 |
|
|  Σάββατο 23/9
ΒΡΑΖΙΛΙΑ
Ο στρατός αναπτύχθηκε στη φαβέλα Ροσίνια του Ρίου ντε Ζανέιρου όπου μαίνονται επί ημέρες συγκρούσεις μεταξύ συμμοριών
AFP-Reuters
Ο στρατός της Βραζιλίας αναπτύχθηκε την Παρασκευή για να ενισχύσει την αστυνομία στις επιχειρήσεις για την ανάκτηση του ελέγχου στη Ροσίνια, τη μεγαλύτερη φαβέλα στο Ρίου ντε Ζανέιρου, θέατρο συγκρούσεων ανάμεσα σε μέλη συμμοριών που διακινούν ναρκωτικά, που κατατρομοκρατούν τους πολίτες την τελευταία εβδομάδα. Οι αρχές στην πόλη έχουν δημοσιοποιήσει έναν απολογισμό που κάνει λόγο για τέσσερις θανάτους και πολλούς τραυματισμούς.
Το ξέσπασμα της βίας σημειώθηκε εν μέσω του φεστιβάλ Rock in Rio, στο νότιο άκρο της πόλης, στο οποίο συμμετέχουν ονόματα όπως η τραγουδίστρια Fergie ή το συγκρότημα Aerosmith, που προσελκύουν χιλιάδες νέους.
Τα επεισόδια άρχισαν την Κυριακή, όταν στη Ροσίνια εισέβαλαν περίπου 60 μέλη μιας συμμορίας που διεκδικεί τον έλεγχο της φτωχογειτονιάς. Το πρωί της Παρασκευής ακούγονταν πια συνεχή, σφοδρά πυρά σε αυτή τη συνοικία των 75.000 κατοίκων, που απέχει ελάχιστα από τη σικ παραλία Λεμπλόν.
Σε βίντεο που αναρτήθηκαν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης εικονίζονται ένοπλοι καθώς ρίχνουν σε διάφορα δρομάκια της φαβέλας.
Ο αυτοκινητόδρομος που συνδέει τη συνοικία με το νότιο τμήμα της μεγαλούπολης αποκλείστηκε και δεκάδες αστυνομικοί κινούνταν σε αυτόν με βαρύ οπλισμό. Ένα λεωφορείο πυρπολήθηκε κοντά σε μια στοά που περνάει κάτω από τη Ροσίνια, ενώ στήλες καπνού υψώνονταν από διάφορα σημεία.
Οι κάτοικοι υποχρεώθηκαν να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, καθώς οι συγκοινωνίες δεν λειτούργησαν, ενώ οι ελάχιστοι που αποτόλμησαν να βγουν έξω αρνήθηκαν να μιλήσουν σε δημοσιογράφους, λόγω του φόβου ότι θα υποστούν αντίποινα.
Ήταν ο κυβερνήτης της Πολιτείας Λουίς Φερνάντου Πεζάου αυτός που ζήτησε την επέμβαση του στρατού. Η Πολιτεία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και οι καθυστερήσεις των μισθών των αξιωματούχων, των δημοσίων λειτουργών και των αστυνομικών πολλές φορές κρατάνε πολλούς μήνες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
