 |
|
|  Tετάρτη 23/8
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΧΛΙΔΗ
O βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας ξόδεψε 100 εκατ. δολάρια για τις διακοπές του!
Πηγές independent.co.uk και Haaretz
Πριν επιλέξει κανείς το μέρος των διακοπών του αλλά και τη διάρκεια «βάζει κάτω» τα οικονομικά του και καταρτίζει ένα μίνι... προϋπολογισμό. Βέβαια, αυτός ο κανόνας αφορά τους περισσότερους αλλά όχι όλους.
Πάρτε για παράδειγμα τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας Σαλμάν που ξόδεψε 100 εκατομμύρια δολάρια για τις καλοκαιρινές διακοπές του στο Μαρόκο!
Όπως αναφέρει το independent.co.uk τον Σαουδάραβα βασιλιά υποδέχθηκε ο ίδιος πρωθυπουργός του Μαρόκου Σααντεντίν Οθμανί στο αεροδρόμιο της Ταγγέρης.
Ο Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας αναχωρούσε για το θερινό του ανάκτορο συνολικού εμβαδού 74 στρεμμάτων!
Ο Σαουδάραβας βασιλιάς έφθασε συνοδεία χιλίων ατόμων στο Μαρόκο, σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ενώ είχαν γίνει ήδη κρατήσεις στα πολυτελέστερα ξενοδοχεία της πόλης για τους υπουργούς, συμβούλους και συγγενείς του.
Μόλις την περασμένη χρονιά ο Σαουδάραβας Βασιλιάς είχε κάνει εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης στο θερινό ανάκτορο με την οικοδόμηση νέων κτιρίων, την κατασκευή ενός ελικοδρομίου καθώς και μιας τεράστιας τέντας για τη διασκέδαση των φιλοξενουμένων.
Φέτος η άφιξη του Σαλμάν στο Μαρόκο χαιρετίστηκε από τα τοπικά ΜΜΕ ως μια καλοδεχούμενη ενέργεια που δίνει ώθηση στην τοπική οικονομία, που θα συνεισφέρει συνολικά το 1,5% των εισόδων της χώρας από τον τουρισμό.
Το προηγούμενο καλοκαίρι είχαν επιστρατευτεί 100 μαύρες πολυτελείς Mercedes και Range Rover για να συνοδεύουν το βασιλιά και τον περίγυρό του στις εξορμήσεις στη βορειοαφρικανική χώρα.
Το πολυτελέστατο οικοδομικό σύμπλεγμα κοντά στο ακρωτήρι Σπαρτέλ πάνω από τις παραλίες της Τζμπιλία περιλαμβάνει ιατρικές εγκαταστάσεις και πολυτελή εστιατόρια.
Ο βασιλιάς Σαλμάν έχει αγοράσει πολυτελείς κατοικίες στα πιο περιζήτητα μέρη στον πλανήτη. Στην κατοχή του έχει διαμερίσματα στο Παρίσι, ένα σατώ στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας κι ένα παλάτι στη Μαρμπέλα της νότιας Ισπανίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
