 |
|
|  Τρίτη 29/8
ΜΙΑΝΜΑΡ
Τουλάχιστον 3.000 Ροχίνγκια έχουν αναζητήσει καταφύγιο στο Μπανγκλαντές μετά το τελευταίο ξέσπασμα βίας στην Πολιτεία Ραχίν, που έχει κοστίσει τη ζωή 109 ανθρώπων
AFP-Reuters
Τουλάχιστον 3.000 μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας των Ροχίνγκια έχουν περάσει τις τρεις τελευταίες ημέρες από τη Μιανμάρ στο Μπανγκλαντές για να γλιτώσουν από τη νέα κλιμάκωση της βίας στην Πολιτεία Ραχίν, ανακοίνωσε σήμερα ο ΟΗΕ.
«Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και υπηρεσίες του ΟΗΕ στους καταυλισμούς υποδοχής εκτιμούν ότι έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 3.000 “νεοαφιχθέντες”», δήλωσε ο Τζόσεφ Τριπούρα, εκπρόσωπος της UNHCR. «Πολλοί από τους νεοαφιχθέντες είναι γυναίκες και παιδιά», πρόσθεσε.
Μια σειρά συντονισμένων επιθέσεων ανταρτών Ροχίνγκια εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας της Μιανμάρ την Παρασκευή, στη βόρεια Πολιτεία Ραχίν, έχει προκαλέσει νέο κύμα διώξεων εις βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας, γεγονός που έχει ωθήσει πολλούς Ροχίνγκια να αναζητήσουν καταφύγιο στο Μπανγκλαντές, όπου ήδη ζουν περισσότεροι από 400.000 ομοεθνείς τους πρόσφυγες.
Τουλάχιστον 109 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στις τελευταίες συγκρούσεις, η πλειονότητά τους αντάρτες, αλλά και μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, όπως και άμαχοι.
Οι συνοριοφύλακες του Μπανγκλαντές προσπαθούν να εμποδίσουν την είσοδο στη χώρα των προσφύγων, με αξιωματούχους να δηλώνουν στο Reuters ότι έχουν στείλει πίσω στην πατρίδα τους περίπου 550 Ροχίνγκια από χθες Δευτέρα, παρά την έκκληση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες να τους επιτρέψουν να εισέλθουν στη χώρα.
Πολλοί από τους πρόσφυγες είναι άρρωστοι και τουλάχιστον έξι πέθαναν αφού κατάφεραν να φτάσουν στο Μπανγκλαντές, όπως δήλωσε ένας εργαζόμενος σε υπηρεσία αρωγής, ο οποίος πρόσθεσε ότι πολλοί ασθενείς ή τραυματίες δεν ζητούν βοήθεια καθώς φοβούνται ότι αν τους εντοπίσουν, θα τους στείλουν πίσω στη Μιανμάρ.
Ο Γκουτέρες από την πλευρά του δήλωσε «εξαιρετικά ανήσυχος» μετά τις πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες άμαχοι σκοτώθηκαν στη διάρκεια των επιχειρήσεων των δυνάμεων ασφαλείας της Μιανμάρ στην Πολιτεία Ραχίν.
Οι αρχές της Μιανμάρ θα πρέπει «να φροντίσουν για την ασφάλεια όσων έχουν ανάγκη και να τους παράσχουν βοήθεια», τόνισε σε ανακοίνωσή του.
Η μεταχείριση του περίπου 1,1 εκατομμυρίου Ροχίνγκια, μιας μουσουλμανικής μειονότητας στην κυρίως βουδιστική Μιανμάρ, έχει αναχθεί στο πιο ακανθώδες ανθρωπιστικό ζήτημα για τη χώρα που προσπαθεί να κάνει τη μετάβαση από ένα σκληρό στρατιωτικό καθεστώς προς μια πιο δημοκρατική διακυβέρνηση.
Οι Ροχίνγκια είναι απάτριδες και θεωρούνται παράτυποι μετανάστες από το Μπανγκλαντές, αν και ζουν στη Μιανμάρ επί αιώνες. Οι κοινότητές τους είναι περιθωριοποιημένες και δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγεία και την αγορά εργασίας.
Ωστόσο και στο κυρίως μουσουλμανικό Μπανγκλαντές δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Η αστυνομία τους κατηγορεί ότι επιδίδονται σε διάφορες εγκληματικές δραστηριότητες, όπως εμπόριο ναρκωτικών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
