 |
|
|  Σάββατο 19/8
ΠΕΡΟΥ
Δύο απόστρατοι αξιωματικοί καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές κάθειρξης για σωρεία παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Reuters
Δικαστήριο του Περού έκρινε ενόχους χθες δύο από τους επτά απόστρατους αξιωματικούς του στρατού που κατηγορούνταν ότι βασάνισαν και δολοφόνησαν δεκάδες πολίτες σε μια φτωχή, ορεινή επαρχία το 1983.
Τα εγκλήματα αυτά διαπράχθηκαν ενώ ξεκινούσε ο πολυαίμακτος εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και τους αντάρτες της μαοϊκής οργάνωσης Φωτεινό Μονοπάτι, ο οποίος κράτησε δύο δεκαετίες.
Ο δικαστής Ρικάρδο Μπρουσέτ τόνισε ότι το κράτος φέρει μέρος της ευθύνης για τα εγκλήματα και οφείλει να καταβάλει αποζημιώσεις, διότι οι αξιωματικοί αυτοί είχαν λάβει διαταγές να «εξαφανίζουν» φερόμενα μέλη του Φωτεινού Μονοπατιού.
Αυτές είναι οι πρώτες καταδίκες σε μια από τις πιο εμβληματικές δίκες για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις κυβερνητικές δυνάμεις στο Περού. Η διαδικασία για την απόδοση δικαιοσύνης κράτησε πάνω από μια δεκαετία.
Το δικαστήριο επιβεβαίωσε τις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που οι κάτοικοι της περιοχής γύρω από τη στρατιωτική βάση Λος Καμπίτος κατήγγειλαν επί χρόνια πως διαπράττονταν εκεί.
Οι στρατιωτικοί χρησιμοποιούσαν έναν φούρνο για να καίνε πτώματα στη βάση, αναφέρθηκε στην ετυμηγορία του δικαστηρίου, που αναγνώστηκε παρόντων συγγενών των θυμάτων.
Ο Μπρουσέτ καταδίκασε τους Έντγκαρ Πας και Ουμπέρτο Μπάρι να εκτίσουν ποινές κάθειρξης 23 και 30 ετών αντίστοιχα. Οι δύο απόστρατοι αξιωματικοί πάντως δεν παρίσταντο στο δικαστήριο. Έχουν εκδοθεί εντάλματα για τη σύλληψή τους.
Ο Μπρουσέτ απάλλαξε έναν τρίτο απόστρατο αξιωματικό λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων, ενώ ανέβαλε την επιβολή ποινών σε δύο άλλους διότι σύμφωνα με τους συνηγόρους τους πάσχουν από άνοια.
Η βάση Λος Καμπίτος βρισκόταν στο επίκεντρο των επιχειρήσεων του στρατού για την καταστολή της εξέγερσης στην περιοχή Αγιακούτσο, στις Άνδεις, όπου το Φωτεινό Μονοπάτι άρχισε ένοπλο αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης.
Μέσα στα είκοσι χρόνια που κράτησε η σύρραξη, η οποία ξεκίνησε το 1980, εκτιμάται ότι 69.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ή «εξαφανίστηκαν» και το 75% εξ αυτών ανήκαν σε φυλές ιθαγενών, σύμφωνα με μια έκθεση της επιτροπής αλήθειας.
Τουλάχιστον ένας από τους βασανισθέντες στη βάση Λος Καμπίτος πέθανε πριν το δικαστήριο καταλήξει στην ετυμηγορία του, σημείωσε η εφημερίδα La República του Περού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
