 |
|
|  Δευτέρα 28/9
ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Μία 28χρονη καταδικάστηκε σε 7,5 χρόνια κάθειρξης επειδή σχεδίαζε επίθεση αυτοκτονίας έξω από το προεδρικό μέγαρο στην Τζακάρτα
Reuters
Δικαστήριο της Τζακάρτα καταδίκασε μια γυναίκα που σχεδίαζε να πραγματοποιήσει επίθεση αυτοκτονίας σε ποινή κάθειρξης 7,5 ετών, ανακοίνωσαν εισαγγελείς και ο δικηγόρος της. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που καταδικάζεται γυναίκα στην Ινδονησία για τον σχεδιασμό επίθεσης αυτοκτονίας.
Η 28χρονη Ντιάν Γιούλια Νόβι συνελήφθη στα τέλη του περασμένου έτους επειδή σχεδίαζε να ανατιναχθεί έξω από το προεδρικό μέγαρο στην Τζακάρτα στην διάρκεια της αλλαγής φρουράς. Συνελήφθη μαζί με τον σύζυγό της Μοχάμεντ Νουρ Σολίκιν.
Οι εισαγγελείς είχαν ζητήσει δεκαετή ποινή κάθειρξης για την Νόβι, η οποία, σύμφωνα με τους ίδιους, λάμβανε οδηγίες για την επίθεση από τον Μπαχρούν Ναϊμ, έναν ένοπλο Ινδονήσιο που θεωρείται ότι μάχεται με το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία.
"Η ποινή της μειώθηκε επειδή ομολόγησε τις πράξεις της", δήλωσε σήμερα στο Reuters ο δικηγόρος της.
Οι δικαστές κατέληξαν σε απόφαση νωρίτερα από το αναμενόμενο γιατί η Νόβι είναι έγκυος και πρόκειται να γεννήσει στις αρχές Σεπτεμβρίου, είπε ο δικηγόρος της. Βρίσκεται υπό κράτηση σε εγκαταστάσεις στην περιοχή της Τζακάρτα.
Ο σύζυγός της δικάζεται για την ίδια υπόθεση και η επόμενη ακροαματική διαδικασία είναι προγραμματισμένη για τις 6 Σεπτεμβρίου.
Όπως είπε ο δικηγόρος της, η Νόβι, η οποία θεωρείται ότι ριζοσπαστικοποιήθηκε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ενώ εργαζόταν ως οικιακή βοηθός στην Ταϊβάν, δεν σκοπεύει να ασκήσει έφεση.
Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι περιήλθε στην κατοχή της μια επιστολή, την οποία η Νόβι σχεδίαζε να στείλει στους γονείς της ενημερώνοντάς τους για την πρόθεσή της να πραγματοποιήσει τζιχάντ. Στη συνέχεια, στο δωμάτιο της γυναίκας που ενοικίαζε στην πόλη Μπεκάζι, περίπου μια ώρα έξω από την Τζακάρτα, βρέθηκε εκρηκτικός μηχανισμός.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
