 |
|
|  Σάββατο 23/9
ΣΤΙΣ ΗΠΑ,ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟΝ... ΤΡΑΜΠ,ΚΑΠΟΙΟΙ ΖΟΥΝ ΣΕ ΠΑΛΑΤΙΑ!!
110 εκατομμύρια δολάρια για ένα διαμέρισμα 5 επίπεδων στην κορυφή του Woolworth Building στην Νέα Υόρκη
AFP-Reuters
Διαμέρισμα πέντε επιπέδων στην κορυφή του Woolworth Building της Νέας Υόρκης πωλείται αντί 110 εκατομμυρίων δολαρίων --τιμή που σε περίπτωση αγοράς του, θα το αναδείξει στο ακριβότερο διαμέρισμα στην ιστορία της πόλης.
Πέντε επίπεδα, περίπου 900 τ.μ., δωμάτια με οροφή 7 μέτρα, βεράντα σε ύψος 220 μέτρων, ιδιωτικός ανελκυστήρας, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του σπάνιου διαμερίσματος που κατασκευάστηκε για την εταιρία ακινήτων Alchemy Properties. Το διαμέρισμα με τα 125 παράθυρα στο Μανχάταν είχε τεθεί αρχικά προς πώληση το 2014, αλλά δεν είχε βρεθεί αγοραστής.
Η ανακαίνιση και η διαρρύθμιση του ιστορικού κτιρίου, ορόσημου της Νέας Υόρκης, που είναι κατασκευασμένο από ατσάλι και τερακότα και διαθέτει 33 διαμερίσματα εκτός από αυτό των πέντε επιπέδων, φέρει την υπογραφή του γάλλου αρχιτέκτονα και διακοσμητή Τιερί Ντεπόν, ο οποίος έχει ήδη στο ενεργητικό του την επίβλεψη των εργασιών αποκατάστασης στο 'Αγαλμα της Ελευθερίας.
Αριστούργημα που συνδυάζει νεο-γοτθική αρχιτεκτονική και στιλ art deco, αναγνωρίσιμο από τη χάλκινη οροφή του που έχει γίνει γκριζοπράσινη, το Woolworth Building ολοκληρώθηκε το 1913 και ήταν τότε το υψηλότερο κτίριο στο κόσμο με τα 244 μέτρα του. Και παρέμενε για 17 χρόνια, πριν πάρει την πρωτιά το κτίριο της Bank of Manhattan Trust Buidling (282 μέτρα), ιδιοκτησίας σήμερα της αυτοκρατορίας των ακινήτων του Ντόναλντ Τραμπ.
Το όνομά του το πήρε από τον μεγιστάνα των πολυκαταστημάτων Φρανκ Γούλγουορθ, ο οποίος έκανε εκεί την έδρα της εταιρίας του, στο νότιο άκρο του Μανχάταν, όχι μακριά από τη Γουόλ Στριτ και το Σημείο Μηδέν. Ο όμιλος Woolworth (που έγινε Venator) το πούλησε τελικά το 1998 καθώς προσπαθούσε να επιβιώσει, πριν εξαφανιστεί.
Πριν από τουλάχιστον 20 χρόνια έγινε η αγοραπωλησία αντί 155 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό που προσεγγίζει την τιμή πώλησης του συγκεκριμένου διαμερίσματος, το οποίο θα γίνει το ακριβότερο στην ιστορία της Νέας Υόρκης σε περίπτωση που βρει αγοραστεί.
Μέχρι σήμερα μόνο ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν -- μια διώροφη μεζονέτα στον ουρανοξύστη One57 (στην 57η οδό στο κέντρο της πόλης) γνωστό ως το "κτίριο των δισεκατομμυριούχων" έχει πωληθεί αντί 100,5 εκατομμύρια, σύμφωνα με αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Ο επικεφαλής του εναλλακτικού επενδυτικού ταμείου Citadel Κένεθ Γκρίφιν φέρεται να έχει αγοράσει τρεις ορόφους του υπό κατασκευή κτιρίου στην διεύθυνση 220 Central Park South, στην πλευρά του διάσημου πάρκου αντί 200 εκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με αρκετά μμε αλλά η αγοραπωλησία ουδέποτε επιβεβαιώθηκε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
