 |
|
|  Kυριακή 27/8
ΒΙΒΛΙΟ
«Στον αστερισμό του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ-Η Νέα Τουρκία και Εμείς»
Τού πρέσβη Αλέξανδρου Μαλλιά
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Σωτήρης Σιδέρης
Ένα σημαντικό κενό στη μελέτη και κατανόηση μιας έντονα ρευστής περιόδου που διανύουμε στις διεθνείς σχέσεις, κυρίως στην περιοχή μας, έρχεται να καλύψει ο πρέσβης επί τιμή Αλέξανδρος Μαλλιάς με το βιβλίο του «Στον αστερισμό του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ-Η Νέα Τουρκία και Εμείς». (Εκδόσεις Ι.ΣΙΔΕΡΗΣ, Ιούλιος 2017).
Στο τρίγωνο Ουάσιγκτον-Αθήνα- Άγκυρα καταγράφηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, έντονες δημόσιες και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, καθώς η πολύχρονη αντιπαράθεση Ελλάδας -Τουρκίας που οφείλεται τόσο στην αναθεωρητική πολιτική της στο Αιγαίο, όσο και στο Κυπριακό, προκάλεσε πολλές φορές συναγερμό στις ΗΠΑ. Τραμπ και Ερντογάν θεωρούνται από πολλούς παράγοντες αποσταθεροποίησης, και για τον λόγο αυτό το βιβλίο του Α. Μαλλιά είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.
Η εκλογή Τραμπ προκάλεσε έντονο προβληματισμό σε πολλές χώρες του κόσμου δεδομένου ότι ο νέος ηγέτης των ΗΠΑ αμφισβήτησε στην αρχή τουλάχιστον την χρησιμότητα του ΝΑΤΟ και επέδειξε μειωμένο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Οι διαρκώς μεταβαλλόμενες απόψεις και οι συνεχείς ανατροπές στο προσωπικό του Λευκού Οίκου, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα πολιτικής ρευστότητας ή και ανασφάλειας για τις δυνατότητες της νέας ηγεσίας στις ΗΠΑ να διαχειριστεί τις παγκόσμιες υποθέσεις. Στην Τουρκία, ο Ερντογάν δέχεται πυρά για την διολίσθησή του στην αυταρχική διακυβέρνηση, ενώ και η εξωτερική του πολιτική χαρακτηρίζεται από διαρκείς μεταπτώσεις, αταξία και μια συνεχή όξυνση των σχέσεων της Τουρκίας, όχι μόνο με τους συμμάχους της, αλλά και με πολλές χώρες της περιοχής.
Όλα αυτά προκαλούν έντονο προβληματισμό στην Αθήνα, που γνωρίζει ότι η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και γενικότερα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και οι διμερείς σχέσεις με την Τουρκία απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν θετικές και απαιτούν συνεχή εγρήγορση. Ο κ. Μαλλιάς, θέλοντας να συμβάλλει με θετικό τρόπο στον προβληματισμό και στην αναζήτηση διπλωματικών λύσεων στα σύνθετα αυτά προβλήματα, μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε να συγκροτήσει μια συνολική ανάλυση και πρόταση. Το βιβλίο, έχει ενδιαφέρον να μελετηθεί από κάθε ειδήμονα της πολιτικής και της διπλωματίας, αλλά και κάθε πολίτη που αντιλαμβάνεται ότι η διπλωματία στην ευρύτερη έκφανσή της, μελετά και δίνει λύσεις σε ζητήματα ασφάλειας, διενέξεων και κρίσεων, μπορεί να παρέμβει σε μια ευρεία γκάμα ζητημάτων, από την ενέργεια, μέχρι τα περιφερειακά και διμερή προβλήματα και να προσφέρει σημαντική αρωγή στην πολιτική ηγεσία της χώρας να προσφέρει λύσεις που θα ωφελήσουν το λαό και το κράτος.
Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς, εξετάζει συνοπτικά τις σχέσεις της Ελλάδος με την Νέα Τουρκία της παντοδυναμίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν. Σημειώνει την μεταβολή των όρων ισορροπίας, καθώς και την πρόσθετη απειλή πού συνιστά ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του ηγεμόνα της.
Ταυτόχρονα όμως και δεδομένου ότι ο κ. Μαλλιάς έχει υπηρετήσει στην Ουάσιγκτον ως πρέσβης και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι την διαχρονική διαδικασία λήψεως αποφάσεων, κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της αναντικατάστατης γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος. Ειδικά τώρα που, όπως σημειώνει, το δίπολο «στρατιωτική ισχύς και ασφάλεια» κυριαρχούν στο δόγμα του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Αναλύει το Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και τις συνέπειές του στην περιοχή μας.
Αξιοσημείωτη είναι η ανάλυση του κ. Μαλλιά για τον περιορισμό της σημασίας των διεθνών οργανισμών και ειδικότερα του ΟΗΕ στη λύση των διεθνών συγκρούσεων, την αμφισημία του ΝΑΤΟ και την απουσία κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παραγόντων που επιβάλλουν και την ρεαλιστική αναθεώρηση των βασικών αξόνων της Εθνικής Πολιτικής Ασφάλειας. Εξηγεί ότι μία εθνική αποτελεσματική πολιτική ασφάλειας και το αμυντικό μας δόγμα προϋποθέτουν την ετοιμότητα όχι μόνο του αμυντικού μας σχεδιασμού αλλά επίσης του πολιτικού προσωπικού και της κοινής γνώμης.
Το βασικό μήνυμα του πρέσβη-συγγραφέα αφορά στην ανάγκη εθνικής συνεννόησης. Προβάλλει ως κύριο παράγοντα και πολλαπλασιαστή ισχύος την ενότητα, τη συνεργασία και στο πλαίσιο του επιθυμητού και εφικτού τη συναίνεση του πολιτικού κόσμου για την ενίσχυση του ηθικού μιας «αυτοαπαξιωμένης και αυτοταπεινωμένης χώρας».
Όπως κάνει και στα προηγούμενα βιβλία του, επιμένει στη σημασία εκσυγχρονισμού και αναθεώρησης των θεσμικών οργάνων για την πολιτική εθνικής ασφάλειας και στην ανάγκη σύστασης ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας.
Να επισημάνουμε ότι από όλες τις πλευρές, αναλυτές, διπλωμάτες, πολιτικούς και μελετητές τονίζεται η αναγκαιότητα ίδρυσης ενός νέου θεσμού, του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, ωστόσο αυτό δεν προχωρά, καταδεικνύοντας έτσι τις διαχρονικές αγκυλώσεις του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας, ως προς την ίδρυση και λειτουργία νέων θεσμών.
Ειδικά, ως προς τις τουρκικές απειλές, αξιώσεις και διεκδικήσεις στο Αιγαίο, ο κ. Μαλλιάς εκτιμά ότι πρέπει να καταστεί σαφές προς τις ΗΠΑ ότι οποιαδήποτε στρατιωτική τυχοδιωκτική ενέργεια της Τουρκίας θα προκαλέσει γενικευμένη σύγκρουση και θα θέσει άμεσα σε κίνδυνο τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.
Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς προτείνει, ειδικά τη στιγμή αυτή των κοσμογονικών αλλαγών στην Μέση Ανατολή και την αλληλοσυγκρουόμενη πολιτική των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ενίσχυση της Ελληνο-Αμερικανικής αμυντικής και στρατιωτικής συνεργασίας και την μεγαλύτερη δυνατή αξιοποίηση από την Ελλάδα των διαπραγματευτικών δυνατοτήτων που της παρέχει η Σούδα.
Επιμένει στην σημασία κύρωσης της υπό διαπραγμάτευσης νέας Συμφωνίας για την Σούδα από την Βουλή των Ελλήνων, εκτιμώντας με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αποσπάσει μεγαλύτερα διπλωματικά και πολιτικά ανταλλάγματα.
Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στις 18 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
