 |
|
|  Κυριακή 20/8
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Αρθρο τού Αντώνη Βαζογιάννη
Η γαλλική επανάσταση του Ζιντάν
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Η γαλλική επανάσταση άλλαξε την σειρά των πραγμάτων από το 1789. Ξεκινώντας από το Παρίσι για να φτάσει στον κόσμο. Η επανάσταση του Ζινεντίν Ζιντάν, δείχνει ικανή να αλλάξει τη μοίρα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Ο Γάλλος προπονητής, που ...ανέβηκε στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης, από την δεύτερη ομάδα, τον Ιανουάριο του 2016, έχει γίνει ένας συλλέκτης τίτλων, ένας πραγματικός «τύραννος», όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά οι Ισπανοί, ικανός μέχρι τώρα να κερδίσει επτά από τους εννέα διαθέσιμους τίτλους (2 Champions League, 2 ευρωπαϊκά Super Cup, 1 ισπανικό Super Cup, 1 πρωτάθλημα Ισπανίας και 1 Μουντιάλ συλλόγων). Κατόρθωμα που εκπλήρωσε σε μόλις 19 μήνες. Θρύλοι όπως ο Αλεξ Φέργκιουσον χρειάστηκαν 70, ο Κάρλο Αντσελότι 69, μύθοι όπως ο Πεπ Γκουαρντιόλα, 21 μήνες.
Τα ρεκόρ του Ζινεντίν Ζιντάν είναι εντυπωσιακά: έχασε μόνο επτά από τα 90 παιχνίδια, στα οποία κάθησε στην άκρη του πάγκου των «μερένχες». Η κατάκτηση του ισπανικού Supercup ήταν ο έβδομος τίτλος, πιάνοντας τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε σε τίτλους στην Ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Καλύτεροι από αυτόν είναι μόνο ο Μιγκέλ Μουνιόθ (14), ο Λουίς Μόλονι (8). Είναι ο δεύτερος προπονητής που κερδίζει δύο συνεχόμενα super Cup. Ο πρώτος ήταν ο Αρίγκο Σάκι το 1990 με την Μίλαν.
Ο 45χρονος Γάλλος, που έγινε ο πρώτος προπονητής που μπόρεσε να υπερασπιστεί το Champions League, έχει μετατρέψει την Ρεάλ Μαδρίτης σε μια μηχανή νίκης, με την παραδοσιακή αποτελεσματικότητα του συλλόγου, να επιτρέπει επιτυχίες, παίζοντας καλά ή άσχημα. Ο Ζιντάν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις αρετές μιας εξαιρετικής ομάδας, κάνοντας αλλαγές χωρίς καμία συνέπεια. Είναι η μεγάλη κληρονομιά του.
Ο Ζιντάν, υποψήφιος για το βραβείο του κορυφαίου προπονητή για το 2017 από την FIFA, είναι πλέον ένας μύθος για την Ρεάλ Μαδρίτης, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια ομάδα εργασίας, με τη συλλογή παγκόσμιων παικτών. Μία ομάδα φέρει την υπογραφή του 45χρονου Γάλλου και παίζει τους αντιπάλους του με ασφυκτική πίεση και συνεχή κυκλοφορία της μπάλας.
Κρατώντας στον πάγκο, για το καλό της ομάδας, αστέρια όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, Καρίμ Μπενζεμά ή ο Μαρσέλο, ενώ ακόμα και κορυφαία ταλέντα, όπως ο Ισκο και ο Ασένσιο δεν γκρινιάζουν, όταν βρεθούν εκτός ενδεκάδας.
Ο Ζινεντίν Ζιντάν, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, αποδείχθηκε ότι ταιριάζει απόλυτα στην Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ θέλει να ανανεώσει το συμβόλαιό του που λήγει το 2018, για δύο ακόμα χρόνια. Η υπογραφή φαίνεται απλώς μια διατύπωση. Σύμφωνα με πληροφορίες της ισπανικής εφημερίδας «As», ο μισθός του πρόκειται να αυξηθεί σε σχεδόν οκτώ εκατομμύρια ευρώ, με άλλα λόγια να διπλασιαστεί.
Εκτός όμως από σπουδαίος εντός αγωνιστικών χώρων, ο «Ζιζού» απέδειξε για ακόμη μία φορά το ακέραιο του χαρακτήρα του, μιλώντας για την τραγωδία που συγκλόνισε την Βαρκελόνη και την παγκόσμια κοινότητα, μετά την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση, που άφησε πίσω της 14 νεκρούς και περισσότερους από 100 τραυματίες: «Μιλώ εξ΄ονόματος όλων στον σύλλογο. Θα τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή στην μνήμη των θυμάτων. Το μυαλό μας είναι σ΄αυτούς και στις οικογένειες τους. Τους σκεπτόμαστε διαρκώς με ιδιαίτερη στοργή. Αυτές τις πραγματικά σκληρές στιγμές, θέλουμε μόνο να τους πούμε με όση δύναμη έχουμε, πως είναι διαρκώς στο μυαλό μας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
