 |
|
|  Δευτέρα 18/9
ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 2017
Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Σλοβενία
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Μία μαγική πορεία, χωρίς ήττα σε 9 αγώνες, στο Ευρωμπάσκετ του 2017, ολοκληρώθηκε για τη Σλοβενία με την κατάκτηση της κορυφής, για πρώτη φορά στην ιστορία της! Το πρώτο χρυσό της Σλοβενίας σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα ήρθε με το τελικό 93-85 απέναντι στη Σερβία, στον πρώτο μπασκετικό τελικό, ανάμεσα σε δύο χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Χωρίς τον ηγέτη της και ΜVP του τουρνουά, Γκόραν Ντράγκιτς, στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, όταν οι Σέρβοι επέστρεψαν από το -12 (59-47 στις αρχές της 3ης περιόδου) και χωρίς τον 18χρονο αστέρα της Λούκα Ντόντσιτς που τραυματίστηκε και δεν ξαναγωνίστηκε στο β΄ μέρος! Απόδειξη πως οι παίκτες του Ιγκόρ Κοκόσκοφ στηρίχτηκαν στην ομαδικότητα για να χαρίσουν το χρυσό μετάλλιο σε μία χώρα 2 εκατ. κατοίκων, της μικρότερης χώρας που έχει στεφθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης ποτέ! Ο Γκόραν Ντράγκιτς είχε σημειώσει στο 30ο λεπτό ήδη τους 35 πόντους του και έκτοτε δεν πέτυχε άλλους (7ρ., 3ασ)! Ο Ντόντσιτς που παρέλαβε περπατώντας στο... ένα πόδι το βραβείο του μέλους της καλύτερης πεντάδας έμεινε στους 8 σε 22 λεπτά συμμετοχής. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής Κλέμεν Πρέπελιτς δεν θα άφηνε κανέναν να χαλάσει το πάρτι για 8 χιλιάδες Σλοβένους που βρέθηκαν στο Σινάν Ερντέμ, με 21 πόντους (4/8) τρίποντα! Aπό τη Σερβία, ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς σημείωσε 22 πόντους, ενώ 18 πρόσθεσε ο Μίλαν Ματσβάν.
Τα δεκάλεπτα: 20-22, 56-47, 71-67, 93-85
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
