Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 3/9

ΑΡΘΡΟ

«Κεντροαριστερά»: πέρα και πάνω από την απελπισία

Του Παντελή Οικονόμου*,πρώην Υπουργού



ΑΘΗΝΑ.-



Είναι πια ευκρινείς ή και ομολογημένες οι επιδιώξεις και διευθετήσεις στις οποίες αφορά η συζήτηση των ημερών για την «κεντροαριστερά». Κεντρικό θέμα η αύξηση εκλογικών ποσοστών και βουλευτικών εδρών της ΔΗ.ΣΥ. σε επίπεδα απαραίτητα για επιβίωση. «Κομματική» ή προσωπική. Αλλά από την, θεμιτή κατά τα άλλα, συζήτηση αυτή λείπει η -κατ’ επίφαση έστω- αναφορά στην προαγωγή του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος: παραμένει ακαθόριστο σε τι θα μπορούσε να προσβλέπει ο ελληνικός λαός, εφ’ όσον η «κεντροαριστερά» πετύχαινε την αύξηση της επιρροής της.

Επιβαρύνεται όμως η ημερήσια διάταξη και από, περιθωριακούς είναι η αλήθεια, νταλκάδες. Να επαναληφθεί το αυτοκτονικό διάβημα της συγκυβέρνησης με την Δεξιά ο πιο γνωστός από αυτούς. Σερβίρουν οι Δαναοί το δώρο τους αυτό ως «κυβέρνηση δυνάμεων του ευρωπαϊκού τόξου» μετά τις εκλογές. Ή και «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» από τώρα. Έτσι, χωρίς βάση, χωρίς σκοπό, χωρίς πρόγραμμα. Κυβερνήσεις να’ ναι κι’ όποιες να’ ναι, μπας και κάτσει κανένας θώκος για τους Δαναούς, μιας και χωρίς αυτόν δεν υπάρχουνε. Τα ίδια ολίγα από τους ίδιους ολίγους.

Αλλά το καίριο πλήγμα στην εγκυρότητα των όσων διενεργούνται είναι η «εκλογή αρχηγού από την βάση»: με ακαθόριστο το ον του οποίου θα ηγηθεί (η υπόστασή του θα συζητηθεί εκ των υστέρων), αλλά και την «βάση» η οποία θα νομιμοποιήσει (δεν υπάρχει εκλογικός κατάλογος). Μια τόσο άκυρη διαδικασία, δεν σώζεται από το όποιο κύρος διαθέτουν τα πρόσωπα τα οποία την διενεργούν. Αντιθέτως, είναι αυτή η ακυρότητα η οποία εξανεμίζει τα υπολείμματα κύρους των εμπλεκόμενων, όποιον ρόλο και αν έχουν επιφυλάξει στον εαυτό τους (υποψήφιοι, ρυθμιστές, παράγοντες εν γένει).

Αυτά (και άλλα πολλά) συμβαίνουν στον (κάποτε κραταιό, αλλά καθημαγμένο πια) χώρο, επιτείνοντας την σύγχυση στην διάσπαρτη πια λαϊκή βάση της παράταξης. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και η χαριστική βολή. Και αυτή (από που αλλού;) εκ των έσω: η εισήγηση για σύμπραξη στην απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να πολιτογραφηθεί ως «κεντροαριστερά» και μάλιστα ως ο κεντρικός πόλος συγκρότησής της. Στην πραγματικότητα, προτείνεται η έκδοση πιστοποιητικού εξαγνισμού μιας ακόμα κυνικής μετάλλαξής του (έχουν προηγηθεί αυτή από κίνημα απόρριψης σε «αντιμνημονιακό» κόμμα και η επόμενη σε στυγνό αρμό του κατεστημένου). Το μοιραίο αποτέλεσμα τόσων και τέτοιων lifting είναι αναπόφευκτο και έχει ονοματεπώνυμο: Κυριάκος Μητσοτάκης! Όσοι προτείνουν όχι απλώς να το υποστούμε, αλλά και να γίνουμε συναυτουργοί του, οφείλουν εξηγήσεις.

Για όσους αγαπήσαμε το ΠΑΣΟΚ και εκτιμούμε τις μακροχρόνιες και ακλόνητες εγγυήσεις που είχε διασφαλίσει για καλύτερες συνθήκες ζωής των πολλών και αδύναμων συμπατριωτών μας (ναι, αυτές που εξανεμίστηκαν με την διάλυση του) όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην «κεντροαριστερά» αποτελούν πηγή προβληματισμού. Πριν απ’ όλα, για την διάχυτη απογοήτευση η οποία ενισχύει ένα ρεύμα αποχής από τα δημόσια πράγματα. Και, αμέσως μετά, ο προβληματισμός αυτός ξαναγεννά μέσα μας… την ελπίδα!

Όχι λοιπόν, δεν είναι όλα μαύρα. Είναι βέβαιον ότι, η παρακαταθήκη του Κινήματος που ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου τέτοιες μέρες το 1974, είναι καταπίστευμα με δικαιούχο τον ελληνικό λαό («δεν τεμαχίζεται, δεν κληρονομείται…») και, συνεπώς, παραμένει έξω από την δικαιοδοσία όσων το έχουν δει ως κεφάλαιο κίνησής τους. Το ισοκράτημα αυτών των αυτόκλητων κανοναρχών «είσαι ή δεν είσαι υπέρ της ενότητας της κεντροαριστεράς» δεν μας αγγίζει. Σεβόμαστε την προσπάθεια της ΔΗ.ΣΥ. για αύξηση ποσοστών και εδρών. Αναγνωρίζουμε ίσως και την οριακή αναγκαιότητα μιας υπερψήφισής της ως επιλογής χαμηλού κόστους και περιορισμένης προσδοκίας. Άλλο όμως αυτό και εντελώς άλλο το τιτάνιο έργο της οριοθέτησης του χώρου, της αναθέρμανσης των παραδόσεων της παράταξης, της συγκρότησης της κομματικής της έκφρασης και της χάραξης της πολιτικής της. Αυτό και τίποτε άλλο υπηρετούμε από τον Μάρτιο του 2014 με την πολιτική οργάνωση ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ που ιδρύσαμε. Με την πεποίθηση ότι ναι μεν «χαμαί πέσαι δαίδαλος αυλά…», δεν «απέσβετο και το λάλον ύδωρ…» όμως. Και είναι η ώρα να κατευθύνουμε την ροή του έξω και πάνω από όσα μας κρατούν πιασμένους στο δόκανο.

* Ο Παντελής Οικονόμου είναι ιδρυτής της ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ

Η ηλεκτρονική μας διεύθυνση είναι:

email: support@poikonomou.gr

url: www.poikonomou.gr


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία