 |
|
|  Tετάρτη 20/9
Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα που τάσσεται ανοικτά υπέρ ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους
AFP
Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα που έχει δηλώσει δημοσίως ότι τάσσεται ανοικτά υπέρ ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, καθώς πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος στο Ιρακινό Κουρδιστάν, στο όνομα των καλών σχέσεων μεταξύ των Κούρδων και των Εβραίων και με την ελπίδα να περιορίσει την επιρροή του Ιράν και του ακραίου ισλάμ, εκτιμούν οι ειδικοί.
Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν είναι προγραμματισμένο για τις 25 Σεπτεμβρίου, παρά την αντίθεση της Βαγδάτης, του Ιράν και της Τουρκίας, ακόμη και των ΗΠΑ.
Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ιράκ ζήτησε τη Δευτέρα την αναστολή της διεξαγωγής του, ενώ ο ισχυρός αντιπρόεδρος της χώρας και πρώην πρωθυπουργός Νούρι αλ Μάλικι έχει επισημάνει ότι το Ιράκ δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία ενός «δεύτερου Ισραήλ» στο βόρειο τμήμα της χώρας.
Αναφερόμενος στο θέμα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου τάχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα υπέρ «των νόμιμων προσπαθειών του κουρδικού λαού να αποκτήσει το δικό του κράτος».
Αυτή η άποψη δεν αποτέλεσε έκπληξη, καθώς είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του πρώην στρατηγού Γιάιρ Γκολάν, ο οποίος στις αρχές του μήνα είχε εκφράσει την υποστήριξή του σε ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν.
«Με δεδομένη την παρουσία του Ιράν στα ανατολικά και την αστάθεια στην περιοχή, μια κουρδική οντότητα σταθερή, ισχυρή και συγκροτημένη στο μέσο αυτού του βάλτου δεν είναι κακή ιδέα», είχε επισημάνει ο στρατηγός Γκολάν στη διάρκεια ομιλίας του στο Washington Institute for Near East Policy.
Σε αυτή την ομιλία είχε επίσης υπενθυμίσει «την καλή συνεργασία με τον κουρδικό λαό από τις αρχές της δεκαετίας του 1960».
Επίσης για τον Γκίντεον Σάαρ, πρώην υπουργό του κόμματος Λικούντ του Νετανιάχου, «οι Κούρδοι ήταν και εξακολουθούν να είναι αξιόπιστοι και μακροχρόνιοι σύμμαχοι του Ισραήλ, διότι είναι, όπως κι εμείς, μειονότητα στην περιοχή».
«Αρκεί να παρατηρήσει κανείς την κατανομή των Κούρδων σε έναν χάρτη για να κατανοήσει ότι μπορούν να αποτελέσουν φράγμα στην επέκταση του ακραίου ισλάμ. Εξάλλου επί του πεδίου έχουν πολεμήσει αποκλειστικά κατά του Ισλαμικού Κράτους», πρόσθεσε.
Και οι Κούρδοι έχουν «πάντα διατηρήσει καλές σχέσεις με τον εβραϊκό λαό και το Ισραήλ», υπογράμμισε ο Σάαρ.
Η Όφρα Μπέντζιο, διευθύντρια του προγράμματος κουρδικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, υπενθυμίζει από την πλευρά της ότι το Ισραήλ είχε προσφέρει μυστικά στρατιωτική βοήθεια και πληροφορίες, αλλά και ανθρωπιστική βοήθεια στο Κουρδιστάν τη δεκαετία 1965-1975.
Όταν οι Εβραίοι που ζούσαν στο Ιράκ έπεσαν θύματα παρενοχλήσεων από το κυβερνών κόμμα Μπάαθ στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι Κούρδοι ήταν αυτοί που τους βοήθησαν να διαφύγουν, αποκαλύπτει η συγγραφέας του βιβλίου: «Οι Κούρδοι στο Ιράκ: δημιουργία ενός κράτους εν κράτει».
Ο πρώην ηγέτης των Κούρδων Μουσταφά Μπαρζανί έχει επισκεφθεί πολλές φορές το Ισραήλ, όπως και ο γιος του Μασούντ, νυν πρόεδρος του Ιρακινού Κουρδιστάν, αλλά και πολλοί άλλοι Κούρδοι αξιωματούχοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
