 |
|
|  Παρασκευή 25/8
ΕΛΛΑΔΑ
Γερμανοί έκαναν μήνυση γιατί τους πούλησαν ακίνητο στη Ρόδο δίπλα σε... οίκους ανοχής!
dimokratiki.gr
Mια απίστευτη ένδικη διαφορά μεταξύ ενός ζευγαριού Γερμανών και μεσιτικού γραφείου, απασχόλησε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου αλλά και την ποινική δικαιοσύνη, μετά την ανταλλαγή μηνύσεων, που αφορούν την αγοραπωλησία ενός ακινήτου στη συνοικία του Αγίου Φανουρίου στη Μεσαιωνική Πόλη, κοντά στους οίκους ανοχής.
Οι Γερμανοί, που αγόρασαν το ακίνητο με τη μεσολάβηση του Ροδίτη από ένα ζευγάρι Βρετανών, 3 χρόνια μετά την αγορά, ήγηραν αξιώσεις διότι, όπως ισχυρίζονται, εξαπατήθηκαν καθώς είχαν σχηματίσει την εντύπωση ότι επρόκειτο για μια ήσυχη συνοικία χωρίς να έχουν ενημερωθεί ότι εκεί ήταν εγκατεστημένοι οι οίκοι ανοχής του νησιού!
Ο Ροδίτης, με πολλές περγαμηνές στο αντικείμενο του, απάντησε με μήνυση για ψευδή καταμήνυση, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων ότι το ζευγάρι των Γερμανών είχαν καταλύσει πριν την επίδικη αγορά σε ενοικιαζόμενα δωμάτια με την επωνυμία «Pink Elephant» (ροζ ελέφαντας) στην ίδια συνοικία, πολύ κοντά από το ακίνητο που αγόρασαν και δεν δικαιολογείται να μην είχαν γνώση του τι συνέβαινε στην περιοχή…
Υπάλληλος του εναγόμενου επιχειρηματία είχε δείξει στους Γερμανούς φωτογραφίες διαφόρων σπιτιών της Μεσαιωνικής Πόλης και εκείνοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για ένα διώροφο σπίτι, που βρίσκεται στην οδό Ηροδότου και ζήτησαν να το επισκεφθούν για να αποφασίσουν αν θα προέβαιναν στην αγορά του.
Συναντήθηκαν με την υπάλληλο στην ως άνω πανσιόν, η οποία βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το επίδικο σπίτι, το επισκέφθηκαν, έλεγξαν τη θέση του και την ποιότητα της κατασκευής του, έμειναν ενθουσιασμένοι και αποφάσισαν να το αγοράσουν. Για τον σκοπό αυτό επισκέφθηκαν άλλη μια φορά το σπίτι και αφού το φωτογράφησαν, την 31η Ιουλίου το αγόρασαν από του Βρετανούς ιδιοκτήτες του.
Οι Γερμανοί δήλωσαν δήθεν εξαπατημένοι και πέραν της μηνύσεως τους υπέβαλαν και αγωγή η οποία απορρίφθηκε με απόφαση που έλαβε προχθες το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου κρίνοντας ότι ουδέν πταίσμα μπορεί να αποδοθεί στην μεσιτική εταιρεία, η οποία ενήργησε εντός των ορίων της εντολής που της ανατέθηκε από τους ενάγοντες.
Τονίζεται μάλιστα ότι στην υπογραφή του συμβολαίου εκπροσωπήθηκαν από δικό τους δικηγόρο και δεν εξαπατήθηκαν.
Οι Γερμανοί υποστήριξαν ότι είχαν αποφασίσει να επενδύσουν τις οικονομίες τους στην αγορά ενός σπιτιού στη Μεσαιωνική Πόλη, το οποίο θα χρησιμοποιούσαν τόσο για τις δικές τους διακοπές όσο και για εκμίσθωση του σε τουρίστες, μέσω του διαδικτύου, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτόν ένα επιπλέον εισόδημα.
Διατείνονται ότι πείστηκαν ότι το σπίτι βρισκόταν σΆ ένα εξαιρετικά ήσυχο σημείο στην καρδιά της Μεσαιωνικής Πόλης, σε μια πραγματικά αξιοζήλευτη θέση και αποτελούσε μια πραγματικά μοναδική επενδυτική ευκαιρία.
