 |
|
|  Tρίτη 19/9
ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΚΙΝΕΣ ΓΙΑ...ΠΟΛΥΓΑΜΙΑ ΣΕ ΤΑΪΛΑΝΔΟ
Ο σύγχρονος “καζανόβας” παντρεύτηκε... 120 γυναίκες και απέκτησε 28 παιδιά!!
Πηγή: perierga.gr
Η πολυγαμία είναι παράνομη στην Ταϊλάνδη, αλλά αυτό δεν εμπόδισε έναν “σύγχρονο” καζανόβα να παντρευτεί 120 γυναίκες και να αποκτήσει 28 παιδιά. Μάλιστα, αυτό που είναι ακόμη πιο ασυνήθιστο είναι ότι οι γυναίκες γνωρίζουν η μία την άλλη!
Ο Tambon Prasert, επικεφαλής της περιφέρειας Phromnee στην επαρχία Nakorn Nayok της Ταϊλάνδης, περίπου 90 χιλιόμετρα από την Μπανγκόκ, αναγκάστηκε πρόσφατα να παραδεχτεί ότι έχει παντρευτεί παράνομα πάνω από 100 συζύγους, αφού οι δημοσιογράφοι είχαν παρόμοια πληροφορία από ανώνυμες πηγές.
Ο 58χρονος τοπικός πολιτικός και ιδιοκτήτης μιας επιτυχημένης οικοδομικής επιχείρησης, κάλεσε πρόσφατα μέλη των μέσων μαζικής ενημέρωσης στο σπίτι του για να ρίξει φως στην οικογενειακή του ζωή. Ερωτηθείς αν είναι αλήθεια ότι είχε περισσότερες από 100 συζύγους σε ολόκληρη τη χώρα, εκείνος δήλωσε “έχω 120 συζύγους και 28 γιους και κόρες”, εξηγώντας πως ξεκίνησε πολύ νέος, όταν ήταν μόλις 17 χρόνων.
«Ο πρώτος γάμος μου έγινε όταν ήμουν 17», άρχισε να εξιστορεί, “η πρώτη μου γυναίκα ήταν ένα ή δύο χρόνια νεότερη από μένα και είχαμε τρία παιδιά. Μετά έκανα κι άλλους γάμους. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν με μικρότερες από εμένα γυναίκες, όλες κάτω των 20. Δεν μου αρέσουν οι μεγαλύτερες”. Ο ίδιος, μάλιστα, κάθε φορά δεν παρέλειπε να λέει στη νέα του γυναίκα ότι είχε κι άλλες συζύγους.
Η φροντίδα των 120 συζύγων και των 28 παιδιών δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα για τον κ. Prasert, ο οποίος πάντα παρείχε στις οικογένειές του όλα όσα χρειάζονταν. Δεν είναι ακόμη σαφές εάν αυτή η ζωή του αντιμετωπίζει οποιεσδήποτε νομικές συνέπειες λόγω της πολυγαμίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
