 |
|
|  Παρασκευή 1/9
Ενας Αυστραλός,χάρη στο σπάνιο αίμα του, έχει σώσει εκατομμύρια ψυχές!
newsit.gr
Ο James Harrison έχει σπάνιο αίμα. Αποφάσισε να γίνει αιμοδότης και χάρη σε αυτόν, έχουν σωθεί οι ζωές εκατομμυρίων μωρών.
Δεν έχει υπερφυσικές δυνάμεις και δεν φοράει κάπα, όμως είναι ένας υπερήρωας. Ένας 74χρονος έχει σώσει εκατομμύρια μωρά τα τελευταία 54 χρόνια, χάρη στο σπάνιο αίμα του.
Ο Τζέιμς Χάρισον έχει το… χάρισμα! Γεννήθηκε στην Αυστραλία και έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τύπο αίματος. Ο 74χρονος έχει 0 αρνητικό με αντίσωμα στη νόσο Rh (Rhesus). Συγκεκριμένα, το αίμα του περιέχει ένα αντίσωμα που θεραπεύει τα μωρά που πάσχουν από τη νόσο Rhesus. Δωρίζει αίμα από τότε που ήταν 18 χρονών και το έχει κάνει πάνω από 1.000 φορές έως σήμερα.
Το αίμα του Τζέιμς, μπορεί να καταπολεμήσει τη νόσο αυτή και για αυτό είναι τόσο πολύτιμο. Μάλιστα, είναι ασφαλισμένο για $ 1 εκατομμύριο δολάρια. Ήταν λίγο αφότου άρχισε να δωρίζει που ανιχνεύτηκε στο αίμα του, αυτό το σπάνιο αντίσωμα. Χιλιάδες μωρά πεθαίνουν στην Αυστραλία κάθε χρόνο λόγω της νόσου Rh. Ορισμένα νεογνά υποφέρουν από μόνιμη βλάβη στον εγκέφαλο.
Όταν ανακαλύφθηκε η αλήθεια για το αίμα του, προσφέρθηκε εθελοντικά να συμμετάσχει σε μια σειρά δοκιμών για να βοηθήσει στη δημιουργία εμβολίου κατά της νόσου. Το εμβόλιο χορηγείται σε όλες τις γυναίκες εγκύους που είναι αρνητικές στο Rh.
Ακόμα και όταν ταξιδεύει, φροντίζει να σταματά από ένα κέντρο δωρητών. «Έχω δωρίσει στην ακτή Sunshine, τη Νότια Αυστραλία, τη Δυτική Αυστραλία, την Τασμανία… Οπουδήποτε κι αν πάω περνάω από ένα νοσοκομείο και δωρίζω αίμα».
«Ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω», είπε. Το αρχικό του κίνητρο για να γίνει δωρητής αίματος ήταν όταν σε ηλικία 14 ετών, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο στήθος, για την οποία χρειάστηκε 13 λίτρα αίματος. «Ήμουν στο νοσοκομείο για τρεις μήνες. Το αίμα που έλαβα, έσωσε τη ζωή μου, γι ‘αυτό έκανα μια υπόσχεση στον εαυτό μου, να δώσω αίμα όταν γίνω 18», συμπλήρωσε.
Σύμφωνα με το Iatropedia.gr, ασυμβατότητα ρέζους σε ένα ζευγάρι δημιουργείται όταν ο άνδρας ή η γυναίκα έχουν διαφορετικό ρέζους. Ο παράγοντας ρέζους στους ανθρώπους, διακρίνεται σε θετικό και αρνητικό. Ρέζους θετικό σημαίνει ότι τα ερυθρά αιμοσφαίρια διαθέτουν ένα κοινό αντιγόνο που επικρατεί και λέγεται Rhesus (Rh). Ρέζους αρνητικό, σημαίνει απουσία αυτού του αντιγόνου. Υπολογίζεται ότι το 85% των ατόμων της λευκής φυλής έχουν ρέζους θετικό.
Το ρέζους αρνητικό στη γυναίκα μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα όταν είναι έγκυος. Αν η μητέρα έχει ρέζους αρνητικό και ο πατέρας ρέζους θετικό, τότε θα δημιουργηθούν ενδεχομένως επιπλοκές στο έμβρυο. Η μητέρα θα αναπτύξει αντισώματα κατά του αίματος του πρώτου παιδιού, που είναι ρέζους θετικό. Αυτά τα αντισώματα παραμένουν καθ όλη τη διάρκεια της ζωής της και στην επόμενη εγκυμοσύνη τα αντισώματα θα καταστρέψουν το αίμα στο νέο έμβρυο, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει από αιμολυτική νόσο των νεογνών, έως και εμβρυακό θάνατο.
Η Joy Barnes, μία από τις μητέρες που βοήθησε ο James και είναι φίλοι εδώ και 23 χρόνια δήλωσε: «Χωρίς αυτόν, δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω υγιή μωρά». «Δεν ξέρω πώς να τον ευχαριστήσω», κατέληξε για τον άνθρωπο ήρωα…
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
