 |
|
|  Σάββατο 16/9
ΗΠΑ
Ένταση στο Σεντ Λούις μετά την αθώωση ενός αστυνομικού για τη δολοφονία ενός Αφροαμερικανού
Reuters-AFP
Εκατοντάδες διαδηλωτές κατέκλυσαν τους δρόμους του Σεντ Λούις, εκφράζοντας την οργή τους μετά την απόφαση ενός δικαστηρίου του Μισούρι που έκρινε ότι ένας πρώην αστυνομικός δεν είναι ένοχος για τη δολοφονία, το 2011, ενός Αφροαμερικανού.
Με την Εθνοφρουρά σε επιφυλακή για να αποφευχθούν επεισόδια, οι αρχές κάλεσαν τους συγκεντρωμένους να διαδηλώσουν ειρηνικά, σε μια Πολιτεία που έχει βιώσει και στο παρελθόν φυλετικές συγκρούσεις.
Ο Τζέισον Στόκλεϊ, 36 ετών, αθωώθηκε για τη δολοφονία του Άντονι Λαμάρ Σμιθ, 24 ετών. Ο πρώην αστυνομικός, ο οποίος συνελήφθη τον Μάιο του 2016, κατηγορείτο ότι τοποθέτησε ένα όπλο στο αυτοκίνητο του θύματος, ο ίδιος όμως υποστήριζε ότι έδρασε όντας σε αυτοάμυνα.
Αφού έγινε γνωστή η απόφαση, περισσότεροι από 500 διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο του Σεντ Λούις, φωνάζοντας συνθήματα όπως "Όχι δικαιοσύνη, όχι ειρήνη" και "Κλείστε το". Ορισμένοι κρατούσαν πλακάτ με το σύνθημα "Οι ζωές των μαύρων μετρούν".
"Είμαι λυπημένος, είμαι πληγωμένος, είμαι τρελαμένος. Δεν πετύχαμε καμία πρόοδο μετά το Φέργκιουσον, αυτό είναι σαφές. Οι αστυνομικοί μπορούν ακόμη να μας σκοτώνουν ατιμώρητα", είπε ο αιδεσιμότατος Κλίντον Στάνσιλ μιλώντας τηλεφωνικά στο πρακτορείο Ρόιτερς.
Η δήμαρχος Λάιντα Κριούσον και ο κυβερνήτης Έρικ Γκρέιτενς, που έθεσαν σε επιφυλακή την Εθνοφρουρά, ζήτησαν να επικρατήσει ηρεμία. Ορισμένα καταστήματα έκλεισαν ενώ τα σχολεία της πόλης σχεδίαζαν να σχολάσουν νωρίτερα.
Τα τελευταία χρόνια σώματα ενόρκων έχουν αποφασίσει να μην ασκηθούν διώξεις σε αστυνομικούς που είχαν κατηγορηθεί για τους θανάτους του Μάικλ Μπράουν, 18 ετών στο Φέργκιουσον του Μισούρι και του Έρικ Γκάρνερ, 43 ετών, στη Νέα Υόρκη. Άλλο δικαστήριο απάλλαξε επίσης τους αστυνομικούς που κατηγορήθηκαν για τον θάνατο του Φρέντι Γκρέι μέσα σε ένα περιπολικό το 2015.
Ο πατέρας του Μπράουν, Μάικλ Μπράουν ο πρεσβύτερος, εξέφρασε την οργή του για τη σημερινή δικαστική απόφαση. "Όλοι ξέρετε ότι δεν είναι σωστό αλλά συνεχίζετε να μας το κάνετε. Σαν να μην σημαίνουμε τίποτα, σαν να είμαστε αρουραίοι, σκουπίδια, αδέσποτα σκυλιά. Τώρα, προσεύχομαι για την πόλη μου επειδή οι δικοί μου άνθρωποι κουράστηκαν πια", είπε.
"Είμαστε όλοι εδώ έξω επειδή είναι γελοίο που δεν καταδικάστηκε ο Τζέισον Στόκλεϊ" είπε ένας διαδηλωτής.
Η εισαγγελέας Κίμπερλι Γκάρνερ εξέφρασε επίσης την απογοήτευσή της για την ετυμηγορία του δικαστηρίου και ζήτησε από τους διαδηλωτές να αποφύγουν βίαιες ενέργειες. "Η καταστροφή της κοινότητάς μας δεν είναι η απάντηση", τόνισε χαρακτηριστικά.
Ο Σμιθ προσπάθησε να διαφύγει από τον Στόκλεϊ στις 20 Δεκεμβρίου 2011, μετά από μια υποτιθέμενη αγοραπωλησία ναρκωτικών. Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, ακούστηκε ο Στόκλεϊ να λέει μέσα από το περιπολικό ότι πρόκειται να σκοτώσει τον Σμιθ. Κατ' εντολή του αστυνομικού, ο οδηγός του περιπολικού εμβόλισε το όχημα του Σμιθ και τα δύο αυτοκίνητα σταμάτησαν. Τότε ο Στόκλεϊ πλησίασε το αυτοκίνητο του Σμιθ και τον πυροβόλησε πέντε φορές με το υπηρεσιακό του όπλο.
Οι συνήγοροι του κατηγορουμένου υποστήριζαν ότι έδρασε σε αυτοάμυνα γιατί νόμιζε ότι ο Σμιθ προσπάθησε να τραβήξει όπλο. Αλλά το μοναδικό όπλο που βρέθηκε στο σημείο ήταν το δικό του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
