Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 30/8

ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΦΕΥΡΕΣΗ

Τεχνολογικό σύστημα μπορεί και "οσφρίζεται" βόμβες



Πηγή: BBC

Ένα σύστημα το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει την οσμή εκρηκτικών υλών ανέπτυξε ο Νιγηριανός Όσι Αγκάμπι και παρουσίασε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου TEDGlobal που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Τανζανία. Το σύστημα, το οποίο βασίζεται κυρίως σε νευρώνες και όχι τόσο σε πυρίτιο, έχει «εκπαιδευτεί» ώστε να αναγνωρίζει την οσμή των εκρηκτικών και θα μπορούσε στο μέλλον να αντικαταστήσει την παραδοσιακή ασφάλεια των αεροδρομίων, υποστήριξε ο ίδιος. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο BBC, η συσκευή φέρει την ονομασία Koniku Kore, έχει το μέγεθος ενός μόντεμ και θα μπορούσε να αποτελέσει τον «εγκέφαλο» για τα μελλοντικά ρομπότ. Ωστόσο, ειδικοί υποστηρίζουν ότι η μαζική διάθεση στην αγορά τέτοιου είδους συστημάτων θα αποτελέσει πρόκληση. Ενώ οι υπολογιστές είναι καλύτεροι από τους ανθρώπους στην επίλυση σύνθετων μαθηματικών εξισώσεων, υπάρχουν πολλές γνωστικές λειτουργίες όπου ο ανθρώπινος εγκέφαλος υπερτερεί. Παραδείγματος χάριν, η εκπαίδευση ενός υπολογιστή να αναγνωρίζει μυρωδιές θα απαιτούσε κολοσσιαίες ποσότητες τόσο υπολογιστικής ισχύος όσο και ενέργειας. Ωστόσο ο Αγκάμπι υποστηρίζει ότι «η βιολογία είναι τεχνολογία. Το Bio είναι Tech. Τα δίκτυα βαθιάς μάθησης αντιγράφουν τον εγκέφαλο». Ο ίδιος ξεκίνησε την επιχείρησή του με την ονομασία Koniku πριν από έναν περίπου χρόνο και κατάφερε να συγκεντρώσει 1 εκατομμύριο δολάρια (περίπου 830 χιλιάδες ευρώ) από δωρεές, ενώ όπως υποστηρίζει έχει ήδη κέρδη της τάξης των 10 εκατομμυρίων δολαρίων από συμφωνίες με τη βιομηχανία ηλεκτρονικής ασφάλειας. Όπως αναφέρει το BBC, το Koniku Kore είναι ένα αμάλγαμα ζωντανών νευρώνων και πυριτίου με αισθητήρες οι οποίοι ανιχνεύουν και αναγνωρίζουν οσμές. «Μπορείτε να δώσετε στους νευρώνες οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουν -στη δική μας περίπτωση του λέμε να παράσχει έναν δέκτη για να εντοπίζει εκρηκτικά», δήλωσε ο Αγκάμπι κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του συστήματος. Ο ίδιος προβλέπει ότι στο μέλλον τέτοιου είδους συσκευές θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν διακριτικά σε διάφορα σημεία των αεροδρομίων εξαλείφοντας τις ουρές για τον έλεγχο ασφάλειας. Επιπλέον, εκτός από τον εντοπισμό εκρηκτικών, τα εν λόγω συστήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και στην ιατρική για την ανίχνευση ασθενειών.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία