 |
|
|  Πέμπτη 7/9
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ-ΛΙΒΥΗ
Οι Γιατροί χωρίς Σύνορα καταγγέλλουν την κακομεταχείριση που υφίστανται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στη Λιβύη και τη "συνενοχή" της ΕΕ
AFP
Η μη κυβερνητική οργάνωση Γιατροί χωρίς Σύνορα (MSF) επικρίνει σε ανοικτή επιστολή προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που δημοσιοποίησε σήμερα την κακομεταχείριση που υφίστανται στη Λιβύη οι μετανάστες που προσπαθούν να διαπλεύσουν τη Μεσόγειο και καταγγέλλει τη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ η οποία, όπως υποστηρίζει, «τροφοδοτεί ένα εγκληματικό σύστημα».
«Με οδηγό μόνο τη φιλοδοξία να μείνουν αυτοί οι άνθρωποι εκτός Ευρώπης, η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση αποσκοπεί να αποτρέψει τα πλοιάρια από το να εγκαταλείψουν τα λιβυκά χωρικά ύδατα όμως την ίδια στιγμή αυτή η πολιτική τροφοδοτεί ένα εγκληματικό σύστημα», αναφέρει στην επιστολή η Τζοάν Λιού, διεθνής πρόεδρος των MSF.
«Οι ευρωπαίοι ηγέτες είναι συνένοχοι και θέλουμε τις απαντήσεις τους», είπε στη συνέχεια σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες.
Η Λιού, που επισκέφθηκε «επίσημα κέντρα κράτησης» στη Λιβύη όπου οδηγούνται οι μετανάστες μετά την αναχαίτισή τους από τη λιβυκή ακτοφυλακή, σύμφωνα με τους MSF, καταγράφει τις καταχθόνιες συνθήκες, σε δωμάτια υπερπληθή, βρώμικα, χωρίς εξαερισμό, και κάνει λόγο για την «ενσάρκωση της πιο ακραίας ωμότητας» που έχει δει ποτέ.
«Οι άνθρωποι εκεί τυγχάνουν απλούστατα μεταχείρισης ως εμπορεύματα έτοιμα προς εκμετάλλευση», εξηγεί, κάνοντας λόγο για περιπτώσεις βιασμών και εξευτελισμών.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει επίσης πολλά χρήματα (...) στις διεθνείς οργανώσεις για να εργαστεί μαζί τους στην προσπάθεια να βελτιώσει τις συνθήκες στη Λιβύη γιατί ναι, πράγματι, είναι φρικτές», παραδέχθηκε η Ευρωπαία Επίτροπος Σεσίλια Μάλστρεμ, ερωτηθείσα σε συνέντευξη Τύπου, η οποία είχε επισκεφθεί και η ίδια τη Λιβύη πριν από πολλά χρόνια.
«Έχω δει τα κέντρα -- δεν είναι κέντρα υποδοχής, είναι φυλακές. Η κατάσταση ήταν ειδεχθής εδώ και μερικά χρόνια. Δεν έχω πληροφορίες που να δείχνουν ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί», εξήγησε.
Σύμφωνα με την Τζοάν Λιού, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν πρέπει να χαίρονται για τη μείωση των διελεύσεων της Μεσογείου τις τελευταίες εβδομάδες.
«Γνωρίζοντας τι συμβαίνει στη Λιβύη, μια τέτοια 'επιτυχία' αποδεικνύει, στην καλύτερη περίπτωση, μια υποκρισία, στη χειρότερη, μια κυνική συνενοχή στην προσπάθεια να υποβιβαστεί το ανθρώπινο ον στην κατάσταση ενός εμπορεύματος στα χέρια των διακινητών», καταγγέλλει η Λιού.
«Στην προσπάθειά τους να ανακόψουν τη ροή, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα είναι έτοιμες να αναλάβουν το τίμημα του βιασμού, των βασανιστηρίων και της δουλείας», λέει ακόμη η πρόεδρος των MSF.
Ενώπιον των δημοσιογράφων η Τζοάν Λιού ζήτησε «τουλάχιστον, να σταματήσει η αποστολή ανθρώπων σε αυτή την εφιαλτική χώρα που είναι σήμερα η Λιβύη».
«Έχουμε πλήρη συνείδηση των απαράδεκτων, συχνά σκανδαλωδών αν όχι απάνθρωπων συνθηκών στις οποίες οι μετανάστες τυγχάνουν μεταχείρισης στα κέντρα υποδοχής στη Λιβύη», δήλωσε επίσης εκπρόσωπος των εξωτερικών υπηρεσιών της ΕΕ.
«Δεν μένουμε τυφλοί απέναντι σε αυτό, δρούμε», επέμεινε, κυρίως υποστηρίζοντας οικονομικά τις διεθνείς οργανώσεις που δραστηριοποιούνται επί τόπου.
«Προσπαθούμε να υποστηρίξουμε τις οργανώσεις προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε αυτούς τους καταυλισμούς, να μπορέσουν να βοηθήσουν τους μετανάστες», εξήγησε η εκπρόσωπος.
Περισσότεροι από 7.000 άνθρωποι έχουν βοηθηθεί προκειμένου να επιστρέψουν εθελοντικά στη χώρα προέλευσής τους. Η ΕΕ επιδιώκει επίσης να «ανοίξει νόμιμες λεωφόρους προς την Ευρώπη για εκείνους που έχουν ανάγκη διεθνούς προστασίας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
