 |
|
|  Τετάρτη 6/9
ΕΜΠΟΡΟΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΓΙΟΣ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΝΔΟΥΡΑΣ
Δικαστήριο τών ΗΠΑ τον καταδίκασε σε κάθειρξη 24 ετών
AFP
Ένας γιος του πρώην προέδρου της Ονδούρας Πορφίριο Λόμπο (2010-14), ο Φάμπιο Λόμπο, καταδικάστηκε χθες από ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μανχάταν να εκτίσει 24 χρόνια κάθειρξη για τη συμμετοχή του στη διακίνηση ναρκωτικών από την Ονδούρα στις ΗΠΑ.
Ο Φάμπιο Λόμπο, 46 ετών, είχε συλληφθεί την 20ή Μαΐου 2015, κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης που διεξήγαγε στην Αϊτή η αμερικανική ομοσπονδιακή υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών (DEA) και κατόπιν μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη για να δικαστεί.
Τον Μάιο του 2016, ο Λόμπο παραδέχθηκε την ενοχή του στην κατηγορία της συμμετοχής σε δίκτυο διακίνησης κοκαΐνης προς τις ΗΠΑ. Αντιμετώπιζε ποινή από δέκα χρόνια κάθειρξη ως ισόβια.
Μεταξύ του 2009 και του 2015, ο Φάμπιο Λόμπο συνεργαζόταν με το καρτέλ Λος Κατσίρος δε Τόκος. Από το 2012, προσέφερε προστασία για τη διακίνηση πολλών τόνων ναρκωτικών, φροντίζοντας να αποφεύγονται απροειδοποίητοι έλεγχοι χάρη στην επιρροή που διέθετε.
Επίσης είχε εξασφαλίσει τη φρούρηση αυτοκινητοπομπών με κοκαΐνη από στρατιωτικούς της Ονδούρας, με αντάλλαγμα 70.000 δολάρια σε ρευστό.
Το 2014, παγιδεύτηκε από πράκτορες της DEA, που υποδυόμενοι τους μεξικανούς διακινητές ναρκωτικών του ζήτησαν βοήθεια για τη μεταφορά ενός τεράστιου φορτίου ναρκωτικών —τριών τόνων κοκαΐνης— στις ΗΠΑ. Τον έπεισαν να πάει στην Αϊτή για να πληρωθεί την προμήθειά του, όπου τον συνέλαβαν.
Τον Μάρτιο ο πατέρας του Φάμπιο, ο πρώην πρόεδρος Πορφίριο Λόμπο, κατηγορήθηκε με τη σειρά του από έναν πρώην λαθρέμπορο ναρκωτικών ότι δωροδοκήθηκε με 450.000 ως 500.000 δολάρια σε αντάλλαγμα για την προστασία του και την ανάθεση δημοσίων συμβάσεων στο μέλλον.
Ο πρώην βαρόνος των ναρκωτικών Ντέβις Λεονέλ Ριβέρα Μαραντιάγκα, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του Χαβιέρ ήταν ο επικεφαλής του καρτέλ Λος Κατσίρος για δέκα χρόνια, ως το 2013, κατηγόρησε επίσης για διαφθορά πολλούς γνωστούς πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένων κυβερνητικών στελεχών. Όλοι οι πολιτικοί τους οποίους κατονόμασε αρνήθηκαν πως δωροδοκήθηκαν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
