 |
|
|  Σάββατο 26/8
Αντίο, Ταϊλάνδη
Στο Ντουμπάι φέρεται να έχει καταφύγει η πρώην πρωθυπουργός Γινγκλάκ Σιναουάτρα,φοβούμενη οτι θα καταλήξει στις φυλακές
Reuters
Η πρώην πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης Γινγκλάκ Σιναουάτρα έφυγε από τη χώρα και βρίσκεται στο Ντουμπάι, δήλωσαν σήμερα ανώτερα στελέχη του κόμματός της, μία ημέρα αφού δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο για να ακούσει την απόφαση για την υπόθεση διαφθοράς στην οποία είναι κατηγορούμενη.
Σύμφωνα με πηγές από το κόμμα της, η Γινγκλάκ έφυγε από την Ταϊλάνδη την προηγούμενη εβδομάδα και έφτασε μέσω Σιγκαπούρης στο Ντουμπάι, όπου έχει σπίτι ο αδελφός της Τακσίν Σιναουάτρα που ζει αυτοεξόριστος από το 2008 έπειτα από την καταδίκη του σε δύο χρόνια φυλάκιση για διαφθορά.
«Ακούσαμε ότι πήγε στην Καμπότζη και μετά στη Σιγκαπούρη από όπου πέταξε για το Ντουμπάι. Έφτασε με ασφάλεια και είναι τώρα εκεί», δήλωσε ανώτερο στέλεχος του κόμματος Πουέα Τάι, το οποίο δεν θέλησε να κατονομαστεί διότι δεν έχει άδεια να μιλά εξ ονόματος της πρώην πρωθυπουργού.
Ο αναπληρωτής διοικητής της αστυνομίας της Ταϊλάνδης Σριβάρα Ρανγκινμπραμανάκουλ επεσήμανε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι η 50χρονη Γινγκλάκ έχει φύγει από τη χώρα, ενώ πρόσθεσε ότι η αστυνομία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις.
Η Γινγκλάκ Σιναουάτρα, η κυβέρνηση της οποίας ανατράπηκε τον Μάιο του 2014 από στρατιωτικό πραξικόπημα, διακινδύνευε πολλά: δέκα χρόνια κάθειρξης αν κρινόταν ένοχη για αμέλεια στη διαχείριση ενός προγράμματος παροχής επιδοτήσεων στους ριζοκαλλιεργητές.
Αν και σε όλη τη διάρκεια της δίκης της δήλωνε ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη χώρα, χθες που αναμενόταν να βγει η απόφαση δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο με τη δικαιολογία ότι είναι άρρωστη. Το δικαστήριο ανέβαλε την έκδοση της απόφασης για τις 27 Σεπτεμβρίου, ενώ εξέδωσε και ένταλμα σύλληψης εναντίον της.
Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι αν εντοπίσει τη Γινγκλάκ, θα τη συλλάβει αμέσως.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
