 |
|
|  Tρίτη 26/9
Αρθρο
Πέντε συμπεράσματα από τις γερμανικές εκλογές
του Μάθιου Κάρντιτσνιγκ
Πηγή: Politico.eu
Η Άγγελα Μέρκελ θα παραμείνει καγκελάριος της Γερμανίας. Το προδιαγεγραμμένο αυτό αποτέλεσμα ήταν το μοναδικό αναμενόμενο στοιχείο των γερμανικών εκλογών.
Κατά τα άλλα, η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) πήγε πολύ καλύτερα απ΄ όσο είχαν τολμήσει να προβλέψουν οι περισσότεροι παρατηρητές και θα είναι το πρώτο ρατσιστικό και ξενόφοβο κόμμα που θα βρεθεί στο κοινοβούλιο μετά την εποχή του Χίτλερ.
Οι Σοσιαλδημοκράτες σχεδόν κατέρρευσαν, με αποτέλεσμα να προτιμήσουν να περάσουν στην αντιπολίτευση για να επουλώσουν τις πληγές τους παρά να επιχειρήσουν έναν νέο «μεγάλο συνασπισμό» με τη Μέρκελ. Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, πάλι, τα πήγαν λίγο καλύτερα από το αναμενόμενο, όπως και οι Πράσινοι, πράγμα που σημαίνει ότι ο συνδυασμός «Τζαμάικα» είναι το πιθανότερο σενάριο για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Πέντε είναι τα βασικά συμπεράσματα από τις εκλογές της Κυριακής.
Η εκτίμηση του Μάρτιν Σουλτς ότι η Μέρκελ είναι η μεγαλύτερη χαμένη των εκλογών μπορεί να είναι σκληρή, ιδιαίτερα όταν έρχεται από έναν υποψήφιο που μόλις γνώρισε τη χειρότερη ήττα της ιστορίας του, αλλά έχει μια δόση αλήθειας. Αντί να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα το ζήτημα της μετανάστευσης, η καγκελάριος καλλιέργησε ένα παραμύθι του τύπου «εδώ στη Γερμανία ζούμε όλοι καλά και χαρούμενα». Ο αποχαιρετισμός της Μέρκελ θα είναι μακρύς, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η «Σιδηρά Καγκελάριος» θα είναι όλο και λιγότερο σιδηρά. Ναι, νίκησε, αλλά το κόμμα της έχασε 20 μονάδες σε σχέση με το 2013, παρά τη μικρή ανεργία, την ισχυρή οικονομία και μια σειρά από άλλους δείκτες που θα έπρεπε να εξασφαλίσουν στο κόμμα της μια άνετη νίκη. Ούτε καν ο ισορροπημένος προϋπολογισμός του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν στάθηκε ικανός να πείσει τους ψηφοφόρους να συγχωρήσουν την καγκελάριό τους για τον χειρισμό της προσφυγικής κρίσης.
Αυτό που πρέπει να περιμένουμε λοιπόν είναι μια μετατόπιση της Μέρκελ προς τα δεξιά στο προσφυγικό και σε ζητήματα που σχετίζονται με τη «γερμανική ταυτότητα».
Το βασισμένο στη συναίνεση πολιτικό μοντέλο της Γερμανίας κλονίζεται. Η παρουσία της άκρας Δεξιάς στο κοινοβούλιο θα έχει ως αποτέλεσμα να ανεβούν οι τόνοι της πολιτικής συζήτησης και να γίνονται μαχαιρώματα κάτω από τη ζώνη. Τα ηγετικά στελέχη του AfD ξεκαθάρισαν ήδη ότι οι συγκρούσεις και οι προκλήσεις παίζουν κεντρικό ρόλο στη στρατηγική του κόμματος. Αν μας διδάσκουν κάτι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες οι λαϊκιστές έχουν ισχυρή παρουσία, είναι ότι η συμπεριφορά τους δηλητηριάζει το πολιτικό κλίμα.
Ο «μεγάλος συνασπισμός» θα ήταν η καλύτερη ευκαιρία για τον γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν προκειμένου να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις του για την ευρωζώνη. Με το σενάριο αυτό να μην είναι πλέον στο τραπέζι, μια αποδυναμωμένη Μέρκελ δύσκολα θα πείσει τους Φιλελεύθερους, αλλά και τους επιφυλακτικούς στο ίδιο της το κόμμα, για την αναγκαιότητα αυτών των μεταρρυθμίσεων. Η Γαλλία και η Γερμανία μπορεί να συμφωνήσουν σε μια μορφή προϋπολογισμού της ευρωζώνης και κάποιον που θα επιβλέπει με τον τίτλο του υπουργού Οικονομικών, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα ικανοποιήσει τους Γάλλους.
Η υπομονή της Γερμανίας για την έλλειψη αλληλεγγύης των άλλων χωρών στο προσφυγικό είχε ήδη αρχίσει να εξαντλείται. Μετά τα αποτελέσματα της Κυριακής, η σύγκρουση με χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία θα οξυνθεί. Πολλοί χριστιανοδημοκράτες πιστεύουν ότι το AfD δεν θα είχε φτάσει ποτέ σε αυτό το σημείο αν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είχαν δεχθεί τους πρόσφυγες που τους αντιστοιχούσαν αντί να αφήσουν τη Γερμανία να σηκώνει το βάρος. Εφτασε η ώρα του λογαριασμού.
Παρά τις ελκυστικές ιστορικές συγκρίσεις, καλό είναι να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να θυμηθούμε ότι η Γερμανία είναι μια σταθερή δημοκρατία. Η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών δεν ψήφισε το AfD και πολλοί από αυτούς που το έκαναν ήθελαν με τον τρόπο αυτό να διαμαρτυρηθούν. Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα, αλλά τα δημοκρατικά θεμέλια της Γερμανίας είναι αρκετά ισχυρά για να αντέξουν την επίθεση των λαϊκιστών.
(*) Ο Μάθιου Κάρνιτσνιγκ είναι αρθρογράφος του Politico
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
