 |
|
|  Δευτέρα 21/8
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Επιβεβαιώθηκε ο θάνατος ενός 7χρονου Βρετανοαυστραλού στην επίθεση της Βαρκελώνης,o οποίος αγνοούνταν!!
AFP-Reuters
Επιβεβαιώθηκε από την αρχή πολιτικής προστασίας της Καταλονίας ο θάνατος του 7χρονου Βρετανοαυστραλού Τζούλιαν Κάντμαν, ο παππούς του οποίου είχε απευθύνει στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης απεγνωσμένη έκκληση για τον εντοπισμό του, έπειτα από την επίθεση με το βαν στη Βαρκελώνη.
Ο Τζούλιαν Αλεσάντρο Κάντμαν βρισκόταν στη Λα Ράμπλα με τη τη μητέρα του την περασμένη Πέμπτη όταν βανάκι έπεσε πάνω στο πλήθος ντόπιων και τουριστών σκοτώνοντας 13 ανθρώπους σε μια επίθεση την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος. Η άτυχη γυναίκα διακομίστηκε σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο.
«Καθώς απολάμβανε τα αξιοθέατα στη Βαρκελώνη με τη μητέρα του, πήραν με θλιβερό τρόπο τον Τζούλιαν μακριά μας» τονίζει η οικογένειά του σε μια ανακοίνωση που διένειμε το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών, επιβεβαιώνοντας τον θάνατο του παιδιού.
«Είχε τόση ενέργεια, ήταν αστείος, με χιούμορ, έφερνε πάντα το χαμόγελο στα πρόσωπά μας» επισημαίνεται.
«Υπήρξαμε τόσο ευλογημένοι που τον είχαμε στις ζωές μας και θα θυμόμαστε το χαμόγελό του κρατώντας ζωντανή τη μνήμη του στις καρδιές μας».
Οι υπηρεσίες αντιμετώπισης εκτάκτων περιστατικών επιβεβαίωσαν επίσης με ανάρτησή τους στο Twitter ότι ταυτοποίησαν, μεταξύ των 14 νεκρών των δύο επιθέσεων στην Καταλονία, άλλα δύο θύματα, ιταλικής και βελγικής υπηκοότητας, χωρίς να υπεισέλθουν σε λεπτομέρειες.
Έπειτα από αυτές τις ταυτοποιήσεις, ο αριθμός των θυμάτων που αναγνωρίστηκαν επισήμως από τις αρχές, οι οποίες ενημέρωσαν τις οικογένειές τους, ανέρχεται σε 12: τέσσερα είναι ισπανικής υπηκοότητας, δύο πορτογαλικής, δύο ιταλικής, ένα αμερικανικής, ένα ισπανοαργεντίνικης, ένα βελγικής και ένα βρετανοαυστραλικής.
Μεταξύ των Ισπανών που σκοτώθηκαν βρίσκεται κι ένα αγοράκι 3 ετών.
Εκ των 126 τραυματιών και από τις δύο επιθέσεις, οι 51 παραμένουν υπό νοσηλεία σήμερα, σύμφωνα με τον πρόσφατο απολογισμό της τοπικής κυβέρνησης. Δέκα βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση και 13 σε σοβαρή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
