Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 2/9

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ;

Η Σουηδία σκοπευει να απελάσει Αφγανή πρόσφυγα 107 ετών...Η γριούλα δεν βλέπει, δεν μιλά, δεν περπατά,καταγγέλουν οι συγγενείς της!



Sputnik

Γεννημένη το 1910 η Μπιμπικάλ Ουζμπέκ από το Αφγανιστάν είναι η γηραιότερη πρόσφυγας στον κόσμο, τώρα όμως οι αρχές της Σουηδίας, όπου έφτασε το 2015, αποφάσισαν να την απελάσουν. Το φθινόπωρο του 2015 η Ουζμπέκ προκάλεσε το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης όταν, στο απόγειο της προσφυγικής κρίσης, έφτασε στη Σουηδία αφού πέρασε από την Τουρκία στην Ευρώπη και από εκεί διασχίζοντας την Κροατία και τη Γερμανία στην πλάτη του γιου και του εγγονού της βρέθηκε στη Σουηδία. Ωστόσο η αίτηση για την παροχή ασύλου που είχε υποβάλει η οικογένειά της απορρίφθηκε, γεγονός που σημαίνει ότι λίγες εβδομάδες προτού γίνει 107 ετών η Ουζμπέκ θα πρέπει να επιστρέψει στο Αφγανιστάν. «106 ετών. Δεν βλέπει, δεν μιλά, δεν περπατά. Είναι άρρωστη», κατήγγειλε ο Μοχάμαντ Ουζμπέκ, εγγονός της. «Δεν καταλαβαίνω γιατί. Γιατί να την απορρίψουν;», διερωτήθηκε. Η οικογένειά της λέει ότι όταν έμαθε τον Ιούνιο ότι απορρίφθηκε το αίτημά της για παροχή ασύλου, η Μπιμπικάλ έπαθε εγκεφαλικό κα έκτοτε δεν έχει ξαναμιλήσει. Δεν υπάρχει τρόπος να επιβιώσει το ταξίδι της επιστροφής, εκτιμούν. «Είναι απλώς αδύνατο. Δεν μπορεί να περπατήσει, να δει ή να ακούσει. Απλώς κείτεται στο κρεβάτι. Θα είναι ανυπόφορο το ταξίδι για εκείνη», τονίζει ο Μοχαμαντουλάχ Ουζμπέκ, ο γιος της. Η υπηρεσία παροχής ασύλου της Σουηδίας δεν θεωρεί την προχωρημένη ηλικία αρκετό λόγο από μόνη της για να δώσει άσυλο. Επιπλέον η επαρχία του βόρειου Αφγανιστάν απ’ όπου κατάγεται η Μπιμπικάλ θεωρείται ασφαλής. Η είδηση για την επικείμενη απέλασή της έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις μεταξύ των Σουηδών, ενώ ο δικηγόρος της οικογένειας έχει υποβάλει έφεση στο διοικητικό δικαστήριο, όμως η υπόθεση δεν έχει εξεταστεί ακόμη. Παρά τις διαμαρτυρίες πολλών αριστερών οργανώσεων στη Σουηδία, η υπηρεσία παροχής ασύλου της χώρας είναι αποφασισμένη να συνεχίσει την πρακτική της των απελάσεων Αφγανών, των οποίων απορρίπτεται η αίτηση. Λόγος είναι ότι πολλές περιοχές του Αφγανιστάν θεωρούνται «αρκετά ασφαλείς». «Η εκτίμησή μας είναι ότι η σύγκρουση δεν έχει φτάσει ακόμη ένα επίπεδο που να επηρεάζει όλους τους κατοίκους της χώρας, κάτι που απαιτείται βάσει νόμου ώστε να έχουν δικαίωμα παραμονής όλοι οι Αφγανοί», αναφέρει ο νομικός σύμβουλος της υπηρεσίας Φρέντρικ Μπάιγερ. Μέχρι στιγμής φέτος το 83% των ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων και το 49% των ενηλίκων από το Αφγανιστάν έχουν λάβει άδεια παραμονής στη Σουηδία.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία