 |
|
|  Τρίτη 12/9
ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ
Η θέληση για ζωή, η δίαιτα και η δραστηριότητα, οπως λέει ο ίδιος o 95χρονος παλαίμαχος αγωνιστής τής Δημοκρατίας
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Εφη Φουσέκη
Η θέληση για ζωή, η δραστηριότητα και η καλή διατροφή, είναι το «μυστικό» της μακροζωίας, ανέφερε ο 95χρονος Μανώλης Γλέζος, ως διακεκριμένος καλεσμένος στο Διεθνές συνέδριο με θέμα «Μακροζωία ,ένας ρεαλιστικός στόχος».
Και οι τρεις παράγοντες είπε, λειτουργούν κατά το ίδιο ποσοστό, με συμμετρία, και ανέλυσε τον καθένα ξεχωριστά, με αναφορές σε προσωπικά του βιώματα. «Μην ακούς τον γιατρό, δεν πρόκειται να πεθάνω», έγραψε στη μάνα του το 1942 ο φοιτητής Μανώλης Γλέζος, όταν μετά από σοβαρή αιμόπτυση, ο γιατρός του έδινε δυο με τρεις μέρες ζωής.
Ζω για να εκτελώ εντολές εκείνων που χάθηκαν…..
«Πριν από κάθε μάχη μαζευόμασταν και λέγαμε ότι αν εσύ ζήσεις μη με ξεχνάς. Πως μπορώ εγώ να ξεχάσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν ενώ εγώ ζω», είπε ο Μανώλης Γλέζος . «Οι φίλοι μου έλεγαν, Μανώλη τον παφλασμό των κυμάτων θα τον ακούς και για μένα, θα χορεύεις και για μένα, θα πίνεις κρασί και για μένα……Θα ζεις για μένα ….» είπε, λέγοντας χαραστηριστικά ότι εκτελεί εντολές αυτών που χάθηκαν και έτσι εξήγησε και την πολυπραγμοσύνη που τον χαρακτηρίζει. «Η πολυπραγμοσύνη δεν είναι δημιούργημα της δικής μου θέλησης είναι εντολή όλων αυτών που δεν ζουν και ζω εγώ σήμερα».
'Αλλος παράγοντας μακροζωίας είναι η δραστηριότητα και όπως είπε ο Μανώλης Γλέζος, υπογραμμίζοντας, ότι «εάν δεν υπήρχε η δραστηριότητα για διάφορα θέματα δεν θα υπήρχε σήμερα ο Μανώλης». Φτάνουν όμως αυτοί οι δύο παράγοντες. Σύμφωνα με τον κ. Γλέζο όχι, καθώς πρέπει να συνδυάζονται από σωστή διατροφή.
Η δίαιτα του Μανώλη Γλέζου
Τα γεύματα είναι πέντε με διαφορά 2-3 ωρών μεταξύ τους. Κάθε πρωί καταπίνει χωρίς μάσημα μία σκελίδα σκόρδο καθαρισμένο. Ένα ποτήρι λεμονάδα με μια κουταλιά μέλι και ακολουθούν δύο παξιμάδια με μαλακό τυρί και μπόλικο λάδι. Το πρόγευμα περιλαμβάνει φρούτα, κυρίως ακτινίδια. Το μεσημεριανό είναι ένα κανονικό γεύμα. «Τρώω αρκετά καλά», είπε ο κ. Γλέζος. Περιλαμβάνει σαλάτα, κρέας ή ψάρι, «ως νησιώτης προτιμώ το ψάρι», είπε και φυσικά πίνω κρασί ή μπύρα.
Το απόγευμα φρούτα και το βράδυ ένα γιαούρτι. Εξήγησε ότι όπου και να βρίσκεται και ότι πιο λαχταριστό να βρίσκεται μπροστά του, αυτός θα φάει το γιαούρτι του. Ο Μανώλης Γλέζος απευθυνόμενος στους γιατρούς τους αποκάλεσε «αγαπητοί μου γονείς» εξηγώντας ότι το θέμα της υγείας του είναι δικό τους δημιούργημα, τους κάλεσε να συμπεριφέρονται σωστά στον ασθενή και να μην το βλέπουν ως αντικείμενο» και τους εκμυστηρεύθηκε το « μαρτύριο του». «Πεθαίνουν οι φίλοι μου οι γνωστοί μου και εγώ ζω. Το πρόβλημα μου εμένα σήμερα είναι πως θα ξεπεράσω αυτό το θέμα, αυτό είναι το μαρτύριο μου».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
