου, ένα μεσαίο στρώμα του αντιβιοτικού κλαριθρομυκίνη και ένα εξωτερικό στρώμα από ένα θετικά φορτισμένο πολυμερές, που επιτρέπει στο «όχημα» να προσκολλάται στα τοιχώματα του στομάχου. Οι νανομηχανές προωθούνται χρησιμοποιώντας τα ίδια τα οξέα του στομαχιού. Ο πυρήνας μαγνησίου αντιδρά με το γαστρικό οξύ, δημιουργώντας ένα ρεύμα μικροφυσαλίδων υδρογόνου, που προωθούν τις «προπέλες» των νανομηχανών μέσα στο στομάχι. Με παρόμοιο τρόπο, η νανομηχανή μειώνει προσωρινά την οξύτητα του στομαχιού, αυξάνοντας το επίπεδο του pH αρκετά, ώστε να απελευθερώνεται με ασφάλεια το φάρμακο. Το φυσιολογικό pH του στομαχιού αποκαθίσταται σε περίπου 24 ώρες. Οι νανομηχανές είναι φτιαγμένες σε μεγάλο βαθμό από βιοδιασπώμενα υλικά, που διαλύονται μέσα στο στομάχι χωρίς επιβλαβή κατάλοιπα. Μέχρι στιγμής οι νανομηχανές έχουν δοκιμασθεί σε πειραματόζωα (ποντίκια) που έπασχαν από ελικοβακτήριο του πυλωρού (Helicobacter pylori). Η θεραπεία γινόταν καθημερινά επί πέντε μέρες και αποδείχθηκε πιο αποτελεσματική από τη συμβατική. Αν και ενθαρρυντικές οι πρώτες δοκιμές, η έρευνα βρίσκεται σε αρχικό στάδιο. Θα ακολουθήσουν δοκιμές σε μεγαλύτερα ζώα, προτού γίνουν σε ανθρώπους.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία