 |
|
|  Παρασκευή 8/9
ΕΛΛΑΔΑ-ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Το ντοκιμαντέρ της για τους πρόσφυγες «Sea Sorrow» θα παρουσιάσει η διάσημη ηθοποιός και ακτιβίστρια Βανέσα Ρεντγκρέιβ στην Αθήνα
BR>
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Μαρία Κουζινοπούλου
Το ντοκιμαντέρ της για την προσφυγική κρίση με τίτλο «Sea Sorrow» («Τα δεινά της θάλασσας»), θα παρουσιάσει η Βανέσα Ρεντγκρέιβ στις 22 Σεπτεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο πλαίσιο του 23ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Νύχτες Πρεμιέρας».
Το ντοκιμαντέρ καλύπτει την ιστορία των προσφύγων στην Ευρώπη από τον 20ο αιώνα μέχρι σήμερα. Αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ρεντγκρέιβ και είναι ένας πολύ προσωπικός στοχασμός πάνω στη σημερινή παγκόσμια προσφυγική κρίση μέσα από τα μάτια παιδιών και τη φωνή ακτιβιστών και καλλιτεχνών από τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Το παρόν υφαίνεται δημιουργικά με το παρελθόν της δημιουργού, καθώς ως παιδί εκτοπίστηκε από το Λονδίνο στο ξεκίνημα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως δήλωνε η Βανέσα Ρεντγκρέιβ σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τον Μάρτιο του 2016, περίοδο κατά την οποία έκανε γυρίσματα για το ντοκιμαντέρ, «η ταινία θα αποτελέσει ένα ρέκβιεμ κατά κάποιο τρόπο, που θα λέει την αλήθεια και θα αποτίει φόρο τιμής σε όσους υποφέρουν. Πιστεύω ότι θα βοηθήσει να αφυπνιστούν οι σκέψεις των ανθρώπων που θέλουν να βοηθήσουν».
Μετά την πρώτη παρουσίαση του ντοκιμαντέρ στις Κάνες τον περασμένο Μάιο και τα θετικά σχόλια που απέσπασε από κοινό και κριτικούς, η Βανέσα Ρεντγκρέιβ επιστρέφει στην Ελλάδα συνοδευόμενη από τον Λόρδο 'Αλφρεντ Νταμπς, πρώην βουλευτή των Εργατικών στη Βρετανία.
Τη βραδιά θα προλογίσει η Μιμή Ντενίση και μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό και τους Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Λόρδο 'Αλφρεντ Νταμπς και εκπροσώπους των δύο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Τα εισιτήρια για την προβολή που θα γίνει την Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου κοστίζουν 6, 12 και 20 ευρώ. Όλα τα έσοδα θα διατεθούν στις οργανώσεις Γιατροί Χωρίς Σύνορα και Safe Passage.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
