 |
|
|  Κυριακή 1/10
ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν υπέρ του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση
AFP-Reuters
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έκαναν πορεία στο Δουβλίνο ζητώντας να χαλαρώσουν οι ιρλανδικοί νόμοι περί άμβλωσης που είναι από τους αυστηρότερους του κόσμου, ενόψει του δημοψηφίσματος που θα διεξαχθεί το 2018 για το ζήτημα αυτό.
Το ζήτημα των αμβλώσεων εξακολουθεί να διχάζει στην άλλοτε αυστηρά Καθολική Ιρλανδία, όπου η πλήρης απαγόρευση της διαδικασίας ήρθη μόλις το 2013, οπότε επιτράπηκε ο τερματισμός της κύησης σε περιπτώσεις που κινδυνεύει η ζωή της μητέρας.
Το 2016 περισσότερες από 3.000 Ιρλανδές ταξίδεψαν στην Αγγλία για να κάνουν άμβλωση, σύμφωνα με το βρετανικό υπουργείο Υγείας, όμως ακτιβιστές υποστηρίζουν πως ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος.
Η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί να διεξαγάγει δημοψήφισμα τον ερχόμενο Μάιο ή Ιούνιο, όμως δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποια ακριβώς ερώτηση θα θέσει στον ιρλανδικό λαό.
Οι αρμόδιοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα οργανισμοί των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση για να αποποινικοποιήσει την άμβλωση και να διευρύνει τη νομοθεσία ώστε να επιτραπεί η διαδικασία σε περιπτώσεις μοιραίας δυσπλασίας του εμβρύου, βιασμού ή αιμομειξίας.
Όμως οι ακτιβιστές που υποστηρίζουν το δικαίωμα στην επιλογή θέλουν ένα πιο φιλελεύθερο καθεστώς, πλησιέστερο σ' αυτό της Αγγλίας, που επιτρέπει τον τερματισμό κύησης μέχρι και 24 εβδομάδες μετά τη σύλληψη. Δημοσκοπήσεις δείχνουν πως μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων θέλει κάποια αλλαγή.
«Υπουργοί της κυβέρνησης έχουν πει πως θα περάσουν μόνο οι πιο περιοριστικοί όροι, όμως πιστεύω πως ο κόσμος θέλει περισσότερο απ' αυτό», λέει η 26χρονη Σάρα Μέρφι.
«Η Ιρλανδία αλλάζει. Δεν πιστεύω πως θα βλέπατε τέτοια πορεία πριν από λίγα χρόνια», προσθέτει.
Όπως και πολλοί άλλοι στην πορεία, φοράει μια μαύρη φόρμα με τη λέξη Repeal (Κατάργηση) γραμμένη με λευκά γράμματα, μια αναφορά στην εκστρατεία για την κατάργηση της όγδοης τροπολογίας του ιρλανδικού συντάγματος που δίνει στο αγέννητο παιδί ίσα δικαιώματα με αυτά της μητέρας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
