 |
|
|  Τετάρτη 13/9
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
Ξεκληρίστηκε οικογένεια μέσα σε ηφαίστειο-Αρχικά έπεσε σε κρατήρα 11χρονο αγόρι και στη συνέχεια και οι δύο γονείς του,που προσπάθησαν να το σώσουν!!!
ANSA
Τρία μέλη της ίδιας οικογένειας, ανάμεσά τους ένα μικρό παιδί, σκοτώθηκαν στον ηφαιστειακό κρατήρα Σολφατάρα, κοντά στη Νάπολη, σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο ANSA.
Θύματα είναι ένα11χρονο παιδί και οι δύο γονείς. Όλα ξεκίνησαν, όταν το παιδί έπεσε μέσα σε μία τρύπα στον κρατήρα του Σολφατάρα, αφού πέρασε την περίφραξη της απαγορευμένης ζώνης.
Η 42χρονη μητέρα του και ο 45χρονος πατέρας του, στην προσπάθειά τους να το σώσουν έπεσαν και οι ίδιοι μέσα στον κρατήρα.
Σύμφωνα με αξιωματούχους, οι γονείς στην προσπάθειά τους να τραβήξουν το παιδί από την τρύπα, η βάση του κρατήρα υποχώρησε και έπεσαν όλοι σε βάθος 1,5 μέτρου.
Ο δέυτερος γιος της οικογένειας, ηλικίας 7 ετών, κατάφερε να σωθεί, καθώς άρχισε να τρέχει από το σημείο και τον μετέφεραν σε ασφαλή περιοχή.
Τα πτώματα των άτυχων γονιών και του 11χρονου ανασύρθηκαν λίγη ώρα αργότερα από τα σωστικά συνεργεία που έσπευσαν στο σημείο και απομακρύνθηκαν με ασθενοφόρα.
Πυροσβέστες οι οποίοι έσπευσαν στο σημείο ανέφεραν ότι τα τρία θύματα, που είχαν πάει για διακοπές στην περιοχή από τη βόρεια Ιταλία, πέθαναν, όπως όλα δείχνουν, από ασφυξία, πιθανόν εξαιτίας των θερμών αερίων που ανέβλυζαν από το έδαφος.
Ωστόσο, φως στα ακριβή αίτια του θανάτου των τριών ανθρώπων αναμένεται να ρίξει η ιατροδικαστική εξέταση.
«Είδα μπροστά μου τη χειρότερη τραγωδία της ζωής μου»
Μάρτυρας ανέφερε ότι το αγόρι είχε περάσει το προστατευτικό πλέγμα που προειδοποιεί τους επισκέπτες να μην πλησιάζουν στο χώρο στην οπή του ηφαιστείου, από όπου εξέρχεται ο ατμός.
«Είδα ένα αγόρι να τρέχει κλαίγοντας, δεν ήξερα ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια από τις χειρότερες τραγωδίες που έχω συναντήσει στη ζωή μου», δήλωσε ο αυτόπτης μάρτυρας.
«Βρισκόμουν στο Σολφατάρα για δουλειά, μαζί με άλλους επισκέτπτες όταν συνειδητοποίησα ότι κάτι είχε συμβεί και πλησιάσαμε στον κρατήρα. Δεν φανταζόμουν τι θα έβλεπα», συνέχισε.
«Αφού ανέσυραν τα δύο πτώματα, μας απομάκρυναν. Εξακολουθώ να σκέφτομαι αυτήν την οικογένεια και το καημένο αγόρι που έτρεχε φωνάζοντας βοήθεια», είπε ο μάρτυρας.
Ο δήμαρχος της περιοχής Ποτσουόλι, Βιτσέντσο Φιλιόλια, εξέφρασε τη θλίψη του για το περιστατικό. «Είμαι πολύ αναστατωμένος για αυτό που συνέβη μεσα στο ηφαίστειο. Εκφράζω τα συλλυπητήριά μου εκ μέρους όλης της κοινότητας του Ποτσουόλι στους οικείους των θυμάτων», ανέφερε ο δήμαρχος.
Η ιστορία του ηφαιστείου
Το Σολφατάρα είναι ένας ρηχός ηφαιστειακός κρατήρας στην κοινότηα Ποτσουόλι, κοντά στην Νάπολη. Πρόκειται για ένα αδρανές ηφαίστειο, το οποίο ωστόσο ακόμη εκλύει πίδακες ατμού με θειώδη αέρια.
Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό «Sulpha terra» που σημαίνει θειώδεις γη
Σχηματίστηκε περίπου 4.000 χρόνια πριν και η τελευταία του έκρηξη σημειώθηκε το 1198 και πιθανότατα ήταν μία ατμοπαγής έκρηξη, η οποία προκαλείται, όταν αλληλεπιδρούν τα υπόγεια ύδατα με το μάγμα.
Ο κρατήρας είναι μία δημοφιλής τουριστική ατραξιόν, καθώς έχει πολλές φουμαρόλες (ηφαιστειογενείς περιοχές, από τις οποίες εξέρχονται υδρατμοί και διάφορα άλλα αέρια ηφαιστειακής προέλευσης) και «πισίνες» λάσπης, ενώ οι ατμοί του έχουν χρησιμοποιηθεί για ιατρικούς σκοπούς από τη ρωμαϊκή εποχή.
Ήταν επίσης η περιοχή όπου το 305 μΧ αποκεφαλίστηκαν ο Άγιος Ιανουάριος και ο πολιούχος του Ποτσουόλι, Άγιος Πρόκουλος, ενώ κατά τη ρωμαϊκή μυθολογία ήταν το σπίτι του θεού Vulcan.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
