 |
|
|  Τρίτη 12/9
ΘΕΑΤΡΟ
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών ο σπουδαίος βρετανός σκηνοθέτης σερ Πίτερ Χολ
Πηγές: Reuters, BBC
Πέθανε σε ηλικία 86 ετών ο σερ Πίτερ Χολ, ο σπουδαίος βρετανός σκηνοθέτης και ιδρυτής της Royal Shakespeare Company, ανακοίνωσε σήμερα το Βασιλικό Εθνικό Θέατρο, του οποίου υπήρξε διευθυντής.
Ο Χολ έφυγε χθες Δευτέρα από τη ζωή στο University College Hospital, όπου νοσηλευόταν, έχοντας δίπλα του την οικογένειά του, ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Εθνικό Θέατρο. Το 2011 είχε διαγνωστεί με άνοια.
"Ο Πίτερ Χολ ήταν ένας διεθνώς αναγνωρισμένος θεατρικός σκηνοθέτης και ιμπρεσάριος, η επιρροή του οποίου στην καλλιτεχνική ζωή της Βρετανίας τον 20ο αιώνα ήταν απαράμιλλη", προστίθεται.
Η καριέρα του αριθμούσε περισσότερα από 50 χρόνια. Περίπου στα 25 του χρόνια ανέβασε σε παγκόσμια πρώτη στην αγγλική γλώσσα το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ "Περιμένοντας τον Γκοντό" και το 1960, σε ηλικία 29 ετών, ίδρυσε το Royal Shakespeare Company, του οποίου ήταν διευθυντής μέχρι το 1968.
Το 1973 διορίστηκε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και ήταν υπεύθυνος για την μετεγκατάστασή του από το θέατρο Old Vic στη σημερινή του θέση, σε ένα ειδικά κατασκευασμένο χώρο στο Σάουθ Μπανκ του Τάμεση.
Ο συνάδελφός του, ο Ρούφους Νόρις διευθυντής του Εθνικού, τόνισε το εξής: «Στεκόμαστε όλοι στους ώμους γιγάντων και οι ώμοι του Πίτερ Χολ στήριξαν ολόκληρο το βρετανικό θέατρο όπως το γνωρίζουμε».
«Χάθηκε ένα σπουδαίο πνεύμα» δήλωσε από την πλευρά του ο Κρεγκ Νότραν, ο σημερινός καλλιτεχνικός διευθυντής της Royal Shakespeare Company (RSC).
Εκτός από μεγάλες θεατρικές παραστάσεις, ο Χολ είχε σκηνοθετήσει και παραστάσεις όπερας, ενώ περιστασιακά ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Παράλληλα, είχε δώσει αγώνα για να πείσει τις κυβερνήσεις από όλο το πολιτικό φάσμα να διατηρήσουν τη δημόσια χρηματοδότηση για τις τέχνες, αν και θεωρούσε ότι οι πολιτικοί δεν κατανοούν το ζήτημα.
Ανάμεσα στις πολλές παγκόσμιες πρεμιέρες που είχε σκηνοθετήσει είναι τα έργα «Επιστροφή» του Χάρολντ Πίντερ και το «Αμαντέους» του Πίτερ Σάφερ.
Η τελευταία του παραγωγή στο Εθνικό ήταν η «Δωδέκατη Νύχτα» του Σαίξπηρ το 2011. Ο Χολ είχε έξι παιδιά και εννέα εγγόνια.
Ο Πίτερ Χολ γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1930 στο Σάφολκ της Μεγάλης Βρετανίας. Μοναχοπαίδι αγροτικής οικογένειας με πατέρα ανθρακωρύχο και αργότερα διοικητικό υπάλληλο, δεν είχε μεγάλη επαφή με την τέχνη.
Όμως, από τα 14 του χρόνια θέλησε να γίνει σκηνοθέτης, πριν καν μπορέσει να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό το επάγγελμα.
Η πορεία του άρχισε από ερασιτεχνικές παραστάσεις στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ για να ακολουθήσουν παραστάσεις στο Λονδίνο, και σαιξπηρικά έργα στο Στράτφορντ.
Το 1973 αντικατέστησε τον σερ Λόρενς Ολίβιε στη διευθυντική θέση του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου, όπου παρέμεινε ως το 1988.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