Το σπίτι -είχε αναπαλαιωθεί πρόσφατα με μεγάλη προσοχή και φροντίδα από τους πωλητές, το δε τίμημα, που ανερχόταν στο ποσό των 360.000 ευρώ, ήταν εξαιρετικά χαμηλό, λαμβανομένου υπόψη και του ό,τι το σπίτι θα παραδιδόταν στον αγοραστή με τον εξοπλισμό του, εκτός από κάποια αντικείμενα, τα οποία οι πωλητές επιθυμούσαν να πάρουν μαζί τους.
Διαπίστωσαν, όπως ισχυρίστηκαν ότι, τα στενά δρομάκια που οδηγούσαν στο σπίτι δεν επέτρεπαν την κυκλοφορία αυτοκινήτων, επί πλέον δε από τα γειτονικά σπίτια δεν ακουγόταν ο παραμικρός θόρυβος παρΆ όλο που ήταν σχεδόν μεσημέρι- ωσάν να ήταν αυτά ακατοίκητα.
Το τίμημα κατέβηκε στο ποσό των 325.000 ευρώ και η αγοραπωλησία έγινε. Μετά την υπογραφή του συμβολαίου και την παραλαβή των κλειδιών έμειναν, όπως υποστηρίζουν, στο σπίτι, για πέντε μέρες και διαπίστωσαν ότι τις νυχτερινές ώρες η περιοχή δεν είχε άκρα ησυχία. Αντιθέτως, καθΆ όλη τη διάρκεια της νύχτας ακούγονταν απΆ έξω διάφοροι θόρυβοι και δυνατές ομιλίες και υπήρχε αρκετή κίνηση στο δρόμο, από πεζούς και μηχανάκια.
Θεώρησαν, όπως ισχυρίζονται, ότι επρόκειτο για κάτι έκτακτο ή ότι είχε σχέση με το ό,τι βρισκόμασταν στο αποκορύφωμα της τουριστικής σαιζόν με τους χιλιάδες τουρίστες που κυκλοφορούν στην πόλη της Ρόδου. Το Σεπτέμβριο του 2009 φίλοι τους, που είχαν φιλοξενήσει, τους είπαν, μετά την επιστροφή τους στη Γερμανία ότι το σπίτι είχε πολύ θόρυβο.
Επίσης, πολλές φορές είχαν ακούσει χτυπήματα στην πόρτα του σπιτιού μέσα στη νύκτα. Τις ίδιες αρνητικές εμπειρίες τους μετέφεραν την άνοιξη του 2010 και δυο ζευγάρια που είχαν μισθώσει μέσω διαδικτύου το σπίτι για διακοπές.
Οι Γερμανοί, ισχυρίζονται, ότι τον Μαϊο του 2010 «ανακάλυψαν» ότι το σπίτι βρισκόταν στη μοναδική περιοχή, όπου στεγάζονταν οίκοι ανοχής, οι οποίοι λειτουργούν καθΆ όλη τη διάρκεια της νύκτας. Ισχυρίζονται, ότι δεν είχαν δει τα κόκκινα φώτα και ότι οι οίκοι ανοχής δεν ήταν αντιληπτοί το πρωί και ότι τα σπίτια δεν ξεχωρίζουν σε τίποτε από τΆ άλλα, οι δε πόρτες τους είναι κλειστές.
Ο Ροδίτης επιχειρηματίας αντέδρασε, τονίζοντας ότι η έγκληση των Γερμανών είναι ψευδής και συκοφαντική από την αρχή μέχρι το τέλος και επινοήθηκε για να «στηρίξουν» αγωγή αποζημίωσης που άσκησαν εναντίον του, διεκδικώντας το συνολικό ποσό των 344.355 ευρώ.
Τονίζει αρχικώς ότι το τίμημα που δήλωσαν ήταν 115.000 ευρώ. Επεσήμανε ότι ο ίδιος περιορίστηκε στην υπόδειξη του ακινήτου και τονίζει ότι οι Γερμανοί γνώριζαν πολύ καλά την περιοχή, αφού έμεναν και σε πανσιόν κοντά στο σπίτι που αγόρασαν.
Τόνισε εξάλλου ότι αν το ακίνητο έχει πραγματικά ελαττώματα, νομικά προβλήματα ή άλλα τυχόν μειονεκτήματα ή βρίσκεται σε δρόμο ή περιοχή με θορύβους είναι πράγματα εντελώς αδιάφορα για τον ίδιο καθώς αποτελούν αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα στον πωλητή και στον αγοραστή και κυρίως του ελέγχου στον οποίο θα προβεί ο αγοραστής με τον δικηγόρο του και τον τεχνικό του σύμβουλο πριν προβεί στην αγορά.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Μανώλης Κουτσούκος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
